کد مطلب: 19695
سه شنبه ۵ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۱۴:۴۰
رئیس جمهور:
اعتدال آرمانخواهی واقعبینانه است
با هر خوانشی از اعتدال، امید جاری نمیشود
رئیس جمهور در پیامی که به همایش تبیین مفهوم اعتدال ارسال کرده اظهار داشت: امید دارم به یاری یکدیگر به فهمی از اعتدال برسیم که تدبیر در آن مترتب و امید از چشمه آن جوشان باشد.
حجتالاسلام حسن روحانی رئیس جمهور به همایش تبیین مفهوم اعتدال پیامی ارسال کرد که توسط محمدحسین ملایری مشاور ویژه رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک قرائت شد.
متن پیام به این شرح است:
به همه اهل علم و صاحبان بذل که در این جمع گرد آمدهاند تا برای فهم اعتدال، دامن عقل و استدلال را بگیرند، سلام میکنم. بسیار علاقهمند بودم در میان شما میبودم و در کنار یکدیگر، هوای تازه معطر به رایحه تعقل و تعامل جمعی را در باب اعتدال را که امید دارم نویدبخش راهی نو و دورانی امیدبخش و سراسر تدبیر باشد، در سینه فرو میبردیم، اما حال که این توفیق حاصل نشده است، فرصت را مغتنم میشمارم و میخواهم با کوتاهسخنی خود را در میان شما احساس کنم.
اعتدال واژهای است که آن را بر مردمان وطنم عرضه کردهام تا آنان را بر ضرورت آغاز راهی نو فرابخوانم و امید را در دل افراد جامعه ایشان زنده کنم. من با ادراک خویش از اعتدال آن را محملی برای بهتر زیستن ایرانیان میدانم. باور داشتم که اعتدال آرمانخواهی واقعبینانه است؛ از امیرمومنان آموخته بودم که "هرکه همراه آرزوی خویش تازد، مرگش به سراندازند" و میدانستم که آرزوها را باید با بند مقدورات اسیر کرد تا جانب اعتدال رعایت شود. هم از او آموخته بودم که اعتدال و عدل نسبتی وثیق دارند و "عدل در 4 شعبه است: بر فهمی ژرف نگرنده و دانشی طیب حقیقت برنده و نیکوداوری فرمودن و در بردباری استوار بودن" و آن شق از دولتمردی که بر فهم ژرف، دانش، داوری بر مدار اخلاق و انصاف و بردباری استوار نباشد اعتدال ندارد و خلائق را میآزارد اما واژگان چون گفته آیند گاهی از گوینده جدا و به حیات مستقل خویش برآیند.
اکنون این واژه، ملکی است که هر جوینده، در آن برای خود ملکی میجوید و ظرفی است که هر گوینده برای آن مظروفی تدارک میکند، اما نیک میدانم که تدبیر، بر هر معنایی از اعتدال مترتب نمیشود و امید با هر خوانشی از اعتدال در قلبهای مردمان سرزمینی جاری نمیگردد.
سالهاست که با عقلا همنشینم و از خرمن معرفتشان خوشهچینم. خاطرم از بسیاری گلههاشان که دولتیان متاع عقل را به کفایت ارج نمینهند، خاطرهها انباشته است. اما امروز بسیار خرسند و خداوند را شاکرم که راه دولتمردی و سیاستورزی را با یاری جستن از صاحبان معرفت و با پیشگامی دولتیان با مطالبه کردن خرد و رای ایشان میآغازیم. به همینسان شادم از آنکه هر چند به اندازه گامی کوتاه به وعده خویش نزدیک شدهام و چنانکه گفته بودم انجمنهای علمی را در کسب شناختها، تدارک برنامهها و تنظیم اقدامات مشارکت میدهم چرا که این گردهم آمدن حاصل همت 3 انجمن از بزرگان علوم انسانی و اجتماعی این سرزمین نخبهپرور است. این همیاری و هماندیشی را به فال نیک گرفته و امید دارم در همه روزهایی که از مسئولیت خویش در پیش دارم، مستحضر به کوهی از خردورزی، تحلیل و تبیین، نقد و نظر و راهنمایی شما باشم.
امید دارم در بستر درایتی که از این هماندیشی ها حاصل میشود، بر همه عزمهایی که عزیمت کردند تا مردم ما را از تعالی و بهروزی بازدارند، چیره گردیم و گرههایی که بستهاند، بگشاییم و همواره به یاد داشته باشیم که امیرمومنان فرمودند "خدا را شناختم از سست شدن عزیمتها و گشوده شدن بستهها".
از این رو امید دارم به یاری یکدیگر به فهمی از اعتدال برسیم که تدبیر در آن مترتب و امید از چشمه آن جوشان باشد.
با این امیدواری 2 روز سراسر مملو از مباحثات عالمانه و مداقههای زیرکانه برای شما آرزومندم و اگرچه از غیبت خویش در میان شما ناخرسندم، اما مطمئن باشید ایرانیان و دولت تدبیر و امید از ماحصل تلاش شما بهرههای فراوان خواهد برد.