محمدعلی وکیلی فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با فارس، درباره برخی از قضاوت‌های زودهنگام درباره دولت سیزدهم، اظهار داشت: این 150 روز برای مقایسه با هشت سال زود است و درست نیست. اما اگر بخواهم این 150 روز به عنوان یک پِلَن کوچک در مقایسه با دولت پیشین مقایسه کنم و با مقیاس آدم‌های انتخابی از سوی رئیسی و آدم‌های دولت قبل، مقایسه‌ای صورت دهم باید بگویم که دولت آقای رئیسی مشکل در مسئله شناسی دارد. مشکل در راهکار و جواب نیست.
وی افزود: دولت آقای رئیسی که تا به الان بیش از ۱۵۰ روز از عمر آن می‌گذرد به غیر از انرژی فوق‌العاده و ارتباطات بی‌تکلف با مردم و نخبگان جامعه از سوی شخص آقای رئیسی دیده می‌شود، هنوز از دولت او چشم اندازی که نشان دهد این دولت چند مرده حلاج است، دیده نشده است.
*مردان دولت رئیسی می‌دانند اقتصاد ایران از دالان تئوری‌های اقتصاد عبور نمی‌کند
وکیلی با بیان اینکه دولت آقای روحانی مشکلی در مسئله شناسی نداشت اما مشکل در راهکار داشت، تصریح کرد: دولت آقای رئیسی به دلیل استفاده از آدم های باتجربه و وصل بودن به بدنه آدم‌های با سابقه اجرایی طولانی، مسائل کشور را درست تشخیص داده بودند. فهمیده بودند اقتصاد ایران از دالان تئوری‌های اقتصاد عبور نمی‌کند.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب تاکید کرد: اقتصاد ایران، اقتصاد سیاسی است و باید تصمیمات سیاسی گرفته شود. آقای رئیسی فهمیده بودند که مشکلات اجتماعی جامعه ایران زیربنای اقتصادی دارد. فهمیده بودند اگر قرار است تابلوی بورس سبز شود، دستوری نمی شود اما به هر حال اگر قرار باشد کسب و کار بانشاطی داشته باشیم، مسئله‌مان در کسب و کارها کجاست.
وی ادامه داد: دولتمردان روحانی مسئله را درست تشخیص داده بودند اما مشکلشان در جواب و راهکار بود. چون دستشان می‌لرزید. از سایه خودشان می ترسیدند. اعتماد به نفس پائینی داشتند و در فضای اعتماد حاکمیت نبودند. اما دولت آقای رئیسی به عقیده بنده مشکلی در بیان ندارد و وزیر درست و خوب دستور می‌دهد و کار مردم در کارتابل‌ها نمی‌ماند. مسائل مردم در کارتابل‌ها بازی و آرشیو و بایگانی نمی‌شود. اما اشکالی که متوجه آنهاست، مسئله شناسی است اینکه این دوستان مسائل را جابجا متوجه می‌شوند. اهم و مهم را تشخیص درست نمی‌دهند. فرعی و اصلی جابجا می‌شود و به جای اینکه به دنبال مسائل کلیدی حل اقتصاد کشور بروند، به دنبال مسائل روبنایی رفته و انرژی و مدیریت کشور، کوچه و بازاری شده است.
*نباید مدیریت کشور، مسئله محور شود
وکیلی با بیان اینکه آقای رئیسی باید دقت کند که این مدیریت کوچه و بازاری نشود، عنوان کرد: اینکه سر هر صحنه‌ای حاضر باشند، خوب است اما نباید مدیریت کشور، مسئله محور شود. مدیریت کشور باید مدیریت راهبردی باشد و باید طوری مدیریت کرد که مسئله خلق نشود و نباید منفعل مسائل باشیم. مسائل نباید سوار بر دولت شود. دولتی که مسئله شناس است، نمی گذارد مسئله، مسئله اصلی شود. نباید مسئله جزو مسائل اصلی دولت شود بلکه دولت باید مسئله را مدیریت کند نه اینکه مسئله دولت را مدیریت کند.
