گروه سیاسی جهان نيوز: برخی از حامیان معاون اول دولت به گونه ای درباره اسحاق جهانگیری موضع گیری می کنند که گویی وی یکی از مدیران اجرایی قوی و برند کشور در سالهای اخیر بوده است که حد و حدود وی بسیار بالاتر از سطح شهرداری تهران است و کت ریاست جمهوری تنها برازنده اوست!
به گزارش جهان نيوز، اسحاق جهانگیری یکی از مدیران ارشد در دولت محسوب می شود که بخش عمده ای از ناکارآمدی فعلی دولت را باید به حساب وی نوشت اما طیف حامی وی که ردای ریاست جمهوری را برایش در نظر گرفته، سعی می کند تا همچنان سطح و لول او را بالا نگاه دارد و این اغراق پیرامون جهانگیری به حدی زیاد است که شایعات مربوط به شهردار شدن او را نیز به شدت تکذیب و این پست را در قامت ابر مردی چون او نمی دانند! این در حالیست که جهانگیری معاون اول دولتی است که با گذشت بیش از پنج سال از آغاز به کارش یکی از ضعیف ترین دولت ها در حوزه اقتصادی و و وضعیت معیشتی مردم محسوب می شود.
اما چه کسی است که نداند مدیریت تهران یکی از مسئولیت های سنگین، پرچالش و سخت است که از عهده هر کسی بر نمی آید و نجفی بعد از 7 ماه زیر بار آن کمر خم کرد و صد البته این مسئولیت برای اصلاح طلبان نیز خاطرات خوبی نداشته و مدیر موفقی هم در این حوزه نداشته اند.
حال در این میان یکی از افرادی که بارها از سوی برخی از محافل رسانه ای اصلاح طلب به عنوان جایگزین نجفی در شهرداری مطرح شده، اسحاق جهانگیری است. کسی که در انتخابات ریاست جمهوری 96 نقش نامزد پوششی را برای حسن روحانی بازی کرد ولی پس از رای دوباره مردم به روحانی، کاملا به حاشیه رفته است.
نام بردن از جهانگیری برای شهرداری تهران چیزی برای گرم کردن تنور انتخاباتی سال 1400 و زمینه سازی برای آن نیست. در تابستان و پاییز 96 بود که بارها از سوی برخی از فعالین اصلاح طلب به جهانگیری توصیه شد که از دولت جدا شود. دلایل متعددی نیز برای آن عنوان می شد. از جمله ادامه ضعف دولت در تحقق وعده ها و شرایط اقتصادی و معیشتی که ماحصل عملکرد دولت اعتدالی در سال های اخیر بود.
همچنین در دولت دوازدهم نقش اسحاق جهانگیری نسبت به گذشته در حاشیه قرار گرفته است. وی در چینش کابینه جدید نقش چندانی نداشت و این باعث اعتراض اصلاح طلبان نسبت به رئیس جمهور نیز شد. توصیه به کناره گیری جهانگیری در اواخر پاییز سال گذشته از سوی برخی از اصلاح طلبان اعلام شد. در 9 آذر ماه بود که روزنامه آفتاب یزد در صفحه اول خود تیتری خطاب به معاون اول با این مضمون زد که «استعفا بده». روزنامه آفتاب در همین رابطه نوشته: «پس از چینش کابینه بازهم سخن از استعفای جهانگیری از سمت خود به میان آمد؛ زمانی که گفته شد او با قهر، یکی از جلسات هیئت دولت را ترک کرده است و علت هم نارضایتی او از چیدمان تیم اقتصادی رئیس‌جمهوری عنوان شد. پس از تشکیل کابینه رفته‌رفته حضور جهانگیری در محافل عمومی کمرنگ می‌شد به‌طوری‌که برخی رسانه‌ها این عدم حضور را به «سکوت جهانگیری» تعبیر کردند؛ اما در همین حال تداوم حضور واعظی در اجلاس‌ها و نشست‌های گوناگون حاکی از پررنگ شدن نقش او در دولت دوازدهم بود و بنا به تحلیل کنشگران اصلاح‌طلب، علت کمرنگ شدن حضور جهانگیری، محمود واعظی بوده است»
عبدالله ناصری فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم در رابطه با اختلاف جهانگیری و واعظی گفته: «من دلخوری و یا بهتر بگویم این دغدغه را از آقای جهانگیری شنیده‌ام علیرغم مسئولیتی که در بسیاری از حوزه‌ها در دولت قبلی داشتند، اشخاصی مانند واعظی ورود می‌کنند، شاید چون ایشان در ایام انتخابات رسماً اعلام کرد که من نماینده اصلاحات هستم و با شناختی که از آقای واعظی داریم که ماهیت اصلاح‌طلبی ندارد و بیشتر به سابقه اصولگرایی و سوابق دهه 60 و 70 تکیه می‌کند، تردیدی دراین‌باره وجود ندارد و اما معتقدم که شاید از سوی خود آقای روحانی تصمیمی صورت گرفته تا نقش آقای جهانگیری کمرنگ شود.» همچنین صادق زیبا کلام نیز در چند اظهارنظر از جهانگیری خواست که از دولت خارج شود.
