نگاهی به فیلم «روباه» ساخته‌ی «بهروز افخمی»؛

برادر نتانیاهو در خیابان‌های تهران/فیلمی که در اوج مناسبات هسته‌ای توسط دولت، بایکوت شد

19 فروردين 1394 ساعت 0:19

این هم از شگفتی‌های نوع برخورد دولتمردان با عرصه فرهنگ است که برای موفقیت در حوزه کاری خودشان، یک محصول هنری را نفله می‌کنند. کافی است تا تعداد سالن‌هایی که به فیلم «روباه» اختصاص یافته است را با فیلم‌هایی که همزمان درحال نمایش هستند مقایسه کنیم تا به عمق این فاجعه بهتر پی ببریم.

آرش فهیم - خط نیوز: اهمیت برخی از فیلم‌ها به موضوع خاص آن‌ها بر می‌گردد. «روباه» نیز از همین نوع فیلم هاست که فارغ از ماهیت تکنیکی و کیفیت هنری خود، حایز هویتی است که آن را ممتاز و متمایز ساخته است. در شرح این اهمیت باید گفت؛ درحالی که در آن سوی مرز‌ها طی سال‌های اخیر چند فیلم و سریال در ارتباط مستقیم یا با اشاره به برنامه هسته‌ای ایران ساخته شده، در این سو شاهد سکوت درباره این موضوع بوده‌ایم. در هالیوود آثاری مثل «اورشلیم؛ شمارش معکوس»، «هوملند»، «ستون پنجم»، «ترانفورمرز۳»، «حمله به کاخ سفید» ساخته شده است، ولی در این سو تنها فیلم‌هایی که در این دوران به برنامه هسته‌ای کشور به عنوان یک آرمان ملی پرداخته شده یکی «تنهای تنهای تنها» بوده و دیگری «روباه» که البته هر کدام از زاویه‌ای متفاوت به این موضوع پرداخته‌اند. اولی به کنار حصارهای نیروگاه بوشهر رفت و مسئله را از زبان کودکی بوشهری بیان کرد و دومی به ماجرایی حساستر پرداخته؛ ترور دانشمندان هسته‌ای. موضوعی که فرا‌تر از جنبه ملی به خودی خود قابلیتی دراماتیک و سینمایی هم دارد.

ساخت فیلم «روباه» توسط بهروز افخمی را می‌توان توبه نامه سینمایی او نسبت به ساخت آثاری چون «شوکران» و به ویژه «فرزند صبح» دانست. بازگشت به «روز شیطان»؛ با تم شورش علیه شیطان! «روباه» یک تجربه متفاوت در کارنامه کارگردانی است که دوران پرفراز و نشیبی را گذرانده و همچنان درحال تجربه و آزمون و خطاست! «روباه» یک شاهکار نیست، اما برخلاف اغلب فیلم‌های سال‌های اخیر سینمای ایران که حتی ۱۵ دقیقه هم قابل تحمل نیستند، این فیلم را می‌توان تا انتها و بدون ملال تماشا کرد. أثری است که «مردم» را مخاطب قرار داده، یک فیلم داستانگو و استوار بر روایتی پرخون و پرشور است، لحنی ساده و صمیمی دارد و از همه مهم‌تر اینکه مضمون آن پاسخی است به مسائل مهم مبتلابه جامعه امروز ما. علاوه بر موضوع محوری فیلم -تروریسم و حذف فیزیکی نخبه‌های ایرانی توسط عوامل آمریکا و اسرائیل- خورده مضامین دیگری هم در این ترسیم شده‌اند. از قضیه داعش و جنگ در عراق و سوریه گرفته تا مشکلات معیشتی و اقتصادی و روابط خانوادگی و فرزندآوری و... آنچه به این فیلم شخصیت بخشیده، بازنمایی درست فضای شهری و تهران امروز است که در کمتر فیلمی به این ظرافت به آن پرداخته شده است.

کد مطلب: 35020

آدرس مطلب: http://khatnews.com/vdcjyyet.uqei8zsffu.html