داخلی صفحه سیاست آرشيو خبر

کد مطلب: 12085

سلام من به تو ای بانویی که مرد نبردی؛

پوریا ترکمن؛

کوچک بودم، کوچکتر از این روزهایی که کمی بزرگتر شده ام؛ روزهایی که بیش از امروز آغشته بود با یاد حماسه ها و شهدای دفاع مقدس، روزهایی که هنوز ریه های بسیاری از شیمیایی شده های صدام خبیث به سختی نفس می کشیدند و مردانگی مردان این مرز و بوم از در ودیوار شهرها خود را فریاد می زد که روزی نوای ملکوتی حاج آقا منصور ارضی در عزای یگانه دردانه ی پیامبر رحمت «ص» به گوشم خورد؛ به زعم من کوچک این مصراع آقای تمام آن شعر زیبای « مدینه شهر پیغمبر بود » که
« سلام من به تو ای بانویی که مرد نبردی»
به راستی جز این است که فاطمه «س» در دفاع جانانه از ولایت از تمامی به ظاهر مردان آن روز مدینه مردتر بود؟
فاطمیه می آید، جان ما را با اشک تغسیل می دهد و به آرامی می گذرد و ما می مانیم و اندوهی جان کاه که فاطمه «س» که بود و که هست و یوم الحساب چه خواهد کرد؟
درسهای بزرگ حماسه ی فاطمی نه با تبلیغات وهابیت ملعون پایان می پذیرد و نه با دگم اندیشی برخی که از دین تنها سجده ی توخالیش را مزمزه کرده اند .
« حماسه ی فاطمی »، حماسه ی عشق وعرفان در شناخت امام «ع» بود؛
آری آنکه امام «ع» را از اعماق وجود بشناسد آن چنان در مقام دفاع برمی آید که درب نیم سوخته و میخ سرخ شده، سیلی های دست های پلید و حرام و هزار تهمت و توهین دیگر را به جان می خرد ولی حاضر نمی شود به اندازه ی ذره ای گرد شبهه و غربت بر سر و روی حقیقت امامت بنشیند؛
فرقی نیست بین زن و مرد؛
چه زن باشی و چه مرد، وقتی در صحنه ی خلق حماسه ایستاده ای اندیشه ات، بازوانت، زبانت و در یک جمله تمامی اعضا و جوارحت فریاد « حق » سر می دهد و آنگاه از پای دستاس خون آلود تا اجتماع مردم مدینه در مسجد پیامبر«ص»، تو باید وظیفه ات را به سرانجام برسانی؛
می خواهد «عمار»ی باشد یا نباشد، «ابوذر»ی همراهت شود یا نشود، «بلال»ی برای اذانت بگوید یا نگوید، هر چند تمامی اینها می تواند اندکی بر زخمهای کهنه ات مرهمکی باشد اما وقتی در خلق « حماسه » نقش پیدا می کنی هر چه بر سر روزگار بگذرد در ایفای نقش تو خللی ایجاد نمی شود؛
تو باید حماسه ای خلق کنی تا با آن خواب از چشمان رخوت زده پر بزند و دلها نفس تازه کنند؛
فاطمه «س» دقیقا برای امروز ماست، امروزی که فرزندش از محراب مسجد خورشید هشتم فریاد « حماسه » سر می دهد باید یادمان بیاید فاطمه «س» چطور « حماسه » ساخت؟
کسی مگر می تواند از این جمله تکان دهنده فاطمه «س» در مسجد مدینه به آسانی عبور کند و با خود نیندیشد: « از اینان بیم مدارید، تا هستید. از خدا بترسید اگر حق پرستید! »اما جز این نیست كه به تن آسانى خو كرده‏اید. و به سایه امن و خوشى رخت ‏برده‏اید. از دین خسته‏اید و از جهاد در راه خدا نشسته‏اید و آنچه را شنیده كار نبسته »
و ما باید در این روزهای آغازین، این جمله تکان دهنده ی صدیقه طاهره «س» را با گوش جان نوش کنیم، نه با شعار و شعر و پلاکارد و همایش، که با تمام وجود برای خلق حماسه ای که فرزند فاطمه «س» از تک تک مان خواسته است هم پیمان شویم؛
راه بسیار روشن است، فردای ما فردای « فاطمی » است اگر حماسه ساز امروز باشیم: حماسه ای هم سیاسی و هم اقتصادی؛