به گزارش خط نيوز به نقل از کیهان، عباس عبدی در اعتماد نوشت: «مقايسه دولت كنوني با دولت اول روحاني را كنار مي‌گذاريم ولي با دولت دوم روحاني يا حداقل ۳ سال آخر آن دولت هم اگر از جهات گوناگون مقايسه شود جالب خواهد بود. هدف اصلي نيز پيدا كردن دركي از امكانات و نتايج عملكردهاي دو دولت است.
تحريم؛ دولت روحاني تا ۵ روز مانده به پايان كارش با شديدترين تحريم ترامپ روبرو بود؛ تحريمي كه به اقرار دست‌اندركاران دولت، قابل مقايسه با تحريم دوران اوباما نبود. در دوره اوباما، حتي در مواردي خودشان راه‌هاي دور زدن تحريم را به كشورهاي ثالث ياد مي‌دادند تا فشارها زياد نشود، ولي در دوره ترامپ چنين نبود، به‌طوري كه فروش نفت بعضا به ۳۰۰ هزار بشكه در روز رسيد. از ابتداي بهمن ۱۳۹۹ و با آمدن بايدن تحريم‌ها به نسبت شل شد تا راه براي توافق هموار شود و اين تاكنون نيز ادامه يافته است. پس وضعيت تحريم‌ها ميان دو دولت به سود دولت فعلي است. البته افزايش قيمت نفت هم هست كه آن نيز به سود اين دولت است.
كرونا؛ فارغ از اينكه بگوييم كدام دولت واكسن را وارد كرد، روشن است كه دولت روحاني مثل همه دولت‌هاي جهان حداقل ۱۵ ماه را به‌طور كامل درگير كرونا بودند و ايران چند ماه هم بيشتر درگير بود. ولي تقريبا به جز اندكي، همه كشورها از سال گذشته به صورت عادي در آمدند كه مالا به سود اقتصاد بود. اين نيز به سود دولت فعلي است.
اتفاقات طبيعي؛ در چند سال آخر دولت روحاني دو رويداد زلزله كرمانشاه و سيل سراسري رخ داد كه هر دو مشكلات زيادي را براي آن دولت ايجاد كرد، سيل منافعي هم داشت، البته خشكسالي وجه ديگر ماجرا است كه عليه دولت كنوني است.
حوادث سياسي و امنيتي؛ در دولت روحاني شديدتر بود، اعتراضات ۱۳۹۶ و ۱۳۹۸، هواپيماي اوكراين، ترور سردار سليماني، درگيري‌ها با ايالات متحده؛ زدن پهپاد و موشك‌باران پايگاه هوايي و... جملگي در دولت روحاني رخ داد كه از نظر زمينه‌اي كفه موازنه به سود دولت كنوني است.
البته اعتراضات اخير هم هست ولي چون مدني بود و عموما با وضعيت تخريبي مشابه آنچه در ۹۶ و ۹۸ ديديم، فاصله داشت، پس از اين جهت نيز وضعيت به سود دولتي كنوني است.
همراهي ساختاري؛ به‌طور كامل همراهي و همگامي همه نهادهاي رسمي با دولت تضميني بود. مجلس، دستگاه قضايي، نهادهاي ديگر و از همه اينها جالب‌تر، رسانه رسمي و رسانه‌هاي دولتي است كه اينها در دولت پيش چهارنعل عليه آن مي‌تاختند و اكنون به صورت دربست حامي آن هستند. پس اين نيز به سود دولت فعلي است».
نویسنده می‌افزاید: «در مجموع وضعيت زمينه‌اي دو دولت در بيشتر شاخص‌ها به سود دولت كنوني است، در نتيجه انتظار مي‌رود كه عملكردش نيز متناسب اين شرايط، بهتر باشد، ولي واقعيت چيز ديگري را نشان مي‌دهد، تقريبا در همه موارد ناموفق‌تر بوده و نه تنها در ۱۸ ماه گذشته بلكه در آينده نيز شرايط بدتر از اين خواهد شد كه هست. هر چند همه آرزو مي‌كنيم كه وضع بهتر شود، ولي آرزوي ما يك چيز است، آنچه در عمل رخ خواهد داد بحث ديگري است.
چند ضعف اساسي در دولت جديد وجود دارد كه ما را از تحقق اين آرزو نااميد مي‌كند. اول از همه فقدان نظريه‌اي منسجم از دولت و كاركرد آن است. منظور گفتن چند گزاره كلي و تكراري نيست. دوم فقدان برنامه براي رشد و توسعه جامعه و اقتصاد است. سوم نداشتن نيروهاي كارآمد و خلاق با يك جمع‌كننده كه حرف آخر را بزند. اين سه مشكل كه وجود هر كدام‌شان براي ناكامي هر دولتي كفايت مي‌كند، منجر به تبعات ديگري هم مي‌شود. از جمله انكار ناكامي درباره همه امور، از جمله تورم، اشتغال، ساخت مسكن و... هر شاخص ديگري كه به ذهن بيايد».