عضو هیئت رئیسه مجلس دهم با تاکید بر اینکه آقای رئیسی باید به شدت به فکر ادراک عمومی جامعه باشد، تصریح کرد: آقای رئیسی جزو معدود چهره‌هایی است که به رغم اینکه معمم است و مدیر اجرایی و در حوزه قضایی کشور بوده، اما ادراک عمومی جامعه نسبت به او مثبت است و با اتکا به ادراک مثبت جامعه، توانست رئیس‌جمهور شود اما صیانت از ادراک مثبت عمومی جامعه کار بسیار سختی است و یکی از پاشنه‌های آشیل ادراک عمومی جامعه، شعاع قدرت است.
وی افزود: درباره خطر شعاع قدرت در طول سالیان ده‌ها سرمقاله دارم. قدرت در ایران تولید شعاع میکند؛ متأسفانه شعاع قدرت، قدرت‌سوز است. یعنی زمانی احزاب قدرت به وجود می‌آوردند و شعاع قدرت، احزاب می‌شد و احزاب تعیین تکلیف برای قدرت می‌کردند و قدرت برای این احزاب، رانت تولید می‌کرد و احزاب پاشنه آشیل قدرت می‌شدند و احزاب بودند که قدرت را به انحراف می‌بردند. زمانی شد نزدیکان، فرزندان و فرزندان شعاع قدرت شدند. شعاع قدرت، قدرت خود را از متن قدرت می‌گیرد. فرزندان قدرت را از پدران می‌گیرند اما گاهی قدرت فرزندان بیش از قدرت پدران می‌شد و شعاع قدرت از متن قدرت بیشتر می‌شد و چه شخصیت هایی را در طول این سالیان به خاطر فرزندان مسئولین در نتیجه مسلخی از قدرت از دست دادیم.
این فعال سیاسی اصلاح طلب ادامه داد: اخیراً پدیده جدیدی به نام دامادها به وجود آمده یعنی شعاع قدرت به دامادها رسیده است. اینها مسائلی است که فضای افکار عمومی و ادراک عمومی جامعه را منفی میکند. دامادها، برادر خانم‌ها، باجناق ها، باند دوستان، همکلاسی‌ها، محفلی‌ها و مدیران گعده‌ای.... اینها شعاع قدرت هستند و شعاع قدرت می‌تواند قدرت سوز باشد و شعاع قدرت، پاشنه آشیل ادراک عمومی است و آن را می‌تواند منفی کند.
وکیلی گفت: اگر ادراک عمومی نسبت به آقای روحانی منفی شد به خاطر شعاع قدرتی بود که برخاسته از دفترش بود. یعنی هسته نزدیک راه فرمان را می‌گیرد. هسته روحانی محفلی بود و جامعه را نمی‌دیدند و به محفل محصور بودند. آقای رئیسی صداقت و سلامت نفس مثال زدنی دارد اما آقای رئیسی باید به شدت مواظب باشد که گرفتار شعاع قدرت نشود و خدای نکرده قربانی شعاع قدرت نشود. مردم باید باور کنند که آقای رئیسی با احدی رودربایستی و خط قرمز ندارد و خط قرمزش مردم و وعده هایی است که به مردم داده است و این وقتی باور می شود که ببینند که آقای رئیسی با فلان وزیر و معاون و استاندار و مدیر هلدینگ برخورد کرده است و با احدی تعارف ندارد.
وی با اشاره قانون تعارض منافع، تصریح کرد: این قانون ممنوع کرده که کسی مسئول باشد ولی در شعاع مسئولیت خود از خویشاوندان بهره مند شود. این قانون تعارض منافع باید اجرا شود و این قانون جزو قوانین مجلس پیشین است و به سرعت و شدت باید این قانون اجرایی شود که به شدت روی آن حساسیت به خرج داده شود. اصل شفافیت که در مجلس ما دوستان انقلابی و ارزشی کلی سر و صدا کردند اما الان خودشان درباره آن حرف نمی‌زنند. چرا صحبت نمی‌کنند؟ چرا نمی‌خواهند گردش آزاد اطلاعات در این کشور ضامن عدالت باشد؟ چرا این اصول بدیهی که در جاهای دیگر اثبات شده را پاس نمی‌دارند؟ یکی از اصول آن است که مبارزه با فساد مهمتر از مبارزه با فاسد است و مبارزه با فساد از طریق شبکه‌ای کردن اطلاعات و از طریق دولت الکترونیک انجام می‌شود.
