کد مطلب: 71928
چهارشنبه ۷ شهريور ۱۴۰۳ ساعت ۱۰:۵۱
واکنش افشین علاء به کنایههای پرویز پرستویی
افشین علاء، شاعر ضمن انتقاد از مواضع پرویز پرستویی به خاطر متن منتشرشدهاش درباره استفاده از پرچم عراق در سفر اربعینی سعید جلیلی، این اقدام را وحدتآفرین دانست و از جلیلی تشکر کرد.
به گزارش خط نیوز به نقل از جهان نيوز، افشین علاء، شاعری که به اصلاحطلبی شناخته میشود، امروز در متنی، استفاده از پرچم عراق در راهپیمایی اربعین توسط سعید جلیلی را نشانه «اتحاد عمیق و ناگسستنی بین دو ملت ایران و عراق» دانست و از او تشکر کرد.
پرویز پرستویی با انتشار یک استوری که رسانهها از آن به عنوان «متن پرکنایه» این بازیگر سینما یاد میکنند، نسبت به انداختن پرچم عراق دور گردنش انتقاد کرده است.
در همین حال، افشین علاء شاعر و پژوهشگر زبان فارسی در صفحه شخصیاش نوشت:
ایران والعراق، لا یمکن الفراق!
بعضیها فکر میکنند برای اثبات وطندوستیشان باید هرگونه ادای احترام به سایر ملتها و کشورها را زیر سؤال ببرند. خدا نکند که پای رقابتهای جناحی هم در میان باشد. آنوقت این عزیزان که اتفاقا اغلبشان شم سیاسی هم ندارند، بهانههایی پیدا میکنند و دست به اعتراضاتی میزنند که نهتنها وارد نیست، بلکه گاه جای تقدیر هم دارد!همین سفر اخیر آقای دکتر جلیلی به عراق برای زیارت عتبات عالیات، از جمله این بهانهها بود. شاهد بودیم که از بدو این سفر، برخی مخالفان جلیلی از هیچ سوژه و اتفاقی برای تخریب او غافل نبودند!
آخرین موردی که دیدم، انتشار عکسی از او بود، در حالی که پرچم عراق را بر دوش آویخته است. کجای این کار اشکال دارد؟ آیا در برابر سخاوت، ایثار و اخلاص بینظیر ملت عراق در حماسه اربعین، بهتر از این میشد قدردانی کرد و همدلی ایرانیان با آنان را به نمایش گذاشت؟ پرچم عراق که جای خود دارد، به باور من باید دست و پای این مردم را که در میزبانی، تاریخ مشابه آنان را به خود نديده است بوسید.
مردمی که اغلبشان از اقشار ضعیفاند اما با وجود مشکلات و محرومیتهایی که دارند، زائران امام حسین (ع) را روی سر میگذارند و در خدمت شبانهروزی به آنها از هم سبقت میگیرند و خاک پای آنان را توتیای دیده میکنند.
آیا در حب اهلبیت عصمت و طهارت، بهویژه عشق و شور حسینی، هیچ دو ملتی مثل ایران و عراق را میتوان شبیه یکدیگر یافت؟ مگر خون سرداران و مجاهدان دلاور ایرانی و عراقی در مقابله با متجاوزان و حرامیان، در هم نیامیخته است؟ مگر اتحاد دو ملت ایران و عراق پس از جنگی تحمیلی و ناخواسته، خاری در چشم دشمنان و بیگانگان نیست؟
آیا نباید با درایت و تیزبینی، از این دستاورد بزرگ حراست کنیم؟ آن هم در ایام راهپیمایی پرشور و عاشقانه اربعین که اسباب تحسین و شگفتی اهل عالم با هر مذهب و ملیتی شده است. پس خوب است در منازعات سیاسی، زیباییها و عظمتهای اربعین و صحنههای عاشقانه و رفتارهای از سر اخلاص زائران را دستاویز مجادلاتمان نکنیم.
به نوبه خودم از جناب آقای جلیلی بابت این اقدام بجا و شایسته که نشاندهنده اتحاد عمیق و ناگسستنی بین دو ملت ایران و عراق است، تشکر میکنم.