بازار گمانهزنی رسانهها از ترکیب دولت یازدهم داغ است و بازار تکذیب این فهرستهای احتمالی توسط نزدیکان حسن روحانی داغتر. خیلیها میخواهند بدانند در ساختمان ۱۰ طبقه ضلع جنوبی پارک نیاوران چه خبر است، خیلیها هم میخواهند نشان دهند که میدانند در هر طبقه این ساختمان چه میگذرد و دولت یازدهم با چه کسانی یار خواهد شد.
در آن سو اما یاران رئیس جمهور منتخب هنوز هیچ اظهارنظر رسمی در خصوص ترکیب کابینه آینده نداشتهاند.
همه گمانهزنیها یا ریشه در شنیدهها و گفتههای منابع موثق دارد یا برگرفته از حضور پر رنگ برخی افراد در اطراف حسن روحانی است.
۱۹چهره اصلی
برای کسانی که مدتهاست مشغول گمانهزنی درباره کابینه حسن روحانی هستند، فهرست ۱۹نفرهای که همراه وی به مجلس رفتند، گویاترین ماکت از کابینهای است که بناست روحانی در روزهای آینده به مجلسیان معرفی کند.
در فهرست ۱۹نفرهای که روز گذشته در مجلس مورد توجه خبرنگاران قرار گرفت، نشانههای اعتدال موردنظر روحانی دیده میشود؛ اعتدالی که بناست جایگزین دولتهای جناحی ۱۶سال اخیر در ایران شود. اگر ۱۹ نفری که شبیکشنبه روحانی را در مجلس همراهی کردند، ماکتی از دولت آینده ایران بدانیم، باید بگوییم هرچند این ۱۹نفر شخصیتهای ناشناختهای نیستند ولی هیچکدام در درگیریهای شخصی یا حزبی سیاسی در ایران، حضوری جدی نداشته و همواره در میانه راه در سیاست ایرانی زیستهاند و نکته جالب اینکه همه این افراد در این میانه زیستنرا نهتنها ضروری نکردهاند که برد و فتح را در این میانه زیستن جستوجو نمودهاند و البته خود رئیسجمهور منتخب نیز سالهاست در میانه سیاست در ایران طی مسیر کرده است.
یاران همراه روحانی آنقدر متنوع بودند که میتوان گفت همه تخصصهای یک کابینه را در دل خود داشتند. افرادی نظیر نهاوندیان، فریدون، جهانگیری، نوبخت، علوی، آشنا، شریعتمداری، صادق، ترکان، نعمتزاده، یونسی، علی ربیعی، سیدرضا صالحیامیری، بانک، محمود واعظی، زمانینیا، عسگری، فروزنده و ظریف که دور و بر روحانی را گرفته بودند؛ افرادی که شمار چشمگیری از آنان بهتدریج باید تعاملات خود را با مجلس اصولگرای کنونی برای گرفتن رأی اعتماد در قامت وزیر کابینه روحانی قوت و قدرت بخشند.
نام اکثر این افراد در گمانهزنیهای انجام شده درخصوص فهرست احتمالی کابینه آمده اما همه آنها موکدا چنین اخباری را تکذیب کردهاند.
فهرستهایی برای جهتدهی؟
یک هفته قبل دفتر رئیسجمهور منتخب در اطلاعیهای از رسانهها و افراد خواسته بود درمورد کابینه گمانهزنی نکنند، اما عطش دانستن فهرستی که قرار است منتشر شود همه را وادار کرده تا این اطلاعیه را نادیده بگیرند.
نکته اساسی اینجاست که فهرستهای منتشرشده توسط رسانههای مختلف با گرایشهای سیاسی متفاوت، سمت و سویی نزدیک به همان گرایش سیاسی رسانه را دارند که در چارچوبش عمل میکند. فهرستهای رسانههای اصولگرا کمی به راست میزند و فهرست برخی رسانههای اصلاحطلب کمی به چپ.
همه این فهرستها هم عموما توسط یک «منبع موثق» در اختیار رسانهها قرار میگیرد. چنین وضعیتی فارغ از میزان صحت و سقم فهرستهای اعلام شده میتواند در راستای جهتدهی به اقدامات رئیسجمهور منتخب درخصوص تعیین ترکیب کابینه ارزیابی شود. جهتدهیای که نوع سخت و تند آن را باید در مقالات یک روزنامه اصولگرا دید و وجه آرام و ملایم آن شاید در لابهلای فهرستهای احتمالی خفته باشد.
به هر تقدیر آنچه مسلم است اینکه تیم رئیسجمهور منتخب تاکنون هیچ تمایلی برای علنی شدن ترکیب کابینه نشان نداده و اینگونه ترجیح میدهد تا در فضایی کمتنش و دور از حاشیه به بررسیهای خود ادامه دهند.
با توجه به حساسیت رئیسجمهور منتخب و نزدیکان او برای خروج از این فضا و تصمیمگیری درخصوص کابینه در فضای عمومی و علنی که میتواند چالشها و حاشیههای جدید و جدی برای آنها در پی داشته باشد، میتوان تا حدود زیادی به میزان وثوق منابع موثقی که همواره توسط رسانهها از آنها یاد میشود، شک کرد. این منابع موثق اگر آنقدر نزدیک به رئیسجمهور منتخب باشند که ترکیب احتمالی کابینه وی را بدانند قطعا آنقدر هم به حساسیتهای تیم حسن روحانی واقف هستند که این اخبار را رسانهای نکنند.
شکی نیست که قسمتی از گمانهزنیهای مطرحشده در رسانهها با توجه به چینش ستاد انتخاباتی رئیسجمهور منتخب و همینطور نزدیکان وی بعد از پیروزی انتخاباتی و سابقه و تخصص این افراد میتواند صحت داشته باشد اما این وضعیت قطعا برای نیمه دیگر ترکیبهای احتمالی منتشر شده وجود نخواهد داشت.