هرکدام از مدیران کل در این نشست که پیرو توافق استاندارانشان تشکیل شده بود، از ظرفیت های بی بدیل و کم نظیر شهر و دیار خود و استان های همجوارشان گفتند که تاکنون دیده نشده و باید دیده شود. برای همین همگی متفق القول شدند تا گردشگری را در غرب ایران توسعه دهند.
آنها لازمه این کار را برگزاری برنامه هایی همچون شب ها و هفته های فرهنگی، جشنواره های مختلف و نمایشگاه های صنایع دستی دیدند تا نتیجه این کارها در نهایت به شکل گیری یک محور گردشگری در غرب ایران منجر شود. همانند محور گردشگری که از سالها پیش در مرکز کشور شکل گرفته است.
سرانجام این نشست کاری فشرده به پایان رسید و خروجی آن هم مصوباتی شد که تا به امروز هنوز رنگ اجرا به خود ندیده است.
به گزارش ایسنا، حدودا دو سال بعد از این نشست یعنی در سال ۱۳۹۹، بازهم طرحی دیگر با عنوان کریدور گردشگری شهری غرب کشور روی میز استانهای غربی قرار گرفت، اما این بار نه از سوی متولیان اصلی گردشگری، بلکه از سوی شهرداران این استانها.
آنها در این نشست که دوباره به میزبانی کرمانشاه برگزار شد، می خواستند تا "دروازه تاریخ و تمدن" را شکل دهند و گردشگران شهری را به سوی خود بکشانند و گردشگری شهری را بین مردم خودشان رونق دهند، برای همین تفاهم نامه امضا کردند و دست برادری به هم دادند، اما این برنامه هم هنوز بی ثمر مانده است.
اولین ماه از زمستان سال ۱۴۰۰ از راه رسید و بازهم نشستی دیگر. نشستی برای طرحی که تاکنون دوبار همانند جرقه ای در آنی روشن و گرم و پس از لَختی چند خاموش و سرد شده بود.
دراین نشست که برای سومین بار به میزبانی کرمانشاه برگزار شد، مدیران کل میراث فرهنگی پنج استان زاگرس نشین غرب ایران حضور داشتند. نشستی که با حمایت بازوند استاندار وقت کرمانشاه برگزار شده بود و تاکید می شد که باید این بار حتما اجرایی شود.
مدیران کل میراث فرهنگی استان های غرب کشور بازهم از داشته های دیده نشده خود گفتند و اینکه چرا با وجود داشتن ظرفیت های گردشگری زیاد، هنوزه بهره ای از خوان پر نعمت صنعت گردشگری نبرده اند.
آنها تصمیم گرفتند که سند گردشگری غرب کشور را تدوین کنند. پنج کمیته گردشگری تشکیل دهند که هر استان سکان یکی از این کمیته ها را بدست بگیرد و همه با برنامه و با تمام توان وارد میدان عمل شوند.
از دی سال ۱۴۰۰ تا به امروز حدود ۹ ماهی می گذرد و به نظر می رسد که محور گردشگری غرب کشور دوباره تنها در حد یک شعار و دورهمی مسئولین بوده و هیچ دستاوردی به همراه نداشته است، چرا که هیچ خبری از اجرا شدن مصوبات این نشست نیست و این طلسم بازهم شکسته نشده است.
بر کسی پوشیده نیست که استان های غرب ایران هرکدام در حوزه های مختلف گردشگری از تاریخی و طبیعی گرفته تا فرهنگی و گردشگری روستایی و ...ظرفیت های بسیاری دارند و مدیران آنها می توانند با کمک هم تحولی بزرگ را برای مردمان سرزمین‌شان به ارمغان بیاورند.
هشت میلیون نفر یعنی یک دهم جمعیت کشورمان در غرب ایران زندگی می کنند و در هر استان آن قومیت ها، مذاهب، زبان ها و فرهنگ ها و آداب و رسوم مختلفی وجود دارد. سه اثر ثبت جهانی شده راه آهن سراسری، میراث بیستون و منظر فرهنگی تاریخی هورامان در این منطقه واقع شده و چند استان آن با کشور عراق همسایگی دارند.
کرمانشاه جهانشهر خلاق خوراک و سنندج جهانشهر موسیقی، هر کدام در این دو حوزه دنیایی از حرف برای گفتن و رساندن به گوش گردشگران دارند، اما تا بحال نه جشنواره در خوری و نه برنامه در شانی برای این دستاورد مهم و معرفی آن برگزار نکرده اند.
در غرب ایران، آثاری از هشت سال نبرد مدافعان وطن با بعثی ها هنوز در گوشه گوشه آن خودنمایی می کند و سالهاست که کاروانهای راهیان نور، برای دیدن حقایق جنگ راهی این منطقه می شوند، اما هنوز گردشگری دفاع مقدس را در این منطقه نتوانسته ایم خوب به مخاطبان معرفی کنیم.
اینجا برای هر گردشگر با هر سلیقه جاذبه وجود دارد، بگونه ای که یک گردشگر می تواند با سفر به غرب کشورمان و تنها چند روز گشت زدن در چند استانِ کرمانشاه، کردستان، لرستان، ایلام و همدان با جهانی از زیبایی روبرو شود. اینجا بناهایی با قدمت چندهزار ساله، جنگل های بکر، آبشارهای بلند، غار چند صد میلیون ساله، کوه های سربه فلک کشیده، روستاهایی با معماری خاص، مردمانی با پوشش و زبان های مختلف، آیین ها و رسوم غنی وجود دارد که می توانند در صورتی که معرفی شوند دل هر گردشگری را برباید، اما متاسفانه هنوز تاکنون مدیران این استان ها عزمی جدی برای این کار نداشته اند و نشست های پی در پی بی حاصل هم گویای همین نکته است.
غرب ایران با تمام زیبایی ها و ظرفیت های خود می تواند یک محور جدید گردشگری را در کنار همان محور کلاسیک استان های مرکزی شکل دهد و همانند بسیاری از مناطق گردشگرپذیر دنیا از قافله درآمدزایی از سومین صنعت پولساز دنیا عقب نیفتد که البته این امر مستلزم این است که مدیران استان های غربی بصورت جدی پای کار بیایند و باهم همکاری داشته باشند.
