به گزارش خط نیوز به نقل از جهان نيوز: دو روز پیش، حجت الاسلام اژه ای، رئیس قوه قضائیه، در نشست شورای عالی قوه قضائیه بیان کرده است: «در جلسه سه شنبه هفته گذشته با رئیس‌جمهور، تاکید کردم که ما در حوزه مقابله با ناهنجاری‌های اجتماعی و مظاهر آن، قانون داریم و نباید منتظر لایحه مجلس در این خصوص باشیم چرا که ممکن است این مقوله زمان‌بر باشد؛ با همین قوانین موجود می‌توان در امر مقابله با ناهنجاری‌های اجتماعی اقداماتی را انجام داد؛ رئیس‌جمهور نیز از این موضوع استقبال کرد».
همچنین رئیس جمهور نیز در نشست ویژه‌ای که روز دوشنبه برای بررسی آخرین وضعیت اجرای تکالیف قانونی دستگاه‌ها در حوزه حجاب و عفاف تشکیل شده بود، از دستگاه‌های مختلف، از جمله وزارت کشور، وزارت ارشاد، قوه قضاییه و نیروی انتظامی خواست تا به تکالیف قانونی خود عمل کنند و اجرای تکالیف قانونی هیچ دستگاهی نباید به بهانه تأخیر در تصویب لایحه جدید حجاب و عفاف، معطل بماند.
چند نکته در این زمینه قابل بیان است:
یک: این سخنان روسای قوه قضائیه و مجریه جای تشکر دارد، اما پس از فتنه سال گذشته، تا مدت ها شاهد سکوت، مماشات و یا گفتار درمانی مسئولین بخش های مختلف کشور در زمینه حجاب و عفاف و ولنگاری های پیش آمده بودیم.
بعد از آن، شاهد ارائه لایحه ای نسبتا مضحک و پر از عیب و نقص به نام لایحه عفاف و حجاب بودیم. امروز هم رئیس دستگاه قضا و رئیس جمهور، هر دو می گویند که نباید منتظر لایحه عفاف و حجاب ماند و درست هم همین است. این روند نشان از این دارد که ما در حال وقت کشی در شرایط حساس هستیم. ای کاش که از همان اول فتنه این همه زمان هدر نمی رفت و از همان اول به طور جدی وارد می شدیم.
دو: آنچه که از رفتار و سخنان مسئولین مربوطه در چند ماه گذشته دیده ایم این است که رفتارها و سخنان، شکل جدیدتری به خود می گیرد، اما باید توجه داشت که مهم، خروجی این سخنان و اقدامات است و مردم بر اساس آن است که قضاوت می کنند.
سه: مردم در وسط یک جنگ فرهنگی تمام عیار و نگران خانواده ها و جوانان خود و همچنین آینده انقلاب اسلامی و ارزش های آن هستند. حق هم با آنهاست. متأسفانه مسئولین ما در ماه های گذشته، خود را با این شرایط جنگی تطبیق ندادند و به نوعی با کوتاهی هایی که صورت گرفت، به دشمنان خارجی و ولنگاران داخلی، زمان داده شد و آنها روز به روز برای ایجاد ناامنی اخلاقی و ترویج فساد و فحشاء در سطح جامعه، گستاخ تر و وقیح شده اند.
چهار: اگر با قوانین فعلی می توان با ناهنجاری های پیش آمده مقابله کرد – که برخی از صاحبنظران نیز می گویند کافی است و ما سال های گذشته نیز با اجرای همین قوانین، شاهد وضعیت نگران کننده امروز نبودیم – چرا در این مدت شاهد ترک فعل ها و تساهل و تسامح های نابجا بودیم و هستیم؟!
پنج: سرنوشت لایحه عفاف و حجاب به هیچ وجه معلوم نیست و قطعاً نمی توان انتظار معجزه داشت. هر روز که می گذرد، وضعیت بدتر می شود و باید هزینه بیشتری برای مقابله با ولنگاری پرداخت کرد. زیرا جمهوری اسلامی با اتکاء به شرع مقدس از همان اول ثابت کرده که به هیچ وجه در مقوله حجاب، عقب نشینی نمی کند و این جزو خطوط قرمز امام راحل و مقام معظم رهبری هم بوده است. تظاهرات بزرگ برخی زنان و دختران در اول انقلاب و فشارهای داخلی – حتی از سوی برخی خواص - و خارجی هم نتوانست جلوی این موضوع را بگیرد.
شش: مشکل اولیه ما نبود قانون و یا تصویب شدن و تصویب نشدن لایحه حجاب و عفاف یا هر لایحه دیگر نیست، مشکل اصلی این است که دستگاه ها و نهادهای مختلف کشور هنوز به اهمیت موضوع حجاب و عفاف و به اثرات ویرانگر روند فعلی پی نبرده اند و با نبود اراده جدی و وجود توجیهات سطحی و عملکرد محدود و گزینشی از سوی آنها روبرو هستیم.
هفت: وضعیتی که امروز شاهد آن هستیم، حاصل ترک فعل ها، مماشات و تعلل دستگاه ها و نهادهای گوناگون است نه نداشتن قانون. اگر روند چند ماه گذشته ادامه یابد، فرقی ندارد که قانون جدید تصویب می شود و یا نمی شود. زیرا آن قانون هم به سرنوشت قانون فعلی دچار خواهد شد.
قوای سه گانه باید این موضوع را در نظر داشته باشند که اگر بهترین و بازدارنده ترین قانون در زمینه حجاب و عفاف هم وجود داشته باشد، اما دستگاه ها و نهادهای کشور در عمل به آن، سستی نشان دهند و گزینشی عمل کنند، باز هم نتیجه نخواهیم گرفت و فساد و ولنگاری روز به روز بیشتر خواهد شد.
