کد مطلب: 30916
چهارشنبه ۱۴ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۲۳
جنایات تکفیری ها، نشانه ناامیدی آنها از خاموش کردن نام حسین(ع) است
شهاب خاکسار
سهم شیعیان حسین (ع) از کینه و نفرت امویان زمان، در عاشورای ۱۴۳۵ ه.ق صدها شهید و زخمی بود. گویی خون هایی که در محرم امسال از شیعیان جهان، از استرالیا و پاکستان و بحرین تا عراق و عربستان و نیجریه ریخت، یادآور این پیام مهم است که خط سرخ عاشورا همچنان در بستر تاریخ بشریت ادامه دارد و شیعه سند مظلومیت و حقانیت خود را با خون خود امضا کرده است.
تکفیری های مورد حمایت وهابیت عربستان، امروز بیش از پیش سر در آخور صهیونیسم جهانی و همراستا با منافع مستکبران عالم، نومیدانه مشت بر سندان می کوبند. حملات ددمنشانه روزهای اخیر به تجمعات عزاداران حسنی (ع) در اقصی نقاط جهان، بیش از هر چیز، پیام استیصال و درماندگی تکفیری ها را به همراه داشت.
شمارش معکوس برای محو کامل جریان تکفیری داعش و النصره و سایر اذناب آن، مدتهاست که شروع شده و در آینده منطقه، این جریانات تنها نام هایی برای ثبت در تاریخ ننگین پیوند نامبارک وهابیت و صهیونیسم خواهند بود.
درماندگی و یأس تکفیری ها ریشه در گسترش روزافزون نام حسین (ع) در اقصی نقاط جهان دارد. به جرأت می توان گفت که در عاشورای ۱۴۳۵، ندای یاحسین (ع) فراگیرترین فریاد ابنای بشر، از شرق تا غرب عالم بود. از استرالیا و شرق آسیا گرفته تا قاره آمریکا، دیروز نام حسین (ع) پرطنین ترین نام ها بود که بر زبان صدها میلیون نفر جاری شد. اشک و آه بشریت امروز در رثای حسین (ع) تنها منحصر به شیعه نیست. هر انسان آزاده ای در جهان از مسلمان و مسیحی گرفته تا هندو و بودایی و ... نام حسین (ع) را با عشق و احترام بر زبان می راند و همین، ریشه تمام عصبیت و عصبانیت امویان زمان است.
و مگر نه آنکه هر آنچه از جنایت و درنده خویی توسط یزید و یزیدیان در محرم سال ۶۱ هجری در حق او و فرزندان و یارانش صورت گرفت، به خیال خام ایشان برای خاموش نمودن نام حسین (ع) و پیام عاشورایی حسین (ع) بود؟! پس عجیب نیست که فراگیر شدن نام و پیام حسین (ع) در پهنه گیتی تا این حد امویان زمان را عصبانی کرده و به تکرار چند هزار باره ریختن خون شیعه وادار می کند. خونی که ثمره آن تناور شدن درخت تفکر حسینی (ع) است.
