به گزارش گروه سیاسی خط نیوز؛ مراسم روز خبرنگار سال جاری در کرمانشاه، یکی ازروزهای تلخ برای اصحاب رسانه بود. رسانه هایی که به دلایل مختلف از جمله نوین شدن ابزارهای ارتباطی سختی های فراوانی را متحمل شده و می شوند. انتظار این بود که در این روز مطالباتی بیشتر مورد توجه قرار بگیرند که بتوانند گرهی از مشکلات رسانه ایها را باز نماید اما آنچه بیش از هر چیزی به چشم آمد انتقاداتی بود که توسط یکی از عزیزان رسانه ای مطرح شد و بیش از انعکاس دغدغه های رسانه ایها، نوعی سیاست زدگی فاقد تحلیل صحیح را نشان داد که در ذیل به آنها اشاره خواهد شد.
1- نقد دولت و نقد عملکرد نماینده‌ی عالی آن در استان، اگر همراه با شواهد دقیق، راهکارهای مناسب و از سر دلسوزی برای مردم و انقلاب باشد، پسندیده ترین امر ممکن خواهد بود. همچنان که صادق آل محمد«علیهم السلام» در حدیثی پربار می‌فرمایند: «محبوب‌ترین دوستانم نزد من کسی است که عیب‌های مرا به من هدیه دهد.» پس، این نوشته به دنبال تخطئه‌ی ناقد محترم نیست.
2- اگر نقد دچار حواشی گردد، رنگ منافع شخصی و قبیله‌ای بر آن پاشیده شود، انگیزه‌هایی به جز صلاح کار در آن دخیل گردید، یا اگر شاکله‌ی آن بر مبنای اسلوب اعتقادی شکل نگرفت، نه تنها به هدف خویش که اصلاح جامعه و حل مشکل است، نخواهد رسید که خود مولد اختلال خواهد شد:
چون غرض آمد هنر پوشیده شد
صد حجاب از دل بسوی دیده شد
3- دولت آیت‌اله رییسی، دولت بدون اشکالی نیست و هیچ کسی نمی تواند انتظار داشته باشد که بدون اشکال باشد. کابینه‌ی استانی آن نیز، از این عارضه بی بهره نیست. اما مهم آن است که ابتدا ببینیم آیا در جمع بندی عملکردها، این دولت و کابینه‌ی استانیش در مسیر اهداف انقلاب و منافع ملی هستند یا خیر؟ دوم آنکه ارزیابی کنیم که نسبت به قبلی‌ها، عملکرد آن قابل دفاع است یا خیر؟ بعید است انسان منصفی پیدا شود که تلاش شبانه روزی دولت فعلی، که از صدر تا ذیل آن در تلاش برای اصلاح امور هستند، را ببیند و به آن نمره ی بالایی ندهد. جمع آوری بحران‌ها، کم کاریها، فسادها، جاسوس پروری ها و هزار مصیبت دیگری که دولت قبل بر جامعه آوار کرد، کار کوچکی نبوده است. شاخصه های دولت قبل را ببینید:
دولتی که برادر رئیس جمهور و برادر معاون اولش دخیل در فساد بودند و در دولت هم برای پیشبرد فساد، مبسوط الید؛
دولتی که 8 سال مملکت را معطل بغض و لبخند آمریکا کرد و آخر کار با همه ی ادعاهای ژنرالهای مدعی و کم توان، مملکت را به چاه ویل برجام انداخت؛
دولتی که به جای پایبندی به اصول مترقی اسلام ناب، این چشمه ی حیات بخش را به سند 2030 فروخت؛
دولتی که دو جین جاسوس از جیب و اتاق و ... حلقه ی اول تیم مدیریتیش، کشف و خنثی شد،
دولتی که مردم را استهزاء کرد و در قضایایی مانند گران نموده بنزین، آن شوک بزرگ را بدون اقدامات تنویری و بدون در نظر گرفتن بسیاری از پارامترهای حاکمیتی به جامعه تزریق کرد و سپس رییس دولتش، با استهزاء از خبردار شدنش در صبح جمعه خبر داد!
دولتی که دلار سه هزار تومنی را با افزایش 10 برابری تحویل دولت بعد داد،
دولتی که عملکرد ضعیفش چنان گستاخی‌ای را ایجاد کرد که فرمانده عملیات های ضدتروریستی را خط خبیث استکبار به شهادت برساند و ...
