داخلی صفحه سیاست آرشيو يادداشت

کد مطلب: 14205

دوره لنکرانی تازه آغاز شده است

امیر حسین ثابتی

او کنار نرفته؛ تازه به میدان آمده است و باید در این میدان بماند. با شناختی که از او داریم اگر رهایش کنندلنکرانی بر می‏گردد شیراز و طبابتش را پی می‏گیرد؛ مثل همان زمان که دوره وزارتش در دولت نهم تمام شد. او اما این بار باید بماند. رسالت گفتمانی نه با کاندیداتوری آغاز می‏شود و نه با انصراف از کاندیداتوری پایان می‏یابد. این رسالت به دوش او سنگینی می‏کند چه کاندیدای انتخابات ریاست‏جمهوری یازدهم باشد و چه نباشد.

روزهای نخست با آنکه زمزمه‏های کاندیداتوریش مطرح شده بود سخنگویی جبهه پایداری را رها نکرد فقط بدین جهت که خود را اخلاقاً به آیت‏الله مصباح متعهد می‏دید. این در حالی بود که انتقادات موجود از جبهه پایداری به واسطه این سخنگویی بر سر او آوار می‏شد و این با کاندیداتوریش سازگاری نداشت. لاجرم با وساطتت دوستان بود که کم‏کم مسئله ضرورت تغییر سخنگوی پایداری مطرح شد.

یقیناً همین زمان محدود کاندیداتوریش خاطرات بسیاری را در ذهن پیر و جوان بر جای گذاشته است. مردی خاکی و خودمانی که بر روی سن در کنار بچه‏ها زانو به زانو می‏نشیند، در جلسات با لبخندی صمیمی با همه گرم می‏گیرد و متواضعانه نقدها را می‏شنود و پاسخ می‏گوید، استاد‏تمام یا پروفسوری که نشاط جوانی‏اش هنوز او را هم‏ردیف و هم‏دوش جوانان دانشجو قرار می‏دهد بی‏آنکه یک ارزن بخواهد خودش را بگیرد یا این نشست و برخواست‏ها را کسر شأنش ببیند، مرد پیکاری که با اصرار دوستان مختلف، تأکید آیت الله خوشوقت و اصرار آیت‏الله مصباح به میدان می‏آید و آبرویش را کف دست می‏گیرد تا هم استاد‏تمامی‏اش را به انکار بنشینند و هم خانواده‏اش را اسباب هجمه به او قرار دهند، مرد افتاده‏ای که نه قدرت‏طلب بود و نه به خود غرّه شد و حتی وقتی حمایت صریح و رسای آیت‏الله مصباح از او طرح شد، با بزرگواری تمام این حمایت را حمایت از گفتمان خواند نه حمایت از یک فرد، مردی که نه رسانه‏ها همراهش بودند و نه سیاسیون حضورش را برمی‏تافتند.

او نه به دنبال کسب قدرت بود نه دنبال سهم و سهامی برای خود. می‏توانست بماند مثل دیگرانی که تحت هیچ شرایطی حاضر به انصراف نشدند و خود را انقلابی هم دانستند!

رسالت او امروز تازه آغاز شده است. امروز جوانان این مرز و بوم او را بیشتر از گذشته می‏شناسند و روحیه پرنشاط جوانی‏اش را می‏ستایند. او باید چهره پرخروش امروز باشد، باید در صحنه و عرصه گفتمان سرداری کند، باید با کمک بزرگوارانی چون آقاتهرانی، زارعی، سلیمانی، داوودی، میرکاظمی و... در جبهه پایداری طرحی نو دراندازد و باید آنان که این روزها در کنارش بودند و همراهی‏اش می‏کردند را با انسجامی بیشتر حفظ و تقویت کند و سازمان بدهد.

دوره لنکرانی تازه آغاز شده است...

پی نوشت: از انصراف لنکرانی در این مقطع به شدت ناراحت شدم. کنار رفتن او موجب شد ما ناچار شویم همه تخم مرغ هایمان را در سبد جلیلی بگذاریم. اگر روزی احساس کنیم که به هر دلیلی جلیلی آنچه می خواستیم نبود راهی برای بازگشت نمی ماند. اینک البته نباید تردید به دل راه داد باید با همتی بلند و با جوششی جهادی و انقلابی مختصات صحنه انتخابات را بازشناخت و جلیلی را به همگان معرفی کرد. خداوند ان شاء الله کمک خواهد کرد.