پیروزی تروریست‌های تحریرالشام و سقوط دولت بشار اسد، بهانه‌ای شده تا برخی فعالان مغرض رسانه‌ای و چهره‌های بدنام سیاسی، به مقایسه ایران با این کشور دست بزنند و در افکار عمومی مشابهت سازی کنند. فارغ از مضحک بودن این قیاس، نکته این است که بسیاری از این مقایسه‌ها بدون در نظر گرفتن تفاوت‌های اساسی ایران و سوریه انجام گرفته و صرفاً با مشابهت‌سازی برخی گزاره‌های ناقص، سعی دارد این انگاره را ایجاد کند که ایران هم مثل سوریه در معرض شورش داخلی و سقوط قرار دارد.
اما تفاوت‌های اساسی ایران با سوریه چیست که وضعیت این دو کشور را از یکدیگر متمایز می‌کند؟
کانال ایتا جهان نیوز
یک: سوریه درحالی توسط تروریست‌ها اشغال شد که بخشی از سرزمین آن از سوی آمریکا، ترکیه و اسرائیل اشغال شده بود و نه تنها توان بازپس‌گیری سرزمین‌های خود را نداشت بلکه منابع نفتی آن هم توسط آمریکا به غارت می‌رفت. این درحالی است که ایران نه تنها سرزمینی در دست دشمن ندارد بلکه متهم به توسعه قدرت خود در ماورای مرزها و سطح منطقه است.
دو: سوریه مطلقاً متکی به قدرت ایران بود و به پشتوانه ایران توانست برخلاف خواسته کشورهای منطقه، رژیم صهیوینستی، آمریکا و تروئیکای اروپا، بیش از یک دهه سرپا بماند و بخش‌های زیادی از سرزمین‌های خود را نیز از چنگ تروریست‌ها بیرون بیاورد. این درحالی است که ایران برخلاف تمام کشورهای منطقه که قدرتشان متکی به حمایت‌های آمریکاست، نه تنها تکیه‌گاهی در نظام بین‌الملل ندارد، بلکه بسیاری از موضوعات منطقه نیز به نقش منطقه‌ای ایران وابسته است و بسیاری از مسائل منطقه بدون ایران لاینحل باقی می‌ماند.
سه: سوریه علی‌رغم آنکه در گذشته از ارتش قدرتمندی برخودار بود، اما یک دهه جنگ داخلی و درگیری مستقیم با تروریست‌ها و عدم بروز رسانی تجهیزات و جنگ‌افزارها، موجب فرسودگی ارتش این کشور چه در بعد انسانی و چه جنگ‌افزاری شده است. همین موضوع هم در نهایت به پاشنه آشیل دولت اسد تبدیل شد. اما ایران گرچه از ناوگان هوایی نسل چهار و پنج برخوردار نیست، اما توسعه سبد تسلیحاتی ایران از قایق‌های تندرو و زیردریایی کوچک تا پهپادهای پهن پیکر، انتحاری و انواع موشک‌های دقیق و پیشرفته، هم توانسته تا حدی خلاء‌های نظامی ایران را پر کند، و هم قدرت نظامی ما را در بسیاری از حوزه‌ها ارتقاء داده است. به حدی که صنعت نظامی ایران، امروز پیشرفته‌ترین صنایع ایران است.
چهار: پس از دفاع مقدس، ایران همواره سعی کرده در منطقه موازنه قدرت ایجاد کند و معادلات حاکم بر منطقه را به نفع خود تغییر دهد. همین امر هم موجب شد تا ایران دوبار اراضی اشغالی را هدف حمله قرار دهد. دست برتر ایران در معادلات سیاسی و امنیتی منطقه، برخلاف سوریه و بسیاری دیگر از کشورهای جنوب غرب آسیا، یک عامل اساسی در امنیت درونی و پیرامونی ایران است.
