کد مطلب: 22447
سه شنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۲ ساعت ۰۷:۲۲
نوبت به بازرسی از تأسیسات اتمی دیمونای رژیم صهیونیستی کی می‌رسد؟
«هرکس که خاورمیانه و خاور نزدیک را خالی از سلاح‌های اتمی می‌خواهد، باید سرانجام درباره اسرائیل نیز سخن بگوید، چطور است که اسرائیل اجازه دسترسی به رآکتور اتمی در دیمونا را بدهد؟»
روزنامه آلمانی فرانکفورترروندشاو با انتشار این پرسش به توافق ایران و ۱+۵ پرداخته و نوشت: غنی‌سازی اورانیوم برای حس خودباوری ایران خیلی مهم است. در عین حال جلوی ایران برای رسیدن به بمب اتمی - اورانیوم یا پلوتونیوم- دست‌کم برای شش ماه آینده گرفته می‌شود. اعتماد خوب است اما نظارت هر روزه که بر آن توافق شده، بهتر است. افزون بر این، آمریکا به قولی که به اسرائيل داده، عمل کرده است. طبق این وعده، آمریکا نخواهد گذاشت که ایران به سلاح اتمی دست یابد.
سانته‌هال نویسنده روزنامه آلمانی می‌افزاید: در بی‌بی‌سی شنیدم که یک مقام دولت اسرائیل می‌گفت «ما ایرانی‌ها را بهتر می‌شناسیم. آن‌ها برنامه اتمی خود را مخفی نگه می‌دارند و واقعیت را نمی‌گویند.» او همین نظر را درباره دولت خود می‌توانست مطرح کند. هر کودکی می‌داند که اسرائیل سلاح اتمی دارد. اما این برنامه آن‌قدر محرمانه است که تنها کسی که یک‌بار علنی از آن حرف زد، مجبور به تحمل ۱۸ سال زندان انفرادی شد. اسرائیل باید تن به شفافیت بدهد.
نویسنده آلمانی معتقد است ایران به بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اجازه ورود به تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم و کارخانه‌های ساخت سانتریفیوژ و همچنین مجموعه‌ای از دیگر تاسیسات را می‌دهد و نقشه‌های ساختمانی رآکتور اراک را نیز در اختیار آژانس می‌گذارد. چطور است اسرائيل نیز اجازه دسترسی به رآکتور اتمی دیمونا را بدهد؟
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در ۸ دسامبر از کارخانه آب سنگین اراک بازرسی می‌کند. طبق توافق ژنو این رآکتور برای شش ماه آینده متوقف می‌شود. گرچه بازرسان به شکل منظم از این تاسیسات بازدید کرده‌اند اما دعوت ایران از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، برای نظارت بر خط تولید آب سنگین گام مهمی است.
فرانکفورترروندشاو تاکید می‌کند: اسرائیل تاسیساتی دارد که شفافیت بیشتر درباره آن‌ها می‌تواند مفید باشد. در مرکز پژوهش اتمی نقب - مشهور به دیمونا - ظاهرا یک رآکتور آب سنگین و یک تاسیسات بازفرآوری برای تولید پلوتونیوم و تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم و همچنین تاسیسات ساخت مولف‌های بمب وجود دارد. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، دیمونا را مورد بازرسی خود قرار نمی‌دهد؛ زیرا اسرائيل عضو پیمان جلوگیری از گسترش سلاح اتمی نیست اما ایران عضو این پیمان است و به همین دلیل همواره زیر نظر قرار می‌گیرد. آژانس نیز از ناهماهنگی‌هایی که در برنامه اتمی ایران وجود داشت، نظرش نسبت به آن جلب شد.
در ادامه این تحلیل با انتقاد از سیاستمداران آلمانی آمده است: اتحادیه‌های دموکرات، سوسیال مسیحی و حزب سوسیال دموکرات آلمان در قرارداد تشکیل دولت ائتلاف جدید این کشور، حرفی از برنامه اتمی اسرائیل نمی‌زنند و می‌گویند «ایران دارای سلاح هسته‌ای است که خطری برای تمام منطقه و فراتر از منطقه محسوب می‌شود. این امر به تلاش‌های بین‌المللی برای خلع سلاح و جلوگیری از گسترش سلاح اتمی، آسیب‌های زیادی وارد می‌کند.» سلاح اتمی اسرائیل بخشی از مشکل منطقه است اما سیاستمداران آلمانی کلامی در این باره بیان نمی‌کنند. این که سلاح کشتار جمعی دولتی را تفکیک شده از سلاح کشتار جمعی دولت‌های دیگر ببینیم، اشتباه است؛ چرا که اگر خاورمیانه و خاور نزدیک را عاری از این سلاح می‌‌خواهیم، باید بدانیم که این دو لازم و ملزوم یکدیگرند.
نویسنده معتقد است: اکنون زمان آن رسیده که از اسرائيل خواسته شود تا برای شرکت در کنفرانس ایجاد منطقه عاری از سلاح کشتار جمعی در خاور نزدیک اعلام آمادگی کند. این کنفرانس برای بقای پیمان جلوگیری از سلاح اتمی ضروری است؛ پیمانی که اکنون تنها مانع علیه جهانی است که در آن بر تعداد سلاح اتمی افزوده می‌شود. نمی‌توان برای همیشه تقصیرها را بر دوش ایران انداخت، زمانی نیز باید بدون پرده‌پوشی از تنها دولت دارای سلاح اتمی در منطقه، نام ببریم. قرارداد تشکیل دولت ائتلافی آلمان، درباره اسرائيل می‌گوید «ما به مسئولیت ویژه آلمان در برابر اسرائيل به عنوان یک کشور دموکرات یهودی و امن واقفیم.» هیچ‌کس نباید با این حرف مخالفت کند اما امنیت اسرائيل با سلاح اتمی تامین نمی‌شود. اسرائیل می‌تواند از سلاح اتمی خود تنها برای خودکشی استفاده کند. پیامدهای جنگ اتمی منطقه‌ای به مردم اسرائيل نیز باز خواهد گشت.
