اگر تندروها اینگونه تلقی می‌کنند که...اصلاح‌طلب‌ها به دنبال این هستند که گزینه‌های دیگری را در مقابل آقای روحانی قرار دهند یا از وی یا دولتش عبور کنند به هیچ وجه قابل تصور نیست و این تنها رؤیاپردازی تندروهاست که بدون شک و تردید می‌خواهند بین پایگاه اصلاح‌طلبان و آقای روحانی دو دستگی به وجود آورند.
وی همچنین با اشاره به انفکاک ذاتی اصلاحات با اعتدال می‌نویسد: هرقدر در حوزه نظر قائل به تفکیک باشیم درعرصه عمل اصلاح‌طلبان به این باور ندارند و اعتقاد دارند آقای روحانی می‌تواند تمام آن گفتمان اصلاح‌طلبی را که اصلاح‌طلب‌ها زیرساخت‌های فرهنگی- اجتماعی آن را به وجود آوردند به خوبی پیش ببرد و همچنان آقای روحانی بهترین گزینه برای پیشبرد این فرآیند‌هاست.
*اپیزود نخست اشاره شده از صحبت‌های زاهد، چیزی غیر از تلاش وی برای ترویج یک خوشبینی بدون دلیل نیست.
او می‌خواهد، بگوید طرح مسئله «احتمال عبور اصلاح‌طلبان از روحانی» صرفاً رؤیاپردازی تحلیلگران اصولگراست (که البته با لسانی غیر مؤدبانه از آن با عنوان رؤیاپردازی تندروها یاد می‌کند)
این در حالی است که نمی‌شود تجربه تاریخی تلاش اصلاح‌طلبان برای عبور از رئیس دولت اصلاحات و یا حرف‌های سعید حجاریان علیه او در همان مقطع فراموش کرد...
زمانی که در همان دوران گفته بود:«بخشی از اصلاح‌طلبان فقط اسمشان اصلاح‌طلب است. اینها مثل شبه دموکراسی، شبه اصلاح‌طلب هستند. اینها مثل پراید عمل می‌کنند. پراید که نمی‌تواند ۲۴ میلیون رأی را بکشد…البته باید از نیروهای ضعیف‌تر هم استفاده کرد، اما نباید سرکردگی جنبش را به اینها داد»
و علی‌القاعده باید پذیرفت که خون رئیس‌جمهور روحانی از خون لیدر اصلاحات رنگین‌تر نیست و ای بسا که در صبح فردا، سناریوی محتمل عبور، برای وی نیز پیاده شود.
اما در اشاره به اپیزود دوم از سخنان زاهد مبنی بر اینکه روحانی «بهترین گزینه»! برای پیشبرد فرایندهای اصلاح‌طلبانه است نیز باید اشاره کرد که پیش از این هم ثناگویی‌های فراوانی از جانب برخی اصلاح‌طلبان درباره رئیس جمهور روحانی شنیده شده بود.
ثناگویی‌ها و مدحت‌هایی که البته بیش از آنکه نشانه حسن ظن یک جریان خاص سیاسی نسبت به رئیس جمهور جدید باشد؛ بیشتر ماسکی به نظر می‌رسید که در مقابل واقعیت گرفته شده باشد!
افکار عمومی پیش از آنکه بخواهند از فیاض زاهد بشنوند که روحانی بهترین گزینه برای پیشبرد فرایندهای اصلاح‌طلبانه است، این سخن وی را در خاطر دارند که زمانی در مصاحبه با روزنامه آرمان امروز گفته بود: «روحانی ما را کنار گذاشته و می‌خواهد فراکسیونی بدون اصلاح‌طلبان در مجلس فعلی تشکیل دهد»!
و یا بیش و پیش از وی، صحبت ابراهیم اصغرزاده را به خاطر می‌آورند که در اوان مسندنشینی دولت یازدهم تأکید کرده بود دولت روحانی برای اصلاح‌طلبان به مثابه یک رحم اجاره‌ای! است.
همچنین است که صحبت‌های چندی قبل سعید حجاریان نیز حاوی تأملات فراوانی است زمانی که در گفت‌وگو با یک نشریه اینطور اظهار کرده بود که «شکست روحانی شکست ما (اصلاح‌طلبان) نیست»
در همین زمینه اشاره به صحبت‌های عبدالله نوری، فعال سیاسی اصلاح‌طلب که در روزنامه اعتماد منتشر شده نیز خالی از لطف نیست که درباره تعامل اصلاح‌طلبان با دولت یازدهم گفته است: اینکه اصلاح طلبان نخواهند سرمایه سیاسی‌شان را پشت سر آقای روحانی جمع بکنند، حرف غلطی نیست!
در خاتمه باید تصریح کرد که اگرچه اصلاح‌طلبان بصورتی مشخص در قبال روحانی و جماعت اعتدالیون، مردد هستند اما تجربه اینطور اثبات می‌کند که این جریان خاص سیاسی بر اساس ژنتیک خود عمل خواهد کرد و «پلّه بودن» دولت رئیس‌جمهور روحانی برای اصلاح‌طلبان هیچگاه برای آنها یک گزینه‌ی غیر قابل بررسی نبوده و نیست.
/فارس