جهانگیری کجا برود؟
انتخابات مجلس در سال 1398 و سرلیستی جهانگیری در لیست اصلاح طلبان برای حضور در مجلس و ریاست آن یکی از گزینه هایی بود که برای کنش بعدی وی در نظر گرفته شده بود. اما با مطرح شدن استعفای محمدعلی نجفی از شهرداری تهران در برخی از محافل از کوچ جهانگیری از پاستور به بهشت سخنانی به میان آمد.
البته در 27 اسفندماه اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور در حاشیه جلسه هیئت دولت در پاسخ به این سؤال که «گفته شده شما از گزینه‌های شهرداری تهران هستید و چقدر این احتمال وجود دارد که در آینده به ساختمان شهرداری در خیابان بهشت بروید؟»، گفته بود:« الآن هم در بهشت هستم؛ اینجا مگر بهشت نیست؟»
این جریان سازی در ایام تعطیلات نوروزی نیز وجود داشت و خبری مربوط به استعفای جهانگیری و جایگزین شدن بیژن زنگنه به جای وی در دولت به عنوان دروغ 13 در شبکه های اجتماعی منتشر شد. خبری که به سرعت در بسیاری از رسانه های اصلاح طلب بازنشر یافت و حتی در برخی از روزنامه های اصلاح طلب در 14 فروردین بازتاب یافت.
محمدعلی ابطحی، فعال اصلاح طلب در مصاحبه ای در 15 فروردین در واکنش به خروج جهانگیری از دولت با اذعان به اینکه اختلافات و دغدغه هایی درباره نقش کمرنگ جهانگیری در دولت وجود دارد، به دیدار عیدانه خود با وی اشاره کرده بود که نکات جالبی داشت: « ایشان به طنز یا جد گفتند عده‌ای دوست ندارند من در دولت باقی بمانم و آمال و آرزوهایشان را در قالب دروغ سیزده مطرح می‌کنند. البته من قبلا هم گفته بودم و در این دیدار هم گفتم که بهتر است آقای جهانگیری از دولت خارج شود.»
اما در دنیای سیاست هیچ چیز بعید نیست. حتی در صورت خروج جهانگیری از دولت و حضور در شهرداری تهران علاوه بر اینکه وی با مخالفانی از طیف اصلاح طلب برای این نقش آفرینی جدید روبه رو است، بازهم نمی توان انتظار عملکرد قوی از وی در مدیریت شهری داشت. اصلاح طلبان قصد خود را برای نامزد کردن جهانگیری در ریاست جمهوری 1400 صراحتا اعلام کرده اند، این بدان معناست که بهشت سکویی برای رسیدن به پاستور خواهد بود. موضوعی که این طیف سال هاست نسبت به آن انتقاد داشتند و تخریب های جهت داری در این زمینه به دو شهردار گذشته تهران داشتند. از جهت دیگر تمامی اقدامات جهانگیری جنبه تبلیغاتی خواهد داشت و از همان بدو شروع به کار سیاسی کاری هدفمندی آغاز می شود.
پایتخت در حال حاضر نیازمند مدیر اجرایی قوی و متخصصی است که به دور از هرگونه منافع حزبی یا تبدیل تهران به ستاد انتخاباتی جهت انتخابات ریاست جمهوری دور بعد پیش رود. جهانگیری دقیقا در جهت عکس این رویکرد قرار دارد. آنچه مسجل است اسحاق جهانگیری تجربه مدریت شهری را ندارد و در سال های اخیر نیز عملکرد تیم اجرایی دولت در حوزه های مختلف از جمله اقتصادی و معیشتی با شکست روبه رو شده که معاون اول نقش اساسی در این زمینه داشته است.
بنابراین مشخص نیست چرا اصلاح طلبان قصد دارند از وی مدیر اجرایی قوی را در اذهان عمومی متصور شوند در حالیکه چنین زمینه ای را در سال های اخیر در جهانگیری شاهد نبوده ایم.
به هر حال شهرداری تهران در مارپیچ سیاست های بی حاصل اصلاح طلبان گرفتار شده که در اولین آزمون انتخاب شهردار توسط شورای شهر با شکست روبه رو شده و در صورتیکه با هدف انتخابات ریاست جمهوری این پست مهم و استراتژیک در اختیار فرد دیگری از جمله جهانگیری قرار بگیرد، زمان و فرصت است که از کف تهران خارج خواهد شد و این سازمان به بنگاه سیاسی تبدیل می شود که انتظار پیشرفت و توسعه بر اساس چشم انداز برنامه تفصیلی بسیار بعید خواهد بود.