نویسنده اعتماد پس از کلی صغرا کبرا آمیخته با غلط و در پایان مطلب، بی‌آن که اسناد و مقادیری برای مقایسه و ارزیابی ارائه کند، ادعا کرده عملکرد دولت روحانی، بهتر بوده است. به قبول آن شخصیت شوخ مزاج لطیفه‌ها، مرکز دنیا اینجاست که من ایستاده‌ام، قبول نداری؟ متر کن!
لاف‌زنی روزنامه اعتماد در حالی است که ایران در دوره مدیریتی روحانی، با برجای گذاشتن روزانه 700 نفر فوتی، یکی از بالاترین ارقام قربانیان کرونا در جهان را در یک سال پایانی دولت روحانی برجای گذاشت و هر وقت همه مردم مطالبه واکسیناسیون می‌کردند، دولتمردان می‌گفتند «واکسن کرونا سوهان قم نیست» و «تا مشکل برجام و FATF حل نشود، امکان واردات وجود ندارد». آنها همین حرف را هم درباره سقوط صادرات نفت به زیر 200 هزار بشکه گفتند. برخلاف ادعای نویسنده روزنامه غربگرا، دولت بایدن بر تداوم مسیر فشار حداکثری اصرار داشت و بر شمار تحریم‌ها نیز تا توانست افزود: این فشار به ویژه طی چند ماه اخیر شدت هم گرفته است اما با این وجود اکنون صادرات نفت کشورمان با نوسان 1/2 تا 1/5 میلیون بشکه چند برابر سال آخر دولت روحانی است.
در موضوع تحریم‌ها، نویسنده اعتماد پررویی نجومی به خرج داده وگرنه می‌داند که بنابر ادعای روحانی و دولتمردان او، همه تحریم‌ها در سال 94 بالمره لغو شده و غیر قابل برگشت بود. بنابراین رسیدن شمار تحریم‌ها از 800 به 1700 تحریم، موجب مؤاخذه و محاکمه آن دولت است و نه توجیهی بر ناکارآمدی‌هایش؛ ضمن این که دولت روحانی درست 4-5 سال اول را به نوعی فرصت‌سوزی کرد، 3-4 سال پایانی را به شکل دیگری در حالی که می‌دید آمریکا مایل به برداشتن تحریم‌ها نیست؛ معطل کرد.
در موضوع اغتشاشات و آشوب‌ها نیز دولت روحانی، از متغیرهای اصلی و مؤثر در این رویدادهای تلخ بود؛ که ماجرای شبیخون بنزینی دولت و پوزخند بعدی روحانی، شاهدی غیر قابل انکار در این میان است. میراث تورم 60 درصدی، 7 برابر شدن قیمت اقلام مختلف (مسکن، ارز، خودرو، سکه و طلا و...) تعطیلی کارخانه‌ها، تشدید بیکاری و گسترش شکاف طبقاتی، عصاره‌ای از نتایج سوء عملکرد دولت روحانی است و با این وجود نویسنده اعتماد با دست و دلبازی و بی هیچ سندی، از موفقیت‌های آن دولت دم می‌زند! انگار مردم یادشان رفته که دولت روحانی در سال آغازین، مردم را با سبد کالا تحقیر کرد و در سال پایانی با تشکیل قرارگاه ناموفق مرغ و ایجاد صف‌های پرازدحام برای خرید دو قطعه مرغ در اوج تاخت و تاز کرونا!
اعتماد در حالی مدعی نظریه و برنامه و نیروهای کارآمد از دولت فعلی شده که به اعتراف بسیاری از کارشناسان اقتصادی و سیاسی حامی دولت سابق، آن دولت جز برجام، هیچ ایده و برنامه دیگری نداشت و آن ادعا هم زیرپای دولت‌های اوباما،ترامپ و بایدن، به شکل تحقیرآمیزی لگدمال شد.
در مقابل، دولت فعلی با همه نقدهایی که می‌شود به آن داشت، توانسته کسری بودجه و بدهی‌های 500 هزار میلیارد تومانی را کاهش دهد و تورم انفجاری 60 درصدی را به 40 درصد برساند. دولت در این دوره توانست ضمن انجام واکسیناسیون کامل، بحران کشتار جمعی کرونا را تقریباً به طور کامل مهار کند و ضمناً بخشی از میدان مین به ارث رسیده از دولت سابق را پاکسازی نماید. و این در حالی است که در اثر جنگ اوکراین، اقتصاد جهانی گرفتار رکود تورمی بی‌سابقه شده و طبیعتاً کشور ما نیز از پیامدهای این تورم و رکود جهانی مصون نمانده است. تحقق رشد اقتصادی 3 تا 4 درصد در این دوره، گسترش صادرات نفتی و غیر نفتی، تأمین امنیت غذایی کشور و دو برابر شدن خرید تضمینی گندم در کشور، مدیریت مصرف برق در تابستان بدون قطعی برق، آبرسانی به خوزستان و همدان و سنندج و... از موفقیت‌های دولت در این دوره دشوار بوده است.
