آقای ”اینتلکچوالی” که فریاد آزادی خواهی‌ت گوش فلک را کر کرده٬ آیا برای اثبات سیاسی٬ بی‌ارزش و جهت‌دار بودن جشنواره‌های مختلف هنری غربی که گل سرسبدشان اسکار است٬ دلیلی بیشتر از انتخاب آرگو می‌خواهی؟ از این دلیل مهمتر٬ آیا اعلام این انتخاب از خاک کاخ سفید دلیلی بر ادعای سیاسی بودن اسکار نیست؟...
خط نیوز : اتفاق این بود: یک اقدام آشکار٬ کاملا جهت‌دار و صد در صد سیاسی در فستیوال اسکار. فستیوالی که داعیه‌دار بیشترین کیفیت هنر در کامل‌ترین رشته‌ی هنری‌ست. اعلام جایزه‌ی بهترین فیلم اسکار هشتاد و پنج٬ توسط میشل اوباما. آنهم از وسط کاخ سفید٬ یعنی سیاسی‌ترین ساختمان امریکا.
گویی خدا می‌خواست تا اینگونه٬ ادعای هزاران فعال فرهنگی بین‌المللی ضد امپریالیست در سیاسی دانستن فستیوال اسکار٬ چون روشنی یک روز آفتابی اثبات شود. ادعایی که تا قبل از آن و با وجود دلایل متقن٬ بارها توسط یک عده مثلا روشنفکر مورد هجمه قرار می‌گرفت و به توهم متهم می‌شد.
روشنفکر مآبانی که در سرزمین و جامعه‌ی ما هم حضور دارند و آنچنان شیفته و دلداده‌ی (بخوانید نمک پرورده و از خودبیگانه) غرب و تمامی اجزای آن شده‌اند که هیچ نقدی را به ساحت زندگی مدرن با همه‌ی شاخ و برگ آن از جمله هنر غربی برنمی‌تابند و از سر کاسه‌ی داغ‌تر از آش٬ چنان از مرادشان دفاع می‌کنند که انگار برای همه‌ی هستی‌شان می‌جنگند.
اما با اقدام واضح برگزارکنندگان اسکار در شیوه‌ی اعلام بهترین فیلم و همچنین نوع انتخاب‌شان٬ آب سردی بر تن این حضرات ریخته شد. آب سردی که شُک‌ش هنوز پابرجاست و باعث شده که ایشان یا سکوت کنند و یا برای از دست ندادن موقعیت قبلی‌شان٬ دست به توجیه بزنند. توجیهاتی که از شدت تزلزل در منطق٬ دست کمی از هجویات ندارد.
اما عجیب اینجاست که این آقایان روشنفکر٬ با آن همه ادعای عدم تعصب و آزادی عقیده٬ حاضر به پذیرش اشتباه تاریخی و استراتژیک خود نیستند و از آن بدتر٬ در گوشه و کنار بعضی رسانه‌ها می‌بینیم که همچنان به حرف‌های قبلی‌شان ادامه داد و قدرت قبول اشتباه را ندارند.
آقای ”اینتلکچوالی” که فریاد آزادی خواهی‌ت گوش فلک را کر کرده٬ آیا برای اثبات سیاسی٬ بی‌ارزش و جهت‌دار بودن جشنواره‌های مختلف هنری غربی که گل سرسبدشان اسکار است٬ دلیلی بیشتر از انتخاب آرگو می‌خواهی؟ از این دلیل مهمتر٬ آیا اعلام این انتخاب از خاک کاخ سفید دلیلی بر ادعای سیاسی بودن اسکار نیست؟
خواهش می‌کنم برای یکبار هم که شده تعصب را کنار بگذارید و به مثالی که می‌زنم٬ از سر انصاف برخورد کنید: اگر این روش اعلام برند٬ در ایران اتفاق می‌افتاد٬ فریاد واسینمای ما و واهنر ما و وافرهنگ مای شما٬ به هوا بلند نمی‌شد؟ اگر امسال، برنده‌ی جایزه‌ی بهترین فیلم جشنواره‌ی فجر توسط رئیس جمهور احمدی‌نژاد و از درون نهاد ریاست جمهوری اعلام می‌شد٬ همین شما بلند نمی‌شدید و ادعا نمی‌کردید که سینمای جمهوری اسلامی را دیگران مهندسی می‌کنند؟
پس چطور است که ادعای فعالان جبهه‌ی فرهنگی انقلاب اسلامی را با بی‌منطقی٬ نه گوش داده و نه می‌پذیرد؟ آیا ادعای "دوری از تعصب کور" شما همین است؟ حالا ادعای این دوستان به کنار. وقتی خود کارتر٬ رئیس جمهور وقت امریکا و سفیر وقت کانادا در ایران نیز به غیرواقعی بودن آرگو معترفند٬ دیگر حجتی برای جهت‌دار نبودن انتخاب‌های اسکار وجود دارد؟
کاش برای یکبار هم که شده٬ خودمان در عمل به ادعاهای‌مان ملزم شده و تسلیم حقیقت مسلم پیش روی‌مان می‌شدیم. حقیقتی که به ما می‌گوید، مقوله‌ی "هنر برای هنر" تنها یک پوشش است برای آنهایی که می‌خواهند از این بستر برای تحمیل زیبا و خودخواسته‌ی ارزش‌هایی استفاده کنند که کارویژه‌ی‌شان، بسط قدرت استعمارگران تاریخ است.
سیدمجتبی نعیمی .بولتن نیوز
