کد مطلب: 36244
يکشنبه ۳۱ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۱۱
چرا رسانه‌های حامی دولت از مواضع هسته‌ای هنرمندان عصبانی‌اند؟
تناقض‌های حامیان دولت ادامه دارد؛ از حمایت از کمپین هسته‌ای سفارشی سینماگران تا توهین به هنرمندان به دلیل مواضع هسته‌ای!
پیش و بیش از آنکه به مواضع جالب رسانه‌های حامی دولت در برابر مواضع اخیر هنرمندان پرداخت، باید به تناقض مهم و قابل تامل این چهره‌ها و رسانه‌ها در برابر ورود چهره‌های مطرح به بحث‌های کلان ملی پرداخت. تناقضی که از تشکیل کمپین‌های سفارشی حمایت از دولت دفاع می‌کند و از بیان لزوم رعایت خط قرمزها توسط همین هنرمندان برمی‌آشوبد و شروع به انتقاد می‌کند. این تنها یکی از تناقضات جدی جماعت شبه‌روشنفکر و رسانه‌های آنان است.
ابتدای مهرماه سال ۹۳، خبری در شبکههای مجازی منتشر شد که حاکی از راهاندازی یک کمپین هسته‌ای توسط ۶ فیملساز مطرح ایرانی در توییتر بود. کمپینی که نام «عباس کیارستمی»، «اصغر فرهادی»، «مجید مجیدی»، «رخشان بنی‌اعتماد»، «رضا میرکریمی» و «محمدمهدی عسگرپور» را به عنوان بانیان تشکیل بر روی خود داشت و مضمون آن نیز درخواست برای امضا شدن توافق با ۱+۵ «با هر مضمون و هر شرایطی» از جانب دولتمردان و درخواست از مردم برای همراهی با این کمپین عجیب بود.
به گزارش خط نیوز به نقل از رجا، این کمپین با وجود شعار عجیب «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» که از سوی هیچکدام از سینماگران بصورت رسمی نیز تائید نشده بود به سرعت در رسانه‌ها بازخود فراوان یافت و رسانه‌ها و چهره‌های مطرح حامی دولت شروع کردند به حمایت از ایجاد این کمپین «خودجوش» توسط سینماگران و ستایش دغدغه‌مندی و ورود آنها به مسئله‌ی هسته‌ای، که مهمترین مسئله ملی هر ایرانی است.
این ستایش‌ها و تعریف و تمجیدهای حامیان دولت و رسانه‌هاشان از این هنرمندان ادامه داشت تا اینکه کمتر از یک روز پس از اعلام ایجاد این کمپین که احتمال ساختگی و سفارشی بودنش با توجه به شعار عجیبش از همان ابتدا وجود داشت، توسط «مجید مجیدی» تکذیب شد و زیرسوال رفت.
در همین زمینه «مجید مجیدی» یک روز پس از اعلام تشکیل این کمپین در گفتگو با خبرگزاری مهر اعلام کرد که شعار «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» به هیچ وجه مورد تایید امضاکنندگان این حرکت نیست و این کمپین نیز با درخواست دولت و تماس شخص جواد ظریف با هنرمندان و برای کمک به تیم مذاکره کننده و تامین منافع مردم ایران، حاضر در این لیست تشکیل شده است.
مجیدی در صبحت‌هایش گفته بود: «
چند روز پیش از سوی آقای جواد ظریف وزیر امور خارجه با ما تماسی گرفته و خواسته شد که عده‌ای از هنرمندان که وجهه بین‌المللی دارند در مسیر مذاکرات هسته‌ای و برای احقاق حقوق حقه مردم ایران، دولت را یاری رسانند و به همین منظور پوستری از سوی وزارتخانه آماده شد که ما نیز آن را تایید کردیم و موکدا تشکیل یک کمپین را رد می‌کنم.»
وی همچنین با طرح این پرسش که «کدام عقل سلیمی می پذیرد که ایران به هر قیمتی بر سر پرونده هسته ای با غرب به توافق برسد» گفته بود: «
من به شدت این تعبیرِ غلط که شعار «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» را به حرکت ما نسبت داده است، رد می کنم و این سوال را می‌پرسم که کدام عقل سلیمی می پذیرد که ایران به هر قیمتی بر سر پرونده هسته‌ای با غرب به توافق برسد که اگر قرار بود هر آنچه آنها می گویند ما بپذیریم، مذاکرات تاکنون چندین باره به نتیجه رسیده بود.»
