کد مطلب: 54024
چهارشنبه ۷ شهريور ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۳۶
۵ پیام مهم جلسه دیروز سوال از رئیس‌جمهور چه بود؟
با استیضاح دو وزیر دولت و بیان انتقادهای کارشناسی در حوزه اقتصادی از سوی نمایندگان در جلسه روز گذشته انتظار می‌رود دولت به انتخاب افراد متخصص و کارآمد در تیم اقتصادی خود اقدام کند
به گزارش خط نیوز به نقل از جهان نيوز، نهایتا پس از ارائه چندین‌باره درخواست نمایندگان به هیات‌رئیسه مجلس و تلاش آنها برای حرکت دادن دولت در مسیر پاسخگویی، حسن روحانی روزگذشته به مجلس آمد تا به سوال‌های نمایندگان درخصوص «قاچاق»، «تحریم بانکی»، «بیکاری»، «رکود اقتصادی» و «کاهش ارزش پول ملی» پاسخ دهد. جلسه‌ای که یک سوی آن محمد دهقان نماینده مردم طرقبه و شاندیز، سیدحسین نقوی‌حسینی نماینده مردم ورامین، حمیدرضا فولادگر نماینده مردم اصفهان، محمدحسین فرهنگی نماینده مردم تبریز، کوروش کرم‌پور حقیقی نماینده مردم فیروزآباد و مجتبی ذوالنوری نماینده مردم قم از جانب امضا‌کنندگان سوال، سخن گفتند و از سوی دیگر حسن روحانی در دو وقت حدود 30 دقیقه‌ای پاسخ سوالات نمایندگان را ارائه کرد. در پایان این جلسه نمایندگان از پاسخ‌های رئیس‌جمهور تنها در یک مورد یعنی مساله تحریم بانکی قانع شدند و سخنان روحانی درباره «بیکاری»، «ارز»، «رکود» و «قاچاق» را راضی‌کننده ندانستند. حالا 4 سوال یاد شده در اختیار معاون تقنین مجلس و هیات‌رئیسه قرار گرفته است تا جوانب امر را بررسی و در صوت نیاز گزارش آن را به قوه قضائیه ارسال کنند.
اخلاق برد!
امروز که نشسته‌ایم و مراسم سوال از رئیس‌جمهور را دوباره مرور می‌کنیم، شاید اولین مساله‌ای که به چشم بیاید، آرامش مجلس باشد؛ سوال‌کنندگانی که متانت به خرج دادند و از هر گروهی که بودند، به دور از حواشی فقط سوال‌ها را مطرح کردند و رئیس‌جمهوری که قبلا در برخی از سخنرانی‌های خود با عبارات تند و تیز بخشی از فعالان سیاسی یا گروه‌های اجتماعی را خطاب قرار می‌داد، این‌بار تا حدودی درون چارچوب سوالات مجلسی‌ها سخن گفت و از اظهارات خارج از موضوع خودداری کرد.
این اتفاق دیروز حداقل پیامش این بود که هر دو گروه یعنی هم نمایندگان منتخب سوال‌کنندگان و هم حسن روحانی به این نتیجه رسیده‌اند که این روزها دیگر فرصتی برای بحث‌های چالشی با خروجی‌های جناحی و سیاسی نیست و این فهم مشترک ایجاد شده که نارضایتی عمومی مردم فرصتی برای دعواهای سیاسی و تکرار «یکشنبه‌ها و سه‌شنبه‌های سیاه» باقی نگذاشته است. علاوه‌بر این سخن گفتن از وحدت و دعوت همه سیاسیون برای اتحاد در راستای حل مشکلات هم مزید بر علت شد تا این پیام به جامعه منتقل شود که فصل دعواهای سیاسی به پایان رسیده است. اینکه حسن روحانی چندین بار گفت: «راهی جز وحدت و اتحاد برای رسیدن به اهداف‌مان نداریم و این هدف را دنبال می‌کنیم»، «باید وحدت و اتحاد و یکپارچگی داشته باشیم» و «راهی جز دوستی و برادری و وحدت نداریم» را باید به فال نیک گرفت و از آن استقبال کرد.
شفافیت، رهاورد دیالوگ مجلس و دولت!
