کد مطلب: 18427
دوشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۲ ساعت ۱۳:۴۸
یادداشت ری تکیه در‌لس‌آنجلس‌تایمز:
درخواست روحانی برای غنی‌سازی ۲۰ درصد قابل سرزنش است!
تحلیلگر شورای روابط خارجی آمریکا معتقد است عملگرایی رئیس جمهور منتخب ایران و تعهد وی بر گسترش روابط خارجی‌‌و بهبود وضع اقتصادی امری عقلانی است.
به گزارش تسنیم به نقل از لس‌آنجلس‌تایمز؛ ری تکیه کارشناس مسائل ایران و تحلیلگر شورای روابط خارجی آمریکا در یادداشتی به بررسی پرونده هسته ای ایران به عنوان مهم ترین مسئله پیش روی دولت منتخب پرداخته است.
نویسنده با اشاره به آغاز به کار رئیس جمهور جدید ایران از هفته آینده می‌افزاید:« حسن روحانی در حالی به قدرت می‌رسد که ایران با چالش‌های بین المللی و مشکلات داخلی مواجه است. روحانی با صحبت از میانه وری و رویکرد تازه به مسائل، لحن ایران را تغییر داده است. احتمال استقبال از یک سیاستمدار ایرانی که از گفتمان عملگرایی صحبت می‌کند وجود دارد. با این حال باید این موضوع را نیز در نظر داشت که روحانی چه اندازه در موضوع هسته ای نفوذ‌دارد و نیز چه مقدار از سرمایه سیاسی خود را می‌خواهد صرف اجرای شعارهای انتخاباتی‌اش کند.»
این کارشناس مسائل ایران با اشاره به سابقه حضور روحانی از ابتدای انقلاب اسلامی در مناصب مهم کشوری می افزاید:«در زمان ریاست جمهوری اوباما ایران تصمیمات شورای امنیت را غیر‌مشروع و غیر قانونی اعلام کرد. ریاست جمهوری پیش‌بینی نشده روحانی باعث نمی‌شود که از اطمینان دادن به جامعه بین الملل معاف شود. البته ایران بارها بر تطابق برنامه هسته ای خود با پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای و استفاده برای اهداف صلح آمیز تاکید‌کرده است.»
نویسنده می‌افزاید:«روحانی در اولین کنفرانس خبری خود اعلام کرد ایران« شفافیت بیشتری‌در برنامه هسته‌ای خود»نشان خواهد داد. شاید در عصر جدید شفافیت، روحانی بخواهد با آژانس بین‌المللی انرژی درباره طرحی برای افزایش حضور بازرسان وارد مذاکره شود. »
به ادعای ری تکیه در کارنامه روحانی مواردی مشاهده می‌شود که قابل سرزنش است: «در سال ۲۰۰۹ زمانی که ایران برای اقدام اعتماد‌ساز با انتقال بخشی از اورانیوم غنی شده خود برای فراوری درخارج موافقت کرد، حسن روحانی با اعلام مخالفت با این تصمیم به جمع افرادی پیوست که آن را محکوم‌کردند. بعلاوه وی یکی از اولین مقامات ایرانی است که خواستار افزایش سطح غنی سازی اورانیوم به میزان ۲۰ درصد شد.»
نویسنده در پایان نتیجه نتیجه‌گیری می‌کند:«تعهد روحانی بر گسترش روابط خارجی ایران و بهبود وضع اقتصادی امری عقلانی است. اکنون زمانی فرا رسیده است که روحانی وارد عمل شده و اقدامات ملموس اتخاذ کند.»
