کد مطلب: 24545
سه شنبه ۸ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۳:۱۹
جدیدترین اقدام برای از میدان به در کردن منتقدین
روحانی: منتقدین دولت در جنگ و مبارزات انقلاب نبودند و یک شبه انقلابی شده‌اند!
رویکرد چند ماهه دولت یازدهم و مسولان ارشد آن نشان می‌دهد که مسئولان اجرایی دولت تدبیر و امید هر چقدر که در برابر توهین‌ها و اظهارنظرهای مقامات خارجی علیه کشورمان، ساکت و بدون واکنش هستند، در داخل ایران کوچک‌ترین انتقادی را هم برنمی‌تابند و سریعا نسبت به آن واکنش تند و جدی نشان می‌دهند موضوعی که برخلاف سخنان شخص رئیس‌جمهور مبنی بر استقبال از نقد است.
به گزارش رجانیوز، دکتر حسن روحانی روز گذشته در دیدار با مجمع نمایندگان استان هرمزگان با اشاره به آنچه «برخی از لحن‌های تند تعداد معدودی در رسانه‌ها» نامید، گفت: «برخی انقلابی‌تر از همه شده‌اند؛ آن‌ها نه در جنگ و نه در انقلاب بودند و اکنون یک‌شبه انقلابی شده‌اند.»
اگرچه نفس واکنش اینچنینی به اهالی رسانه و منتقدین از اساس مردود است و از آقای روحانی انتظار می‌رود تا ادبیات متفاوتی را برای برقراری مکالمه با منتقدین دولت انتخاب کند اما به نظر می‌رسد در این مورد خاص، شاید بتوان «دکتر محمدجواد ظریف» را یکی از مصادیق «جنگ ندیده‌هایی که اکنون انقلابی شده‌اند» دانست؛ چرا که وی حتی دوران خدمت سربازی خود برای جمهوری اسلامی ایران را نیز در خاک ایالات متحده انجام داده و پس از سال ۶۷ با هواپیمای اختصاصی به کشورمان بازگشته است.
اما «یک شبه انقلابی شدن» منتقدین دولت تنها موردی نیست که شخص رئیس‌جمهور از آن برای واکنش به اهالی رسانه و مطبوعات استفاده کرده است.
در جریان سفر استانی اخیر آقای روحانی به استان خوزستان هم رئیس‌جمهور به انتقاداتی که اخیراً از سوی برخی به هیأت دولت و سیاست خارجی آن وارد شده، اشاره کرد و با «تازه انقلابی» نامیدن آن‌ها، درباره این منتقدان گفت: «یک نفر پیدا می‌شود و حرفی می‌زند که برای چه به غربی‌ها لبخند می‌زنید؟ البته امیدوارم حرفشان از روی حسن نیت باشد. ما لبخند می‌زنیم تا منجر به لبخند مردم شود. آیا نباید با تحریم‌های ظالمانه مبارزه کرد؟ باید با دیپلماسی مشکل را حل کرد و ما از ابزار دیپلماسی استفاده می‌کنیم. آیا برداشتن تحریم‌ها کار بدی است؟ گویی عده‌ای انقلابی شده‌اند! گرچه سوابق آن‌ها را می‌دانیم و از حرف‌هایی که می‌زنند تعجب نمی‌کنیم.»
رئیس‌جمهور همچنین چندی پیش، در سخنانی که درشان جایگاه دکتر روحانی نبود، منتقدین دولت را کودکانی نامیده بود که آرزوی بزرگی دارند.
از سوی دیگر، مشاوران ارشد دکتر روحانی نظیر اکبر ترکان و محمود سریع‌القلم هم طی ماه‌های اخیر از هیچ توهینی به منتقدین دولت کوتاهی نکرده‌اند و آن‌ها را افرادی افراطی و تندرو و بی‌سواد معرفی کرده‌اند.
به طور کلی در زمینه مذاکرات هسته‌ای و توافق ژنو، از محمدجواد ظریف گرفته تا خود آقای روحانی همواره منتقدان عملکرد تیم مذاکره‌کننده را یا همراه اسرائیل دانسته‌اند یا کاسب تحریم. این واقعیات در کردار و گفتار دولتی‌ها نمایان شده است و جای انکار ندارد. آیا این رفتار با رسانه‌های منتقد نمی‌تواند هشداری باشد برای تلاش در جهت ایجاد یک فضای بسته رسانه‌ای به سود دولت؟
همه این هجمه‌ها و واکنش‌ها علیه منتقدین برخی اقدامات حاشیه‌ساز دولت درحالی صورت می‌گیرد که اظهارات مقامات غربی علیه کشورمان در ماه‌های گذشته با حداقل واکنش‌ها از سوی دستگاه دیپلماسی کشورمان روبرو بوده است و در برابر شدید‌ترین توهین‌ها به ملت ایران و حتی تهدید به حمله نظامی از سوی وزیر امور خارجه ایالات متحده، مقامات ارشد دولت یازدهم تنها به سکوت و لبخند پرداختند.
به نظر می‌رسد با در نظر گرفتن همه موارد فوق، رویکرد اصلی دولت در روزهای پیش رو را باید «از میدان به در کردن منتقدین» با استفاده از عباراتی نظیر افراطی و جنگ ندیده دانست که تلاش می‌کند تا ضمن فشار به منتقدین، فضا را برای هرگونه انتقاد از عملکردهای جنجالی احتمالی دولت یازدهم در ماه‌های آینده سنگین کند.
