بیش از ۱۰ سال است که جمهوری اسلامی ایران برای اثبات حقانیت خود با طرف های غربی مذاکره می کند. در طی این ۱۰ سال فراز و نشیب های فراوانی در این عرصه به وجود آمده است. چالش ها و واکنش ها و تهدیدات و تحریم هایی که اگر کشوری همچون ایران نبود، تاکنون تن به خواسته های آنها داده بود یا زیر بار آن تهدیدات و تحریم ها و فشارها کمر خم می کرد و شکست را می پذیرفت.
اما پس از گذشت بیش از ۱۰ سال می بینیم که علی رغم همه آن فشارها و تهدیدات، که مردم را هدف قرار داده است، مردم همچنان پشتوانه انقلاب خود هستند و مقاومت می کنند.
غرب بارها امتحان و آزمایش خود را در این موضوع پس داده است، بدقولی های طرف مقابل در همان زمان که ما برای اعتماد سازی همه فعالیت های هسته ای صلح آمیز خود را تعلیق کردیم بر همگان آشکار شد تا بفهمند آنهایی که تا آن زمان تصور می کردند می توان به غرب و آمریکا خوشبین بود و اعتماد کرد.
در آن زمان بود که شورای امنیت سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی ایران قطعنامه صادر کرد و جورج بوش رئیس جمهور وقت آمریکا هم ما را در جرگه سه کشور محور شرارت نامید.
این سیاست ادامه داشت و همچنان هم ادامه دارد. در تیم مذاکره کننده پیشین هم شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران قطعنامه صادر کرد و تحریم هایی را علیه ایران اتخاذ نمود.
پرونده هسته ای ایران که باید در آژانس پیگیری شود به آن شورا فرستاده شد تابا ابزار قدرتمندتری بتواند ایران را به زانو درآورد، اما باز هم آن ابزار توانایی آن را نداشت.
اکنون تیم مذاکره کننده تازه نفس که کار خود را آغاز کرده و در دو روز پرکار و پرفشار به مصاف ۶ کشور دنیا رفته است، با همه خوشبینی ها و چشم اندازی که از آن می رفت و هنوز هم می رود، چرخش و نرمش و تعدیلی در رفتار و گفتار آنها دیده نمی شود.
چرا طرف های غربی عضو ۱+۵ از روند مذاکرات تیم پیشین ایرانی رضایت ندارند؟ چرا آنها همواره سعی می کنند تا القاء کنند که تیم گذشته که سعید جلیلی هدایت آن را برعهده داشته است، کارشکنی کرد و مسیر گفت وگوها را به بیراهه برده و به همین خاطر، مذاکرات هم به نتیجه نرسیده است.
به نظر می رسد، یقینا استقامت و اقتدار تیم مذاکره کننده پیشین کشورمان طرف مقابل را عصبانی و از خود بی خود می کرده است که زبان به انتقاد از این تیم باز کردند و اینگونه درباره آن سخن گفتند.
همواره تیم مذاکره کننده قبلی بر این اصول استوار بود که حق جمهوری اسلامی ایران براساس قوانین آژانس بین المللی انرژی هسته ای محفوظ است و براساس همان قوانین ایران اقدام به فعالیت های صلح آمیز هسته ای کرده است.
هیچ سند و مدرکی هم دال بر انحراف ایران از فعالیت های صلح آمیز هسته ای وجود ندارد. تحریم ها،فشارهاوبردن موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت هم یک اقدام غیر قانونی است.
این سیاست مقتدرانه ای که تیم قبلی در پیش گرفته بود، باید هم طرف مقابل که همان کشورهای ۱+۵ هستند را ناامید و عصبانی می کرد. چون رفتاری که تیم مذاکره کننده ما داشت، اعضای ۱+۵ را از رسیدن به اهداف خود باز می داشت. آنها همواره خواهان تعلیق و تعطیل فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران بوده اند و البته ما به ازایی هم در مقابل آن در نظر نداشتند. اکنون اگر هم در افکار عمومی و از سوی سیاسیون و صاحب نظران مطرح می شود که برای اعتماد سازی حداقل کاری که طرف مقابل می تواند انجام دهد، خروج پرونده هسته ای ایران از شورای امنیت و لغو همه تحریم های غیرقانونی است که علیه مردم ایران اسلامی اتخاذ شده است. این خواسته به حق نه به واسطه ضعف و ناتوانی از سوی جمهوری اسلامی ایران که به خاطر نداشتن حسن نیت از سوی ۱+۵ است. این که همواره از سوی آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان گفته می شود که ایران باید گام اول را بردارد و در این زمینه عمل کند، مفهوم آن چیست؟ باب میل شما کنار گذاشتن همه فعالیت های صلح آمیز هسته ای، تعطیل کردن غنی سازی که برای ساخت داروهای هسته ای به کار می رود، اجازه تمام و کمال برای بازدید از هر جایی که شما تشخیص دهید و ... اگر مورد دیگری هم وجود دارد بگویید!
به همین خاطر است که رهبر معظم انقلاب بارها گفته اند «در موضوع هسته ای ایران، چند کشور معدود زیاده خواه، نمی خواهد مساله حل شود و کارشکنی آنها باعث شده که این موضوع تاکنون حل نشود.»
با توجه به سیاست هایی که تیم هسته ای جمهوری اسلامی ایران در ژنو پیاده و دنبال کرد، طرف مقابل هنوز سخن و نکته قابل توجهی که بتواند یک حداقل برای ایران تلقی شود از خود بروز نداده و حتی پا را فراتر گذاشته و توقعات بیشتری از ایران مطرح کرده است.
این رفتار در حالی است که، اعضای ۱+۵ به ویژه کشورهای غربی آن از طرح و پیشنهادهای ایران به عنوان بی سابقه، کم سابقه بسیار مفید و ... نام برده اند. آیا طرحی که اینگونه شما را ذوق زده کرده است، باید چنین پاسخی به آن داد؟
گفت وگوها قرار است ادامه پیدا کند، هر چند روشن است که ۱+۵ چه رفتار و رویکردی دارد، اما باز هم برای دور بعدی منتظر می مانیم تا شاید رفتاری معقول و منطقی از آنها سر بزند. تیم مذاکره کننده هسته ای تاکنون با اقتدار و صلابت پیش رفته است، از این پس هم سعی کند همان راه را ادامه دهد.فقط سعی کنیم انصاف را داشته باشیم و درباره تیم قبلی با غربی ها هم آواز نشویم.
منبع: سیاست روز