حالا اما با گذشت کمتر از یکسال از دعوت رسمی دولت از هنرمندان برای ورود به مسائل هسته‌ای و تشکیل یک کمپین سفارشی که با حمایت همه‌جانبه‌ی رسانه‌های حامی دولت نیز همراه بود، در اتفاقی متناقض و عجیب، اعلام موضع هنرمندان کشور در مورد روند فعلی مذاکرات هسته‌ای با واکنش تند و عصبانیت رسانه‌های حامی دولت مواجه شده است.
در همین زمینه پیش از این در مطلبی برخی از مواضع هنرمندان در مورد روند فعلی مذاکرات را منتشر کردیم، اما نکته جالب و تامل‌برانگیز این است که رسانه‌هایی که پیش از این و با توجه به منافع سیاسی‌شان موافق ورود هنرمندان و چهره‌های مطرح فرهنگی به مسائل سیاسی بودند و حتی از ایجاد کمپین‌های سفارشی توسط دولت حمایت می‌‌کردند، حالا با عصبانیت از مواضع اخیر هنرمندان انتقاد می‌کنند و بیان می‌کنند که نیازی به موضع‌گیری آنان در این مسائل نیست.
در همین رابطه اخیرا یکی از سایتهای حامی دولت در مطلبی سفارشی با تیتر تندی علیه هنرمندان؛ «کارشناس برای نقد مذاکرات به اندازه کافی هست، شما به بازی بپردازید!» با اعتراضی جالب و تامل‌برانگیز به چرایی دعوت تیم مذاکره‌کننده به رعایت منافع ملی نوشته بود: «در روزهای اخیر شاهد هستیم که برخی خبرگزاری‌ها و سایت‌ها برای نقد موضوع مذاکرات هسته ای، دست به دامان هنرمندان و بازیگران سینما شده اند. این خبرگزاری‌ها با طراحی سئوالاتی از هنرمندان، آنها را وادار می کنند در مورد موضوعات پیچیده فنی و سیاسی اظهار نظر کنند و تیم مذاکراتی را به حفظ منافع ملی و رعایت خطوط قرمز دعوت کنند. اینکه همه مردم نسبت به یک موضوع ملی دغدغه‌مند باشند، موضوع مهمی است اما اینکه افراد غیر کارشناس در رابطه با یک موضوع حساس و پیچیده سیاسی و فنی اظهار‌نظر کارشناسی کنند، به هیچ وجه قابل دفاع نیست......بنابراین مشخص است که چنین رویه‌هایی نه می تواند به مذاکرات هسته ای و جلوگیری از خطا کمک کند و نه می تواند موضع منتقدان نسبت به مذاکرات هسته ای را تقویت کند.»
در ادامه این مطالب هم اما سایت دیگری در مطلبی نوشت: «بازیگران جدید نمایش دلواپسان، هنرمندانند. هنرمندان در این نمایش به بازی گرفته شده‌اند تا آنان از این پس نقش «دلواپس» را ایفا کنند؛ دلواپس نتایج مذاکرات هسته‌ای. مذاکراتی که طراحی آن در بالاترین سطوح نظام پس از ساعت‌ها کار کارشناسی و تخصصی انجام می‌شود و از سوی تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای پشت میز مذاکره به اجرا در می‌آید.»
در این مطالب اما هیچگاه عنوان نشد که اگر فقط کارشناسان متخصص هسته‌ای قرار است درباره مذاکرات اعلام نظر کنند پس چرا پیش از این شخص وزیر امور خارجه دست به دامان هنرمندان شده بودند که به مسئله هسته‌ای ورود کنند و چرا رسانه‌های حامی دولت آن زمان به ورود افرار غیر کارشناس انتقادی نداشتند.
از این دست مطالب در رسانه‌های شبه‌روشنفکران ایرانی کم نیست، اما پیش و بیش از آنکه به مواضع جالب رسانه‌های حامی دولت در برابر مواضع اخیر هنرمندان پرداخت، باید به تناقض مهم و قابل تامل این چهره‌ها و رسانه‌ها در برابر ورود چهره‌های مطرح به بحث‌های کلان ملی پرداخت. تناقضی که از تشکیل کمپین‌های سفارشی حمایت از دولت دفاع می‌کند و از بیان لزوم رعایت خط قرمزها توسط همین هنرمندان برمی‌آشوبد و شروع به انتقاد می‌کند. این تنها یکی از تناقضات جدی جماعت شبه‌روشنفکر و رسانه‌های آنان است
