کد مطلب: 55123
سه شنبه ۲۴ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۵۴
به بهانه «امید درمانی» رئیس جمهور
آقای روحانی! هنوز دوره «کاردرمانی» نرسیده است؟
رئیس جمهور اخیرا بیان داشته است که حرف درمانی موثر نیست اما نباید از امید درمانی غافل بود اما باید دید که دولت تدبیر و امید چقدر در امیدوار کردن و ناامیدی مردم نقش داشته است؟
به گزارش خط نیوز به نقل از جهان نيوز، دولت یازدهم وعده‌های مختلفی به مردم داد تا جایی که امروز با انباشت وعده‌های متعدد روبرو هستیم. درواقع ابتدا دولت وعده درمانی را برای پیشبرد اهداف خود و امید به آینده را شروع کرد. مردم نیز با توجه به وعده‌های دولت امیدورا شدند اما بعد از مدتی که این وعده ها محقق نشد دولت به سمت گفتاردرمانی و حرف درمانی رفت. همین موضوع مورد انتقاد بسیاری قرار گرفت که چرا دولت به جای تحقق وعده‌های خود به حرف درمانی روی آورده است.
این درحالی است که نه تنها وعده های گذشته دولت محقق نشده بلکه مردم با مشکلات مضاعفی خصوصا در حوزه اقتصادی روبرو هستند. گشایش هایی که قرار بود برجام ایجاد کند نه تنها حاصل نشد بلکه امروز با افزایش سرسام آور قیمت دلار و کاهش یکباره آن و بی ثباتی بازار همه علی الخصوص تولید کنندگان و بازاریان اصیل سردرگم هستند که با این بازار نامتعادل چه رویه ای پیش بگیرند که متضرر نشوند. بقا و حیات امروز برای بسیاری از تولید کنندگان و بازاریان به مسئله اول تبدیل شده است.
با این حال، رئیس‌جمهور روز یکشنبه در دانشگاه تهران و در مراسم آغاز سال تحصیلی جدید دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی با بیان اینکه برخی می‌گویند گفتاردرمانی نکنید، اظهار داشت: « اما امیددرمانی درست است؛ حالا بله گفتاردرمانی خیلی موثر نیست اما امیددرمانی مهم است.»
روحانی ادامه داد: «ما امروز در جامعه نیاز به امید به فردا داریم. من نمی‌خواهم بگویم مردم ما امروز مشکل ندارند، شما ممکن است وقتی به فروشگاه می‌روید قیمت اجناس را ببینید که بالا رفته است. من به عنوان رئیس‌جمهور لیست قیمت اجناس را هر روز می‌بینم، می‌دانم وضع زندگی مردم چگونه است، مخصوصا آنهایی که حقوق ثابت دارند. روشن و طبیعی است شرایطی که ایجاد شده است اما ما در برابر مشکلات و شرایط جدید آیا باید تسلیم این شرایط بشویم یا باید به همدیگر امید بدهیم و به همدیگر کمک کنیم؟»
وی با بیان اینکه ما از این راه عبور خواهیم کرد، اظهار داشت: «حتی اگر غصه زیاد بخوریم باز عبور می‌کنیم. خوشحال هم که باشیم باز رد می‌شویم. امید داشته باشیم یا ناامید باشیم باز از این شرایط عبور خواهیم کرد. منتها اگر در انتظار شرایط بهتر و روزهای بهتر باشیم ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر از این مسیر عبور می‌کنیم. واقعیت همان است و تفاوتی نمی‌کند.اما اگر از همان ابتدا بگوییم کار ما تمام است و نمی‌شود، مشکلات زیاد است، خب این چه خاصیتی دارد؟این گفتن‌ها و ایجاد ناامیدی‌ها چه سودی دارد.»
البته باید گفت که دولت در مرحله‌ای نیست که بتواند چه حرف درمانی کند و چه امید درمانی و تنها کاردرمانی و عمل گرایی است که می تواند مشکلات امروز جامعه را مرتفع و وضعیت اقتصادی کشور را سامان دهد. درواقع امروز درمان اصلی در کار و تلاش است نه در حرف و وعده و امیددادن. مردم هم به شدت نشان داده اند که تشنه خدمت هستند و هر جا خدمتی ببینند امیدوار می شوند و در جهت به ثمر نشستن اهداف با مسئولان همکاری لازم را انجام می‌دهند.
امروز با توجه به اینکه هر روز خبر ناگواری در خصوص مسائل اقتصادی کشور در رسانه‌ها منتشر می شود که پایه واقعی دارند و ازسوی دیگر عملی در خصوص برطرف کردن آن چندان دیده نمی شود، چطور مردم امیدوار باشند. درواقع امیدوار بودند لوازم و امکاناتی می طلبد که از جمله لوازم اولیه امیدبخشی و بالارفتن امید به زندگی در هر جامعه‌ای خدمت رسانی درست و عمل گرایی است. درواقع برای بیماری که نیاز به دارو دارد و برای تهیه آن مشکلات مالی دارد تا از لحاظ جسمانی خود را احیا کند نمی توان تقویت روحیه را تجویز کرد. در این شرایط امیددهی لوازمی است که به پشتوانه کار و عمل ایجاد می شود نه اینکه امید داد و کار و عملی در ادامه ندید.
از سوی دیگر به مردمی که انتظاراتشان با وعده‌های مختلف بالا رفته است و حالا شاهد مشکلات مضاعفی در زندگی خود هستند، چندان نمی توان روحیه داد، جز با عملکردی که گشایشی ایجاد کند و در راه تحقق وعده های اعلامی باشد. درواقع دولت « تدبیر و امید» با عملکرد ضعیف خود باعث ناامیدی مردم شد. در همین روزهای سخت اقتصادی هم اگر مردم بارقه هایی از کار اجرایی خوب و امیدوارکننده ببیند قطعا امیدوار خواهند شد و درواقع باید گفت که جامعه منتظر چنین عملکردی است. اما باید پرسید که مجموعه فعالیت های دولت درچند ماه اخیر چنین مسیری را ترسیم کرده است؟
دولت در همین چند ماه اخیر نیز به مردم وعده هایی مانند اصلاح تیم اقتصادی و ارزانی دلار و بهبود شرایط اقتصادی داده است اما هنوز بعد از چند ماه این مهم چندان حاصل نشده است. درواقع امید خشک و خالی دادن به مردم آنها را بیشتر ناامید می کند و به قولی «بی مایه فطیر است»؛ به همین جهت دولت بایستی برای امیدواری به مردم با عمل خود دست به کار شود.
