پوریا ترکمن؛ این روزها انتقاد از سعید جلیلی وارد فاز تازه ای شده است. تا پیش از این ، سخن بر روی عدم سابقه و کارآمدی وی بود و اکنون که روشنگری های لازم در خصوص سوابق وی در مسئولیت های متعدد و کلان صورت پذیرفته و فعالان رسانه ای از وظایف شورای عالی امنیت ملی پرده برداری کرده اند روند انتقادها سمت و سویی دیگر یافته است.
در رفتار شناسی نوین مخالفان می توان عنصر الصاق جلیلی به احمدی نژاد را به صراحت مشاهده کرد.
این رفتار از آن جایی مهم است که تبعات پسین این الصاق را به خوبی بشناسیم.
یعنی پس از الصاق جلیلی به احمدی نژاد سخن بر این مطلب استوار می گردد که جلیلی به احمدی نژاد متصل است، پس همچون احمدی نژاد غیر قابل پیش بینی است، پس امکان بروز برخی مسائل پیش آمده در دولت دوم احمدی نژاد در دولت جلیلی نیز وجود دارد، بنابراین باید پیشگیری قبل از درمان نمود و با عدم رای به جلیلی اجازه نداد رویکرد احمدی نژاد تکرار شود.نکات بسیار زیادی در این خصوص به ذهن منصفان عرصه ی سیاست متبادر می شود که چند نمونه از آن به شرح ذیل است:
۱- احمدی نژاد مورد انتقاد جریان معتقد به نظام
- نه کسانی که تنها به دلیل باج ندادن هایش منتقدش شده اند-، احمدی نژاد ۸۸ به بعد است نه احمدی نژاد ۸۴! مغالطه ی مشخص و متاسفانه خلاف منویات رهبری در خصوص انتقادهای وارد بر احمدی نژاد موجب آن شده است تا جلیلی را احمدی نژاد ۸۸ بخوانند در حالی که مدعای جریان حامی جلیلی آن است که جلیلی ادامه دهند ی راه احمدی نژاد ۸۴ است.
سخنان داود احمدی نژاد علیه جلیلی -
اینجا - موید همین مطلب است که وی و برخی دیگر در انطباق جلیلی و احمدی نژاد دچار اشتباهند. اما این بزرگواران که عموما اصولگرا هم هستند باید از این مغالطه ی غیر منطقی پرهیز کنند و بدانند از احمدی نژاد ۸۴ تا احمدی نژاد پس از ۸۸ تفاوت بسیار است. به گمان نگارنده نگاهی به سخنان رهبری انقلاب در سال ۱۳۸۷ در دانشگاه علم و صنعت می توانند بیان کننده ی این نکته باشد که اگر جلیلی ادامه دهنده راه احمدی نژاد ۸۴ باشد نه تنها عیبی نیست بلکه مطابقت کامل با دیدگاههای رهبری انقلاب دارد. حضرت آیت الله خامنه ای در این دیدار از حاج احمد متوسلیان و دکتر محمود احمدی نژاد به عنوان دو چهره شاخص دانشگاه علم و صنعت یاد کردند و فرمودند:
((حاج احمد متوسلیان و نیز رئیس جمهور انقلابی ، متعهد ، کارآمد فعال و شجاع کنونی از نمونه های بزرگ تربیت نیروهای برجسته در دانشگاه علم و صنعت به شمار می روند. )) ۲- مدعیان ادامه دهندگی راه
احمدی نژاد ۸۸ به بعد توسط جلیلی، مدعای در خور عقلی برای این منظور نشان نمی دهند. عمده ی آنچه توسط آنان مطرح می شود شباهت گفتمانی جلیلی با احمدی نژاد ۸۴ است. به نظر می رسد این استدلال به قدری سخیف باشد که نیاز به توضیحات نداشته باشد!
به این دوستان باید متذکر شد که گفتمان احمدی نژاد در سال ۸۴ همان گفتمانی است که انقلاب برای آن ایجاد شده است. سرفصلهای گفتمان احمدی نژاد ۸۴ عبارت بودند از ولایت باوری، عدالت، ساده زیستی، مقابله با استکبار، رانت ستیزی، مبارزه با فامیل سالاری و ویژه خواری، خدمت گزاری بی وقفه و مواردی از این دست که دقیقا توسط جلیلی در حال تکرار است. حال وظیفه است که منتقدین بگویند تطابق شعارهای جلیلی با این شعارها کدام اشکال را در بطن خود می پرورد؟ ۳- برخی از حضور جلیلی در دولت به عنوان وابستگی وی به جریان انحرافی یاد می کنند. این افراد باید پاسخ دهند که آیا تمامی مسئولینی که در دولت فعلی هستند جزء جریان انحرافی هستند؟ به نظر می رسد این استدلال از قبلی سخیف تر باشد چرا که هم اکنون نیز در دولت وزرایی را می توان یافت که پایبندیشان به گفتمان امام خامنه ای غیر قابل خدشه باشد و با بسیاری از اصولگرایان مخالف احمدی نژاد در ارتباطند. هر چند از نقش حلقه ی اطراف رئیس جمهور در تعیین تصمیم ها نمی توان گذشت اما تعمیم آن به کل کابینه و نیز افراد صاحب مسئولیت غیر منطقی است. این سخن را بیش از همه فعالین اصولگرایان در سطح رهبری می دانند و به نظر می رسد سکوت آنان در این زمینه نوع نگاه دوستداران نظام به آنان را دچار تغییرات اساسی خواهد کرد.
