کد مطلب: 57123
شنبه ۲۹ دی ۱۳۹۷ ساعت ۱۲:۰۴
و اینک مرحله «خودانکاری»؛
در حاشیه تلاش بی فایده اصلاحطلبان برای جداسازی برند خود از دولت/ « تکرار می‌کنم» را احتمالا یک اصولگرای شاخص گفت!
اصلاح طلبان سعی دارند برچسب حمایت از دولت را از روی برند سیاسی خود بردارند، این در حالی است که نمی توان حافظه تاریخی مردم را پاک کرد.
به گزارش خط نیوز به نقل از جهان نيوز: روند شکل گیری ائتلاف میان اصلاح طلبان و حزب اعتدال و توسعه از حمایت‌های تام و تمام در دو انتخابات ریاست جمهوری به مرحله طلاق سیاسی رسیده است. روند این طلاق سیاسی با سخنان «سعید حجاریان» که مطرح کرد اصلاح طلبان با دولت ائتلافی نداشته‌اند و روحانی از خودش عبور کرده است نه اصلاح طلبان از او، آغاز شد. «محمود واعظی»، رئیس دفتر رئیس جمهور هم در چند مرحله پاسخ وی را داد و بیان کرد که با تندروها ائتلاف نکرده‌ایم. پس از این سخنان واعظی اصلاح طلبان حملات شدیدی علیه وی به راه انداختند و حتی از رئیس جمهور خواستند که با وی برخورد کند.
در میانه برخوردهای سیاسی برخی از اصلاح طلبان اهداف اصلی این جریان را از بوجود آوردن چنین چالش‌هایی به وضوح روشن می کنند. اصلاح طلبان در این حوزه نمی خواهند پاسخگوی حمایت خود از دولت و هزینه‌ای که شیوه عملکردی آنها به کشور تحمیل کرده است، باشند از این روست که به انکار روی آورده‌اند.
در همین رابطه، «صادق زیباکلام» فعال سیاسی اصلاح در سخنانی قابل تامل درباره تاثیرات رفتار‌های سیاسی اصولگرایان و اصلاحطلبان بر میزان امیدواری در جامعه، ضمن تأکید بر وجود نارضایتی عمیق و گسترده گفت: «مشکل اساسی این است که اصولگرایان به خصوص جریانات تندرو نمی‌خواهند بپذیرند که نارضایتی وجود دارد و زمانیکه این نارضایتی خودش را در قالب اعتصاب و اعتراض‌های صنفی نشان می‌دهد تندروها دو پاسخ بیشتر ندارند، نخست اینکه خارجی‌ها یعنی آمریکا، اسرائیل و عربستان را متهم می‌کنند و پای فتنه را وسط می‌کشند؛ و دوم، انگشت اتهام به سمت بخش انتخابی نظام یعنی دولت ومجلس می‌گیرند که باید پاسخگو باشند، این گروه نمی‌خواهد به عمق نارضایتی مردم نگاه واقع بینانه‌ای داشته باشد. به هیچ وجه در پی تبرئه اصلاح طلبان نیستم، اما واقع مطلب این است که اگر قرار بر تشکیل دادگاهی برای رسیدگی به اتهامات متهمانی که موجب نارضایتی مردم شدند، باشد، قطعا اصلاح طلبان متهم ردیف اول این دادگاه نخواهند بود.»
با این اوصاف اگر اصلاحطلبان بیشتر در همین زمینه انکار خود پیش بروند می گویند که دولت روحانی با حمایت اصولگرایان روی کار آمد و فردی که با کلمه کلیدی « تکرار می کنم» بخشی از جامعه را به رای دهی به حسن روحانی و لیست امید ترغیب می کرد، یک اصولگرای شاخص بوده است. از سوی دیگر باید گفت که فراکسیون امید که 30 نماینده در مجلس دارد ماهیت کاملا اصولگرایی دارد و با این اوصاف عملکرد دولت و مجلس قطعا به جریان اصلاح طلب باز نمی گردد.
اصلاحطلبان بدون تعارف حمایت تمام‌قد و همه‌جانبه انجام دادند که هیچکس نمی‌تواند منکر آن بشود. درست است که رفتار انتخاباتی حسن روحانی بخصوص در مناظره‌ها افکار عمومی را به خود جلب کرد و وضعیت رای او را بهبود بخشید؛ اما این برای موفقیت او هرچند لازم بود، اما کافی نبود. آنچه کار را یکسره کرد، حمایت تمام‌قد اصلاحطلبان بود.
با این وجود، اصلاحات با درک وضعیت خود در فضای سیاسی کشور هم درسال ۹۲ و هم در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ از روحانی حمایت تمام‌عیاری کرد که در تاریخ ایران این نوع حمایت سابقه ندارد. البته «حسن روحانی» نیز با انتخاب وزرای اصلاح‌طلب در کابینه حق مطلب را ادا کرد. درواقع اصلاح طلبان توانستند با استفاده از ائتلاف با دولت خود را احیا کنند و از حاشیه فضای سیاسی دوباره به متن بازگردند. اگر اصلاح طلبان سودی در زمینه ائتلاف با اعتدالیون نمی دیدند قطعا با آنها ائتلاف نمی کردند و سود سرشاری هم از این ائتلاف بردند اما حالا که می بینند که اوضاع سیاسی اقتصادی کشور به نفع آنها نیز رویه انکارسیاسی را پیش گرفته‌اند!
پاسخگویی یکی از شاخصه‌های مهم برای سنجش عملکرد یک جریان سیاسی است. در کشورهای دیگر که احزاب با یکدیگر رقابت می کنند، بعضا دیده می شود که با یک مشکلی که در امور اجرایی رخ می دهد افراد شاخص حزب عذرخواهی و یا حتی استعفا می دهند تا هزینه حزب را کمتر کنند و به وجهه آن آسیب نرسانند اما در فضای سیاسی کشور خصوصا از سوی گروه سیاسی که همیشه ادعای دموکراسی‌خواهی آنهم از نوع غربی را دارند، در این مرحله که باید پاسخگو باشند مانند «صادق زیباکلام» نه تنها پاسخی به این مشکلات نمی دهند بلکه دست به «خود انکاری» می زنند.
جالب اینجاست که این افراد تاریخ را نیز نادیده می گیرند و با بی اعتنایی به حافظه تاریخی افکارعمومی سعی می کنند که حرف خود را بزنند. این سخنان زیباکلام چند نکته عمده را می توان به طور توامان مشاهده کرد. «خودانکاری»، «نادیده گرفتن افکارعموم»، «نادیده گرفتن حافظه تاریخی» و ... که به خوبی عیار اصلاحطلبان در برخورد با چنین شرایطی را نشان می دهد.
اگر اصلاح طلبان بتوانند رابطه‌شان با دولت را انکار کنند عملکردشان در مجلس شورای اسلامی و همچنین شورای شهر تهران را چگونه می خواهند توجیه کنند. هرچند که باید گفت دولت روحانی با راهبرد اصلاح طلبی پیش رفت و اگر قرار بود دولتی تماما اصلاح طلب با رئیس اصلاح طلب تشکیل شود قطعا بسیاری از وزرا و مدیرانی که امروز و تا چندی پیش در دولت روحانی حضور داشتند، شاکله اصلی دولت را تشکیل می دادند.