سخنگوی ستاد انتخاباتی حسن روحانی در سال 96، با بیان اینکه یکی از ضعف‌های فاحش روحانی این بود که دولت الکترونیک را نادیده گرفت، گفت: من در این زمینه چند بار به آقای روحانی نامه نوشتم و گفتم اگر من جای شما باشم و تنها تلاش خود را روی این می‌گذارم که دولت الکترونیک محقق شود و به عنوان کارنامه به ارثیه می‌گذارم.
وی ادامه داد: دولت آقای رئیسی که حساسیت مبارزه با فساد را دارد، بداند که تحقق دولت الکترونیک می‌تواند مبارزه با فساد را جایگزین مبارزه با فاسد کند.
وکیلی افزود: الان که دولت با قوه قضائیه، مجلس، نهادها، ستادها و بنیادها و ... هم جریان و هم خط هستند و بهانه‌ای نیست که نخواهیم و نتوانیم دولت الکترونیک را محقق کنیم و اجازه ندهیم اتاق‌ها در خانه‌های شیشه‌ای در روئیت مردم باشد. باید منشأ، گردش و مسیر پول در کشور مشخص باشد. چطور می‌شود یک عده بدون اینکه دست به سیاه و سفید بزنند در ویلاهای شمال و کیش زندگیشان صرف عیاشی است و پول های فراوان و وحشتناک در زندگی دارند.هرچه سوال می‌کنیم که کار شما چیست و از کجا می‌آوری، نمی‌توان سر در آورد که این پول‌ها از کجا می‌آید و پول‌هایی که اقتصاد کشور را مثل یک تکانه تکان می‌دهد. اگر اراده کنند، مسکن و سکه و دلار و .... را گران می‌کنند و هر اتفاقی که اراده کنند را در این کشور می‌افتد.
2 راه‌حل بیشتر نداریم؛ یا اقتصاد را دست دلالان بدهیم یا کشور را از دست آنها نجات دهیم
وی افزود: من قبلا هم به آقای رئیسی گفتم که شما، قوه قضائیه، مجلس، احزاب، رسانه‌ها و همه بر 5 درصد اقتصاد کشور حکومت می‌کنید. 95 درصد اقتصاد ایران دست دلالان است و دلالان یعنی مافیا. اقتصاد کشور انحصاری و دلالی اداره می‌شود. همه این قانون‌گذاری و بگیر و ببند و نظام و انتظامات و .... برای 5 درصد است و 95 درصد گردش پول و اقتصاد و بده بستان و کار چاق کن و کالا بیار و کالا ببر و آزاد کن و ببر جای دیگر است و به ریش همه می‌خندند.
این نماینده سابق مجلس ادامه داد:گمرک و مالیات را برای 5 درصد اقتصاد ایران گذاشته‌ایم و 95 درصد کنش‌ها و تراکنش‌های مالی مالیاتی و گمرکی زیر چکمه مافیا لگدمال می‌شود. اگر تولید رونق نمی‌گیرد به علت چکمه سنگین اقتصاد 95 درصد مافیاست. دلالان اقتصاد را طور دیگری می‌کنند. یا اقتصاد را دست دلالان بدهید یا کشور را از دست دلالان نجات بدهید.
وکیلی اظهار داشت: نمی‌توان دست دلالان را با بگیر و ببند، قطع و کنترل کرد. بلکه باید به چرخه شفافیت تن بدهیم. نخست اینکه تمام روزنه‌های گمرکات ایران به شبکه و مانتیورینگ متمرکز وصل شده و نظامات اقتصادی کشور تحت سیطره صندوق‌های مکانیزه باشد. به این معنا که حوزه خدمات کلاً مکانیزه شود؛فروشگاهی در کشور وجود نداشته باشد مگر اینکه به صندوق مکانیزه وصل باشد و اینها همه به نظامات مالی کشور وصل باشد. باید هر پولی توسط هر کسی وارد چرخه پولی کشور می‌شود، منشأ آن معلوم باشد که ماحصل چه زحمت و فعل اقتصادی است و به کجا می‌رود و مسیر و مقصد پول معلوم باشد.
