کد مطلب: 15198
دوشنبه ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ ساعت ۱۴:۱۹
وزنه هر جایی که باشد، وزنه است!
علی محمد مودب
پیشتر در مورد دموکراسی رفاقت نوشته بودم. این روزها هم به همین موضوع فکر می کنم، برخی احساس برد دارند و احتمالا میل تکتازی و برخی هم احساس باخت دارند و میل انزوا. باید به تعادل برسیم
بدترین آسیب، تکتازی سواران بر اسب قدرت و تلاش پیادگان برای سرنگون کردن سواران از راههای غیرعقلانی و غیر انسانی است که منجر به شکل گیری جریانات لج و لجبازی در کشور می شود و بسیاری از توانها را مستهلک می کند. اتفاقی که متاسفانه در دوره فتنه افتاد نبرد هشت ماهه با برنده انتخابات و تخریب چهار ساله دولت بسیاری از امکانات و فرصت های کشور را هدر داد. جریانات موسوم به راست و اصولگرا به هر بهانه، درست یا نادرست،با همکاری صمیمانه ی جریانات دیگر با احمدی نژاد همان کردند که هواداران خاتمی در دوره ی دوم حکومتش با او رفتار کردند و مثل همان دوران هم آنچه را که کشتند، درو کردند، یعنی پیروزی جناح مقابل!
اگر کسی برای تغییر شرایط کشور، احساس تکلیفی کرده است با پیروز نشدن در انتخابات، این تکلیف از دوش او برداشته نمی شود!
همه باید با همان جدیتی کار کنند که اگر نامزد مورد علاقه خودشان برنده می شد،کار می کردند. توانهایی که در مدت تبلیغات انتخاباتی تجمیع شده اند، نباید پراکنده بشوند و باید با همان قدرت برای پیشبرد امور به یاری دولت منتخب بیایند. نقد منصفانه کنند و نه مچ گیری.
هزار و یک جای این کشور نیاز به اندیشه و کار دارد و آبادانی کشور جز با فضای یاریگری و تعاون ممکن نیست. حتی بر فرض که دولتی های جدید، احساس نیاز به کمک گروهی نداشته باشند، نباید کسی خموده و پژمرده بشود، همه چیز دولت نیست!
مخصوصا کسانی که در این انتخابات مدعی شده اند که حرفی دارند و یا توانی، بایدعرضه ی خودشان را هر جا که هستند، نشان بدهند و ثابت کنند که:
وزنه هر جا که باشد، وزنه است!