اینها گوشه ای از اختلالات وسیعی بود که در دولت قبل، تولید شد و تبعاتش دامن دولت فعلی را گرفت. از بی اعتمادی مردم به حاکمیت تا فشار وحشتناک اقتصادی به قشرهای مختلف مردم، همه و همه حاصل 8 سال حاکمیت جریان غرب باور بود و اکنون دولتی با پشتوانه ی مردمی و بدون شوآف و شومن بازی در وسط مبارزه برای احقاق حق مردم ایستاده است. انصاف اجازه می دهد وقتی آن سابقه از دولت قبل را دیده ایم و این تلاش از دولت فعلی را می بینیم، باز هم تیغ نقد غیرمنصفانه، را آخته بر وجودش بکشیم؟ نمی توان از این دولت انتظار اعجاز داشت وقتی با سیلی از مشکلات بزرگ و کوچک مواجه است اما همین اقدامات دو سال گذشته که با دهها مواجهه ی رسانه ای و غیر رسانه ای مثل قضیه مرحومه مهسا امینی مواجه بوده، نشانه آن است که این دولت در مسیری درست، منطبق بر منافع ملی و مطابق با اهداف انقلاب در حرکت است، فلذا اگر نقدی هم داریم باید با انصاف و بدون غرض ورزی انجام دهیم.
4- کابینه فعلی دولت در کرمانشاه، به نظر بسیاری از اهالی رسانه، در کنار برخی بدسلیقه گیها و اشکالات برخی گزینه ها، در مجموع، نمره ی قابل قبولی می گیرد. استفاده از نیروهای جوان، خوش فکر، مهذب و انقلابی در بخشهای مختلف، نکته ی قابل انکاری برای اهالی انصاف نیست. هر چند برخی مدیران از دولت قبل وجود دارند که عملکرد مناسبی نداشته اند اما کلیت انتصاب ها کاملا قابل دفاع است.
این قلم، خود از منتقدین به سابقه ی اجرایی استاندار محترم فعلی بوده و آن نقدها را ناصواب نمی پندارد اما وقتی نگاهی به بسیاری از انتصاب ها می اندازد، نمی تواند بین خود و خداوند، مدیران پاک دست و توانمندی که به مصدر کار آمده اند را نادیده بگیرد.
5- ناقد محترم به استاندار بابت استفاده فراوان از پتانسیل های استان برای ارائه خدمات به زائران اربعین حسینی انتقاد داشته است. با شناختی که از ایشان دارم، به هیچ وجه گمان اینکه ناقد محترم، پایبند به اصول اعتقادی نباشد و خود را خادمی از خادمان سیدالشهداء«ع» نداند، گمان درستی نیست. اما اشکال در تحلیل وجود دارد. اتفاقا اگر بخواهیم دست بر این نکته بگذاریم که یکی از وجود شاخص عملکردی استاندار فعلی چیست، همین تلاش شبانه روزی برای ارائه ی خدمت به زوار حسینی را باید ذکر کرد. عزیزان حتما مستحضر هستند که زیارت اربعین حسینی در کنار همه ی مواهب بی شمار معنوی که برای استان کرمانشاه به همراه دارد و آن سابقه ی تاریخی مردم شریف استان در خدمت به زوار را در پرونده ی خویش می بیند، واجد منافع اقتصادی فراوانی برای مردم استان است. تبدیل شدن کرمانشاه به شاهراه ارتباطی با کشور عراق، منافع فوق العاده ی اقتصادی برای مردم ما خواهد داشت که هر صاحب نظری آن را تایید خواهد کرد. حال اگر مسئولی پیدا شود و در این مسیر تمام تلاش خود و دستگاهها را به کار بگیرد باید آن مسئول را تشویق و تایید نمود یا اینکه او را به باد تخریب گرفت؟ تلاش شبانه روزی بسیاری از دستگاههای اجرایی استان که از سر جان و از شوق بوده، نکته ی بسیار مهم و شرف بزرگی برای مردم مرزدار و غیور کرمانشاه است که باید آن را پاس داشت و هر کسی که در این مسیر خدمت می کند را، تقدیر نمود.
6- در بخش دیگری از صحبتهای ناقد محترم از ذکر مصیبت نماینده ی دولت در رثای سیدالشهداء«ع»، انتقاد ضمنی شده است. ابتدا آنکه روسای دولت های منسوب به حضرات این رویه را داشته اند و امر غریبی نیست. کافی است نگاهی به رسانه ها در زمان همان حضرات انداخته شود. علاوه آنکه ذکر مصیبت اهل بیت عصمت آن هم در ایام عزای آن حضرات، چه اشکالی دارد؟ ما اگر نقد داریم چرا آن نقد را مبتنی بر شواهد و با ارائه ی راهکار ارائه نمی دهیم؟ استفاده از ادبیاتی که در شان رسانه های استان نیست، لحن تحقیرگونه برای چنین امر شریفی و بدون اشاره به مشکلات و راه حل آنها، آیا از معیارهای نقد مصلحانه و صالحانه است؟
7- باز هم تکرار می کنم، دولت در ابعاد عالی تا سطوح پایین، خالی از اشکال نیست و نویسنده نافی اشکالات نیست، اما انصاف در نقد، رعایت اصول نقد مصلحانه، ارائه ی راهکار برای مشکلات و رعایت اخلاق در آن، از اصول بدیهی هر نقدی است که باید آن را پاس داشت وچه کسی جز اصحاب رسانه، که متولی نقد هستند به رعایت این اصول اولی؟
محمد حسین ترکمن-هفتم شهریور ماه ۱۴۰۲، روزهای آغازین هفته ی دولت
