بسم الله الرحمن الرحیم
«دعوا های ما دعوایی نیست که برای خدا باشد همه لز گوشمان بیرون کنیم .
،آیا ما برای مصالح اسلام‌دعوا میکنیم خیر .
مسئله این حرفها نیست .
امام‌خمینی (ره)
این جملات ساده عمیق و لبریز از ایدئولوژی توحیدی نشان از رسیدن به اوج بلوغ توحیدی است .
از نشانه های «فنا ی فی الله » است
این جملات از زبان رهبری هشتاد ساله در سخت ترین روزهای انقلاب اسلامی که انبوه جریانات و گرایش های سیاسی دنبال سهم خواهی از انقلاب بودند صادر شده است .
اما خواندن و شنیدن ان هنوز تلنگر است هنوز مصداق ( یقظه.) بیداری است.
هنوز مکیال تمییز و تشخیص انقلابی گری از قدرت طلبی است .
امام خمینی (ره) همیشه یک معلم است برای تدریس مبارزه با نفس در مکتب انقلاب اسلامی .
سبک زندگی ؛ اش . ادبیاتش عرفانش عبادتش مبارزه اش پیروزی اش همه و همه الگو است فرا انسانی که نباید به هیچ قیمتی از اذهان دور بماند .
امام‌خمینی (ره ) خود به پاخاسته علیه طاغوت بوده و سالها در منازعات سیاسی نقش اول را بر دوش کشیده است و به‌خوبی ابعاد مبارزه را تا جایی که به محاصره نفس و قدرت طلبی زمینگیر نشده است را می شناسد .
حال جای این سوال باقی است من و شما که گاه و بیگاه ادعای انقلابی بودنمان گوش فلک را کر میکند چقدر حدود منازعاتمان را به چهار چوب رضایت خدا قاب کرده ایم ؟؟.
چقدر با وجدان بیدار قلم می زنیم و مجادله میکنیم ؟؟؟
ایا حدود قدرت طلبی را از خدمتگزاری تفکیک کرده ایم .
دلمان در کدام اتش می سوزد اتشی که به گفته ی امام خمینی(ره) معمار کبیر انقلاب اسلامی ناشی از تلبیسات شیطان است یا اتشی که از درد و شوق برای خدمت به مردم و رضای خدا به جانمان افتاده است .
و هزا ایا و اما که هر روزه ادعایش را داریم حرفش را می زنیم اما عاملش نیستیم کی ؟؟ کجا ؟؟؟ و‌چگونه؟؟ می خواهیم از گفتمان ؛ سیره و طریقمان حذف کنیم .
کوتاه سخن اینکه گاهی در برخی از منازعات این روزها از بس هوای مشمئز کننده ی نفس قالب می شود که انگار هیچ روزنه ی امیدی برای جلب رضای خدا طراحی نشده است .
و درهای بهشت برین کار برای خدا را به روی خود بسته ایم .
بی کم کاست و بدون تعارف انقلابی بودن انقلابی ماندن و انقلابی عمل کردن اگر از لق لقه ی زبانمان عبور نکرده است .
به امامین انقلاب اسلامی خون شهدا و به فرزندان بی ادعای ان مدیونیم
اگر سرگرم بازی با واژه ها به دنبال اب و نان از بستر ادعای انقلابی گری هستیم
مطمئن باشیم طلوع را نخواهیم .
