کد مطلب: 66110
سه شنبه ۵ مرداد ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۵۲
حرص، تنبلی و طمع در آپارتمان‌نشینی ممنوع!
با توجه به افزایش جمعیت و توسعه شهرنشینی روند توسعه آپارتمان‌سازی رو به گسترش است و به تبع آن آپارتمان‌نشینی نیز افزایش یافته و نیاز به امکانات و رفاهیات این روند را بیش از پیش پررنگ کرده است.
به گزارش خط نيوز به نقل از روزنامه جوان، چه خوب است زمانی که استفاده از امکاناتی برای افراد مهیا می‌شود فرهنگ استفاده از آن نیز در بین افراد جامعه معنی پیدا کند و به شکل الگوی رفتاری دربیاید. در اینجا منظور همان فرهنگ آپارتمان‌نشینی است. البته می‌خواهیم از منظر روانشناسی به این موضوع بپردازیم که چرا افراد از فرهنگ آپارتمان‌نشینی پیروی نمی‌کنند.
در سال‌های نه چندان دور که آپارتمان‌سازی و آپارتمان‌نشینی چندان رایج نبود اغلب خانه‌ها به‌صورت حیاط‌دار و ویلایی با وسعت زیاد و به‌صورت مستقل بود. اما امروزه با توجه به گرانی زمین و کمبود فضا و همچنین صرفه‌جویی در مصرف انرژی اغلب خانه‌ها به‌صورت آپارتمانی و آسمانخراش روی یکدیگر بنا شده است. مشکل همین جاست، چون افراد در خانه‌هایی به‌صورت مستقل و اغلب بدون همسایه زندگی می‌کردند. به این روند زندگی عادت کردن و اغلب اصلاح الگوی رفتاری در اغلب ما سخت و حتی غیرممکن است، زیرا انسان به‌طور طبیعی راحت‌طلب است و تمامی اختراعات و اکتشافات بشری هم اغلب به‌دلیل اینکه آسایش بشری را فراهم کند انجام شده است. انسان از راحتی و آسایش استقبال می‌کند و از سختی و ناراحتی گریزان است. ولی تا زمانی آسایش و راحتی باید بخواهد که باعث سلب آسایش دیگری نشود. حرص، تنبلی و طمع علت ایجاد بسیاری از مشکلات آدمی است:
آب مصرفی و انرژی را بیش از حد تعیین شده مصرف و حتی اسراف هم می‌کنیم و اغلب زیر بار پرداخت هزینه‌های تحمیل شده به سایرین نیز نمی‌رویم، و این مصداق حرص است.
افرادی هستند که چشم سایرین را دور می‌بینند و در پارکینگ که جزو فضای مشترک است فرش و خودرو می‌شویند. در رابطه با تنبلی باید گفت به موقع زباله‌ها را در جایگاهی مخصوص قرار نمی‌دهیم یا از پنجره آپارتمان پرتاب می‌کنیم به طرف کوچه یا چندین متر پایین‌تر از مجتمع می‌گذاریم و با منظره نازیبایی روبه‌رو می‌شویم.
همچنین از آپارتمان مسکونی به عنوان محل کسب استفاده می‌کنیم بدون اینکه مراعات حال همسایه‌ها را کنیم و این از طمع است. البته نه اینکه همه افرادی که در منزل آپارتمانی سکونت دارند این کار‌ها را انجام می‌دهند، ولی اکثر ما افراد با طرق خاصی با زیر پا گذاشتن حقوق آپارتمان‌نشینی و رعایت نکردن فرهنگ آپارتمان‌نشینی حق همسایگی‌مان را به‌خوبی ادا نمی‌کنیم. با صدای بلند موزیک گوش کردن، بلند بلند حرف زدن در راهرو و مشاعات، درست پارک نکردن اتومبیل در جای پارک خود و مثال‌هایی از این قبیل... و برای توجیه قصور و اشتباهات خودمان به جمله «چهار دیواری اختیاری ست» اکتفا می‌کنیم، ولی خوب است هر از گاهی به این جمله پر معنا مراجعه کنیم که: «آنچه بر خود می‌پسندیم بر دیگری هم بپسندیم.»
بله، آسایش و آرامش موضوعات مهمی در زندگی هر فرد است. در واقع همان‌گونه که ما دوست نداریم آسایش و آرامش ما برهم بخورد؛ پس به همین ترتیب این حق را نیز برای دیگری و برای همسایه خود قائل باشیم. در واقع باید به این باور برسیم نه فقط واحدی که مالک آن هستیم بلکه کل آپارتمان محل سکونت‌مان خانه همه ماست.
