کد مطلب: 69571
چهارشنبه ۱۴ تير ۱۴۰۲ ساعت ۱۳:۰۲
در حاشیه سروصدای علیرضا بیرانوند؛
فربه کردن فوتبالیست‌ها چه نفعی به حال مردم دارد؟/ دوگانه سازی جامعه با رقم‌های نجومی
جالب اینجاست که حتی در خصوص رقم هایی مانند ۴۰ الی ۵۰ میلیارد تومان آنچنان به طور عادی صحبت می شود که گویی این رقم ها اصلا پولی به حساب نمی آید و با مظلوم نمایی خاصی درباره این رقم ها صحبت می شود.
این روزها ماجرای پیوستن "علیرضا بیرانوند" دروازه بان تیم فوتبال پرسپولیس به رقیب سنتی خود استقلال تهران که با رقم وسوسه کننده ای همراه بوده، بخشی از افکار عمومی که طرفدار این دو تیم فوتبال هستند را درگیر خود کرده بود.
در گوشه و کنار هم درخواست های 40 میلیاردی و 50 میلیاردی برخی بازیکنان و مربیان نیز شنیده می شود.
اما بخش بزرگ افکارعمومی که شاید کمتر فوتبالی باشند به رقم های نجومی نقل و انتقالات فوتبال در کشورمان توجه دارند و در این حیطه سوالات بسیاری را مطرح می کنند. نکته حائز اهمیت فاصله بسیار زیاد این دستمزدهای نجومی با حقوق و دستمزد یک کارگر و کارمند است که آنان نیز برای امرار معاش تلاش بسیاری در طی روز از خود نشان می دهند.
با یک جمع و تفریق ساده در فرض یک قرارداد 40 میلیاردی، آقای بازیکن بیست و چندساله صرفا با توپ بازی ماهانه بیش از 3 میلیارد درآمد خواهد داشت و مهم تر آنکه این پرداخت ها از جیب بیت المال صورت خواهد گرفت.
جالب اینجاست که حتی در خصوص رقم هایی مانند 40 الی 50 میلیارد تومان آنچنان به طور عادی صحبت می شود که گویی این رقم ها اصلا پولی به حساب نمی آید و با مظلوم نمایی خاصی درباره این رقم ها صحبت می شود. این درحالی است که متاسفانه رسانه ملی نیز با آب و تاب دادن به این نقل و انتقالات فوتبالی در این عادی سازی سهیم می شود. موضوعی که حتی برای دیگر رشته های ورزشی نیز مورد گلایه است که چرا با وجود مقام آوری آنان بازهم رشته آنان مورد توجه قرار نمی گیرد.
اخیرا نیز خبری در مورد ترخیص ماشین های لوکس ملی پوشان فوتبال منتشر شد که گفته می شود هدیه حضور آنان در جام جهانی است. این درحالی است که تیم فوتبال ایران در جام جهانی قطر با دو شکست و یک پیروزی به کارنامه خود پایان داد و در میان دیگر تیم های آسیایی مانند عربستان، کره جنوبی و ژاپن نمایش ضعیفی از خود به نمایش گذاشت.
این در شرایطی است که جوانان آرزوی چنین زندگی را در سر می پرورانند و جامعه دچار یک دوگانگی در زندگی می شوند. از یکسو مبالغ اینچنینی که دست یافتنی نیست را در ذهن خود با توجه به رقم های نجومی فوتبالی و نوع برخورد رسانه های ورزشی کم تلقی می کند اما در واقعیت به هیچ وجه حتی به یک صدم چنین مبالغی هم دست نمی یابند. بنابراین دچار یک دوگانگی که نتیجه آن ناامیدی و آرزوهای واهی است، می شود.
همچنین در حوزه اجتماعی با توجه به مشکلات اقتصادی یک احساس ناعدالتی در جامعه بوجود می آید و زمانی که مردم در حال خرید و مشاهده گرانی ها هستند از چنین مواردی صحبت می کنند و به سبب گرانی ناتوان از تهیه مناسب آن هستند به اعطای هدیه های مختلف به فوتبالیست نازپرورده انتقاد می کنند. این در شرایطی که آنان نیز طمع بیشتر کرده و سال به سال رقم دستمزد فوتبالی ها بالاتر می رود اما در بطن جامعه حقوق کارگر افزایش چندانی نمی یابد و در برابر تورم بیش از پیش ناچیز می شود.
با این حال مسئولان باید به جای فربه کردن های غیر اصولی بخشی که به اندازه کافی به آنان رسیدگی می شود، بیشتر با مدیریت هوشمندانه به سمت تقویت تولید حرکت کرده و با بها دادن به کارهای صنعتی و تولیدی کشور را به سمت رشد تولید و حداقل اشتغالزایی برای هواداران این تیم ها هدایت کنند.