در شماره روز گذشته «فرهیختگان» گفته بودیم که دو ایراد اساسی در جریان اداره کشور و پرداختن به مشکلات و معضلات اقتصادی و تشدیدشده روزهای اخیر گریبانگیر شده است؛ اول اینکه دولت و جریان سیاسی و رسانه‌ای نزدیک به آن تلاش می‌کند تفسیر متفاوتی از واقعیات اقتصادی و اجتماعی کشور ارائه کرده و آن را در ضمیر ناخودآگاه جامعه تثبیت کند. این تفسیر که در راستای «انکار معضلات اقتصادی» قدم برمی‌دارد، اگر نتواند به مقصد نهایی خود برسد، تلاش خواهد کرد چالش‌ها را تا جایی که ممکن است «ساده‌سازی» کند و آنها را تقلیل دهد. این ایراد به‌صورت ویژه روح حاکم بر اظهارات دیروز حسن روحانی در مجلس و همچنین آخرین گفت‌وگوی تلویزیونی وی با مردم هم بود. همین ارائه تفسیر هم بود که باعث شد یکی از نمایندگان مجلس درخصوص پاسخ‌های حسن روحانی بگوید شما رئیس‌جمهور سوئیس نیستید که این‌گونه مسائل را تعریف می‌کنید! از این‌رو به نظر می‌رسد رفت و برگشت حرف‌های نمایندگان سوال‌کننده و حسن روحانی در جلسه دیروز و ارائه پاسخ‌های نه‌چندان قوی در مقابل استدلال‌های متقن و ادله صریح و نهایتا رای «نارضایتی» نمایندگان باعث شد شفافیت در فضای اصرار مردم و انکار دولت بالا رفته و کار را به جایی برساند که رئیس‌جمهور هم به وجود مشکلات جدی و مهم در کشور قدری اعتراف کند. این شرایط البته در ایام آتی احتمالا باعث خواهد شد مقاومت دولت و نزدیکان آن در ساده‌سازی مشکلات مردم کاهش یابد.
نارضایتی بالاست!
اتفاق نظر نمایندگان درخصوص قانع‌کننده نبودن پاسخ‌های حسن روحانی که نهایتا باعث شد چهار سوال از پنج سوال با رای منفی آنها روبه‌رو شود، علاوه‌بر اینکه نشان‌دهنده فقدان استدلال‌های علمی و منطقی درخصوص اقدامات دولت حسن روحانی بود، نشان داد نمایندگان مردم که قطعا ارتباط بسیار گسترده‌تری نسبت به دولت با افکار عمومی و بدنه جامعه دارند، تا چه حد از نارضایتی عمومی مطلع هستند و می‌دانند که مردم از مجلس چه می‌خواهند. رای دیروز نمایندگان نشان داد که آنها معتقدند کنترل قاچاق و آماری که می‌گوید میزان قاچاق به کشور نصف شده و از 25 میلیارد دلار در ابتدای دهه 90 به حجم قاچاق در کشور به 12.6 میلیارد دلار رسیده است، آنچنان هم متقن نیست. همچنین تاکید نمایندگان بر تناقض آماری درخصوص کاهش بیکاری و ایجاد شغل از سوی دولت هم خود را در رای‌گیری نهایی به خوبی نشان داد و معلوم شد آنها نیز مانند مردم معتقدند آنچنانکه دولت می‌گوید، در کشور شغل ایجاد نشده و نرخ بیکاری بالا است. همچنین علاوه‌بر موضوع رکود که معلوم بود با «رد شدیم نشدیم‌های دولت» نمایندگان روی آن متوقف خواهند شد، اعتراض گسترده نمایندگان به افزایش نرخ ارز، التهابات بازار و کاهش عجیب و غریب ارزش پول ملی طی چند ماه اخیر هم انتقال‌دهنده پیام مهمی به دولت بود؛ اینکه این اتفاق چقدر زندگی مردم و مخصوصا اقشار متوسط و پایین جامعه را تحت تاثیر قرار داده و چه لطمه بزرگی بر زندگی روزمره آنها و قدرت خریدشان زده است.
