کد مطلب: 36217
شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۴:۰۲
پیامدهای نگاه سیاسی و پوپوليستي به 'حضور بانوان در ورزشگاه'/ این موضوع اولويت چندم ملت است؟
ورود دولت ها به حوزه هايي اينچنيني علاوه بر لوث شدن موضوع، كمكي هم به حل آن نمي كند بله برعكس زمينه را براي پيچيده تر شدن آن نيز فراهم خواهد كرد.
مرتضی طلایی مطرح کرد؛ يكي از مهمترين معضلاتي كه متاسفانه گيربانگير كشور است، داشتن نگرش سياسي به موضوعات كاملا غير سياسي است. به اين مفهوم كه دولت ها و بطور كلي افراد داراي نفوذ و منافع -فارغ از نگرش سياسي- براي بهره برداري هاي خاص كوشيده اند تا به موضوعاتي غير سياسي كه به نوعي با حساسيت عمومي مواجه مي شود، برخورد سياسي داشته و بعضا از اين فضا به تقويت جايگاه خود در نزد قشري خاص بپردازند. غافل از اينكه رويكرد سياسي در حوزه اجتماعي و فرهنگي نتايجي عكس به دنبال دارد و در بسياري موارد به حاد تر شدن موضوع منجر مي شود.
اين نگاه از گذشته تاكنون با انتقادات فراواني چه در عرصه نخبگان و چه در عرصه افكار عمومي مواجه بوده است.
در روزهاي گذشته موضوع ورود يا عدم ورود زنان به ورزشگاهها- به طور خاص واليبال- يكي از موضوعاتي بود كه توسط افراد مختلف و از تريبون هاي گوناگون به آن پرداخته شده و سخنان عامه پسندي مطرح شده است كه بررسي آن ها نشان مي دهد بيش از آن كه دغدغه زنان و يا موفقيت ورزشكاران ملي مطرح باشد دغدغه سياسي افرادي است كه در يك سوي قصه دنبال بهره برداري خود هستند. آن هم در موضوعي كه نگاه روشن و راي قاطع مراجع تقليد در باره آن بيان شده و حتي طرح كنندگان موضوع هم به خوبي از نتايج آن آگاه هستند.فارغ از نگاه شرعي و فتواي مراجع عظام تقليد در اين باره، آنچه بيش از هرچيز در اين ميان به چشم آمد و كمتر به آن پرداخته شد، نگاه غيرحرفه اي، پوپوليستي و قشري نگر به اين موضوع بود. در سطح برخي رسانه ها كوشيده شد تا اين موضوع به مهمترين موضوع روز تبديل شود. در حالي كه در ميدان واقعي اينها حتي در اولويت هاي پايين مردم هم به سختي جاي مي گيرند.
در ميان همه مشكلاتي كه در كشور دست به گريبان دولت انداخته، پرداختن به اين موضوع آن هم در سطوح سياسي در نزد افكار عمومي چه قضاوتي مي تواند داشته باشد؟
آيا به راستي اولويت شهر و كشور ما ورود يا عدم ورود بانوان به ورزشگاهها است؟
شايد يكي از مهمترين دلايل حل نشدن اين قبيل مشكلات و تداوم آن در طول حيات دولت ها، همين سياسي نگريستن به موضوعاتي است كه اساسا ريشه اي اجتماعي و فني دارد.
به راه انداختن كارناوال رسانه اي و مصاحبه هاي پي در پي و گره زدن موضوعي كاملا روشن به شعارهاي عامه پسند و گمراه كننده، در نهايت نه به سود بانوان و نه به سود ورزش است. اين موضوعات اگر واقعا دغدغه مسئوولان محترم نيز باشد، راه حل آن در تريبون هاي سخنراني و بيان مكرر آن در رسانه ها نيست؛ مگر آنكه همانگونه كه اشاره شد دولت ها از پيگيري اين موضوعات اهدافي غير از آنچه بر زبان مي رانند داشته باشند كه نوعا اينگونه نيز هست.
نكته اينجاست كه بسياري از دولت ها بدون آنكه برنامه مشخصي در حوزه هايي چون جوانان، زنان، دانشجويان، معلمان و ... داشته و يا كارنامه قابل قبولي ارائه كرده باشند، صرفا از نگاه ژستي سياسي و سبد راي به اين موضوعات مي پردازند.
موضوعي ديگري كه كمتر به آن توجه مي شود تلاش براي منحرف كردن افكار عمومي از مشكلاتي است كه گريبانگير مردم است. موضوعاتي چون حل بيكاري، معيشت، ازدواج و... كه در ايام انتخابات معمولا بيشترين وعده دولت ها در همين زمينه هاست موضوعاتي كه فراگير و مشترك ميان همه خانواده ها و اقشار جامعه است اما با كمال تعجب مي بينيم موضوعاتي تبديل به مباحث روز مي شود كه خواسته درصد قليلي از جامعه را شامل مي شود.همانگونه كه اشاره شد، وظيفه مديران و سياستمردان ،سياسي كردن حوزه اجتماعي و سياسي نگريستن به همه موضوعات نيست. ورود دولت ها به حوزه هايي اينچنيني علاوه بر لوث شدن موضوع، كمكي هم به حل آن نمي كند بله برعكس زمينه را براي پيچيده تر شدن آن نيز فراهم خواهد كرد.