۴- نقدهای متوالی جلیلی در روزهای پس از نامزدی از رویکردهای دولت در برخی بخشها و مسائل پوشیده و پنهانی نیست. بی شک اگر کسی بخواهد رای احمدی نژاد را به خود اختصاص دهد نمی تواند و نمی باید در حوزه ی نقد وی به صورتی که رخ داده وارد شود. البته یک تفاوت اساسی بین جلیلی و برخی دیگر از کاندیداها وجود دارد و آن هم پرهیز جلیلی از گفتمان تخریبی است. جلیلی ضعفها و قوت ها را باهم می بیند و با هم می گوید. رویکردی که رهبری معظم انقلاب نیز در سخنرانی های امسال مبنی بر نقاط ضعف و قوت دولت بیان داشته اند و البته بسیاری از جمله برخی اصولگرایان از آن غفلت و به زعم نگارنده با زرنگی عبور کرده اند. اصولا ما در نقد، اصل انصاف را در برخی جاها زیر پا می گذاریم اشکالی که در این مورد بسیار مشهود است.
۵- برخی تجربه ی احمدی نژاد را شاهدی می دانند که بر مبنای آن نباید به آدمهای فاقد سابقه مشخص در مسئولیت های اجرایی اعتماد کرد. آنها با این استدلال می گویند احتمال دارد جلیلی مهره ی جریان انحرافی نباشد اما در آینده همچون احمدی نژاد با درگیر شدن در مسئله ی اجرا دچار حواشی وی شود. این استدلال نیز استدلال درستی نیست چون بسیاری از نامزدهای فعلی در معرض مسئولیت سنگین اجرایی نبوده اند که بخواهیم بر مبنای آن تصمیم گیری کنیم. بعلاوه چک سفید به هیچ کسی نمی توان داد، ممکن است شخصیتی امروز مورد قبول باشد و فردا نه! همچنان که تاریخ انقلاب سرشار از این موارد است. همچنین باید این نکته را مورد تدقیق قرار داد که هر چه عمق اندیشه های ولایت محورانه در شخصیتی عالمانه تر و عاقلانه تر باشد امکان انحراف وی از ولایت کاهش خواهد یافت. اعتقاد به ولایت در عمق جان، تفاوت بسیاری با برخی رفتارها و گفتارهای احساسی که قابلیت تغییر و تبدل را دارد، دارد. به نظر می رسد با توجه به سابقه ی جلیلی در حوزه ی اندیشه های علوم انسانی و به خصوص حکومت دینی که واحد درسی وی در سطح دانشگاه بوده اگر بیش از سایر نامزدهای محترم نتوان به او اعتماد کرد قطعا نمی توان سطح اعتماد را کم کرد. همچنین برخی مسئولیت شورای عالی امنیت ملی را امری فاقد ارزش تلقی می کنند حال آنکه این مسئلیت با مسائل کلان در حوزه های مختلف روبه روست که قطعا موجب آشنایی دبیر آن با مسائل کشور خواهد شد.
۶- ادعای تخصیص ستادهای مشایی به جلیلی از دیگر مدعیات مخالفان است که به نظر می رسد کسانی با قصد و غرض و به دور از تقوای الهی تنها برای مخدوش کردن چهره ی جلیلی به کار بسته اند. افرادی که چنین مدعایی دارند هیچگاه در این خصوص جاضر به ارائه ی سند نشده و تنها بر روی برخی شایعات تاکید می کنند که قطعا با هیچ منطقی همخوانی ندارد.با جمع بندی موارد فوق می توان به این نتیجه رسید که (گزینه احمدی نژاد بودن جلیلی) فرضیه ای باطل و شانتاژی سیاسی بدون هیچگونه تقوای رسانه ای است که تنها منجر به افزایش شکاف بین اصولگرایان خواهد شد.
اصولگرایان باید یاد بگیرند که اگر از یکدیگر انتقادی نیز دارند بر مبنای عقل و عدل بیان کنند وگرنه تفاوت آنها با احزاب غربی که برای از میدان به در کردن رقیبان دست به فعالیت های تخریبی فاقد انگیزه های متقیانه می زنند تنها در استفاده از الفاظ اسلامی خواهد بود.
بعلاوه این رویکرد موجب می شود تا روند اجماع اصولگرایان در صورت بروز بحرانی برای رایشان به دلیل شرایط ائتلافی طرف مقابل با وقفه مواجه شود.
تکمله:من در تعجبم از برخی اصولگرایان که با وجود مشاهده ی حملات بی سابقه ی برخی کاندیداها به اصولگرایان و حتی برخی نهادهای قانونی کشور کمربندهایشان را برای انتقاد و تخریب جلیلی محکم کرده اند! شاید پشت پرده خبرهایی است...