مسیر برای اصلاح کابینه باز شده است
کارشناسان اقتصادی و سیاسی از اصولگرایان گرفته تا اصلاح‌طلبان چند ماهی هست که متفق‌القول می‌گویند تیم اقتصادی دولت باید تغییر کند. این تغییر را حتی محمود واعظی، رئیس دفتر روحانی هم متذکر شد و گفت که دولت انتقادات و پیشنهادهای کارشناسان را دریافت کرده و تغییرات ویژه‌ای در راه است، اما خب هرچه مردم، رسانه‌ها و کارشناسان و البته مجلسی‌ها منتظر نشستند نه‌تنها خبری از تغییر نشد، بلکه اخباری هم منتشر شد که تاکیدی بر تثبیت تیم اقتصادی دولت داشت. همین امر هم البته باعث شد نمایندگان مجلس دست به کار شوند و در اوج بی‌عملی دولت و کوتاهی در مقابل مطالبات کارشناسان و همچنین افکار عمومی، برای اصلاح و ترمیم کابینه طرح استیضاح دو وزیر اقتصادی را به نتیجه برسانند و سوال از رئیس‌جمهور را هم عملی کنند. کنار گذاشتن علی ربیعی که متولی مساله کار و اشتغال در جامعه بود و همچنین مسعود کرباسیان، وزیر اقتصاد که بسیاری از مسائل از مجرای وزارتخانه تحت مدیریت او می‌گذشت، بازخوردهای مناسبی در میان بحث‌های کارشناسی داشت و به این تعبیر شد که مجلس مسیر اصلاح کابینه را باز کرده است. سوال از رئیس‌جمهور نیز نهایتا به صورت خاص نشان داد که چالش‌های اساسی در چه موضوعاتی است و حسن روحانی باید در روزهای آتی چه کند. این کمک اجباری البته حالا این خواست عمومی را هم ایجاد کرده است که رئیس دولت دوازدهم جانشین‌های شایسته، متخصص، پرانرژی و البته هماهنگی را برای وزرای استیضاح‌شده پیدا کند تا مشکلات اقتصادی بیش از این تعمیق نشود.
بقا در قدرت به هر قیمتی!
جریان نزدیک به دولت، به‌ویژه حامیان سیاسی آن از احزاب اصلاح‌طلبان که اخص اعضای کارگزاران سازندگی و اتحاد ملتی‌ها هستند، همیشه تلاش کرده‌اند از حجم انتقادات به حسن روحانی بکاهند و نگذارند او به‌عنوان متهم اصلی در شکل‌گیری چالش‌های اقتصادی این روزها، از سوی جامعه شناخته شود. در این زمینه اعضای این دو جریان سیاسی علاوه‌بر ارائه تفسیر متفاوت از شرایط نامساعد اقتصادی، سعی‌شان بر این بوده که عامل ایجاد معضلات و آسیب‌های این روزها را نقاطی به غیر از دولت کنونی معرفی کنند و تقصیر را به گردن آنها بیندازند. از دولت نهم و دهم گرفته که البته روز گذشته هم برای چندمین بار مورد تاکید حسن روحانی قرار گرفت، تا نهادهای غیردولتی و حتی آمریکا مراجع قابل‌شناسایی به‌عنوان مسئول وضع موجود در ادبیات این جریان هستند. این جریان سیاسی که در روزهای اخیر نشان داده حتی تاب تحمل نقدهای یک همفکر خود یعنی الیاس حضرتی را هم ندارد و به محض بیان انتقاد، چنین فردی را نیز به باد اتهام و افترا می‌گیرند، در جریان سوال از رئیس‌جمهور پیشنهاد کرده بودند که مجلس و دولت برای جلوگیری از قدرت گرفتن جریان سیاسی منتقد دولت متحد شده و به سرعت از محورهای پنج‌گانه سوال از رئیس‌جمهور عبور کنند؛ اتفاقی که هرچند روی نداد و نمایندگان مجلس نشان دادند مانند قبل تمایلی به همراهی حداکثری در هر شرایطی با دولت ندارند، اما مشخص کرد که حامیان سیاسی دولت برای بقا در قدرت می‌توانند از همه نگرانی‌ها و دغدغه‌های مردم چشم بپوشند.