پنج: نه مردم ایران شبیه تروریست‌های مسلح تحریرالشام هستند، نه بحران اقتصادی شدید سوریه شبیه مسائل اقتصادی ایران است. شرایط پیچیده اجتماعی سوریه از گرایشات قومی قبیله‌ای و فرقه‌ای، تا گروه‌های مسلح وابسته به کشورهای عربی، ترکیب جمعیتی با ادیان مختلف، ظهور گروه‌های تندرو سلفی تکفیری، و... با ایرانی که در آن اقوام نقش تقویت هویت ملی را دارند، تفاوتی فاحش دارد.
شش: نظام سوریه فاقد هرگونه حامی مردمی غیرتمند بود. نیروهای دفاع وطنی هم با اینکه در این سال‌ها توسط بشار اسد تضعیف شده بود، اما انگیزه آن‌ها برای جنگ با تروریسم، نه از روی اعتقاد نه به نظام سوریه، بلکه برای دفاع از وطن و حرم اهل بیت(ع) بود. این وضعیت سوریه با بسیج چند میلیونی ایران که به لحاظ عقلی و قلبی، معتقد به جمهوری اسلامی و حرم بودن آن هستند، غیرقابل قیاس است. در ایران میلیون‌ها جان بر کف آماده فداکاری برای ایران اسلامی هستند.
کانال تلگرام جهان نیوز
هفت: جغرافیای ایران از یک طرف و تجربه تاریخی ملت ایران از طرف دیگر، فاصله زیادی با سرزمین محدود و جامعه صدپاره سوریه دارد. برخلاف کشور سوریه، جامعه ایران حامل قرن‌ها تجربه، فرهنگ و تمدن است که از دل آن هویت ملی شکل گرفته است.
هشت: وجه تمایز اساسی ایران با سایر کشورها، علی‌الخصوص سوریه، وجود رهبر سیاسی، مذهبی و کاریزماتیک، با هوشمندی تمام عیار و متبحر در دشمن شناسی است که جامعه ایران را متحدانه راهبری می‌کند تا به ورطه اختلاف نزدیک نشوند، همواره آماده باشند و از خطر دشمن غافل نشوند.
نه: مردم ایران، مردمی هوشمند، آگاه، غیرتمند، ملی‌گرا و مذهبی هستند که علی رغم گله‌مندی‌ها و کاستی‌ها، هیچ‌گاه از همراهی با جمهوری اسلامی بازنماندند. گواه آن نیز خیابان‌های شلوغ شهرها، در مناسبت‌های ملی و مذهبی است.
ده: سوریه اگر یک دهه پیش گرفتار فتنه، تروریسم و گروه‌های تجزیه طلب شد، ایران قریب به پنجاه سال است که با انواع فتنه‌های جدایی طلبی، جنگ، اغتشاش، آشوب، تحریم، جنگ رسانه‌ای، تروریسم و... دست و پنجه نرم کرده و می‌کند. در این مدت هم قدرتمدانه توانسته است توطئه‌های دشمنان را مهار و تمام انواع فتنه را در نطفه نابود کند. لذا قیاس سوریه با ایران، قیاسی مع الفارق است.
یازده: در سوریه دیگر اراده‌ای برای مقابله با تروریسم و ادامه حاکمیت نبود. نه دولت نای همراهی داشت و نه گویی بشار اسد انگیزه‌ای برای ماندن داشت. ارتش سوریه هم بدون شلیک گلوله‌ای سنگر به سنگر عقب می‌نشست تا تروریست‌ها فرصت فتح سنگر به سنگر پیدا کنند. ایران متحدان قدرتمندی در مقاومت دارد؛ سوریه هم اگر خود می‌خواست سقوط نمی‌کرد و مقاومت هم تمام قامت دوباره پشت او می‌ایستاد. با این حال اگر روزی ایران بخواهد اقدامی بکند نیازی به نیروی نیابتی ندارد.