وی ادامه داد: این چرخ در دنیا سال‌هاست اختراع شده و اگر می‌خواهیم چرخه مالی کشور را شفاف کنیم، نیاز به برنامه‌نویسی و یا هزینه نیست. یک مشت چترباز در کشور درست شده که با نظام دلالی، سر مسئولین کشور کلاه می‌گذارند و تا آقای رئیسی و دولت متوجه بشود اینها حقه و کلاه‌برداری است دوره تمام می‌شود.
عضو فراکسیون امید مجلس دهم گفت: به آقای رئیسی و اژه‌ای گفتم که همه برای انبارهای اموال تملیکی بسیج شدید و کار درستی می‌کنید و واقعا برای کشور زشت است که مردم در نداری دست و پا بزنند و انبارها پر از اموال باشد و فاسد و دیپورت شود گمرک برای کشور راه انداخته‌ایم و کشور را سر تا پا گمرک کردیم و گمرک را انبار کردیم و به فلان وارد کننده و بازرگان اجاره داده‌ایم. بعد فلان بازرگان، انبار گمرکات ما را به انبار احتکار تبدیل کرده است. یک سال، 9 ماه و 8 ماه کالای مورد نیاز جامعه را انبار میکند و به بهانه‌های مختلف که اسناد کامل نیست و فلان و .... از استنکاف کالا ممانعت میکند تا بازارسنجی کند که چه زمانی به قیمت مطلوب که چند صد برابر قیمت اولیه رسیده، کالا را آزاد میکند. مافیا این گونه است.
وکیلی با بیان اینکه مافیا هر صادر کننده‌ای غیر از خود را نابود میکند، تصریح کرد: اگر بخواهید تولید داخل را صادر کنید، نابودت می‌کنند. در این کشور چنین چیزی ممکن نیست و اقتصاد ایران، اقتصاد واردات محور است و اقتصاد انحصاری و مافیایی است.
وی با تاکید بر اینکه بانک‌ها در نظامات بانکی فساد وحشتناک دارند، خاطرنشان کرد: امضاهای طلایی در این کشور بوده، هست و خواهد بود و تا زمانی که نخواهیم به تحقق دولت الکترونیک تن بدهیم، وجود خواهد داشت. الکترونیکی کردن تمام خدمات، سامانه‌های ما باید خدمات را به صورت آنلاین به مردم بدهند و مردم نباید پشت در فلان مسئول بروند تا فلان خدمت را بگیرند. حوزه خدمتی باید تعریف مشخص داشته باشد و در سامانه باشد و مردم از طریق سامانه خدمات را بگیرند و اگر اختلالی در سیستم است، باید کار را به مانیتورینگ سپرده و اپراتور کار بگذارند تا گیر و دار و مشکلات مردم به صورت سیستمی حل شود تا امضای طلایی شکل نگیرد.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد: بخشدار، فرماندار، معاون استاندار، استاندار، مدیر کل فلان وزارتخانه، معاون وزیر، وزیر و کل کشور امضای طلایی دارند. ما مردم را ذلیل کردیم و دل خوش هستیم. خروجی زحمت مسئولان عالی کشور صفر است و کار مردم پیش نمی‌رود، چرا که محصول این دالان‌های دیوان سالاری وحشتناک رانت است و باید آن را از بین برد. سیستم دیوان سالاری کشور را درست کنیم و نظامات شفاف را حاکم کنیم. به جای آقای رئیسی باشم به جای دویدن در صحنه میدانی، تمرکز را روی این کار می‌گذارم که دولت الکترونیک محقق شود تا بعد از 4 سال بگویم هیچ خدمتی از این تعداد خدمتی که باید دولت‌ها به ملت بدهند، وجود ندارد، مگر اینکه در سامانه نباشد.
