کد مطلب: 67063
چهارشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۰ ساعت ۱۱:۴۵
به بهانه کنار رفتن ریچارد نفیو از تیم مذاکره‌کننده آمریکا
کدام ایرانی بین تیم مذاکره کننده آمریکا اختلاف انداخت؟!
خود منابع آمریکایی می‌گویند که عمده اختلاف در بحث میزان سختگیری درباره ایران با ابزار تحریم و و تصمیم درباره روند ادامه مذاکرات بوده است.
گروه سیاسی جهان نيوز، مهدی جهان تیغی: کنار رفتن یا کنار گذاشته شدن ریچارد نفیو که به نوعی متخصص‌ترین چهره دولت بایدن در حوزه تحریم‌ها هست و دموکرات‌ها او را چهره‌ای موفق در تحریم اثرگذار و هوشمند علیه ایران می‌دانند، بحث اختلاف در تیم مذاکره کننده آمریکا را داغ کرده است. برخی کارشناسان داخلی این اختلاف را نمایشی و با اهداف پشت پرده ارزیابی کردند ولی با انتشار اخبار جدید مبنی بر اینکه حداقل دو نفر دیگر نیز از تیم مذاکره کننده آمریکا کنار گذاشته شده‌اند، گمانه وجود اختلاف را جدی‌تر از قبل کرده است. اما این اختلاف چرا و چگونه بوجود آمده است؟!
یک: خود منابع آمریکایی می‌گویند که عمده اختلاف درباره میزان سختگیری علیه ایران با ابزار تحریم و تصمیم درباره روند ادامه مذاکرات بوده است. اختلاف در تصمیم‌گیری درباره چگونگی مدت، میزان، موضوعات تحریم‌ها گویای این مطلب است که عالی‌ترین سطوح حاکمیتی آمریکا درباره ابزار تحریم به عنوان سلاح چهل ساله خود علیه ایران، دچار بحران برآورد و پیش‌بینی شده است.
دو: در بطن روایتی که رسانه‌های آمریکا از اختلافات در تیم مذاکره کننده آمریکایی مطرح می‌کنند، یک موفقیت مهم درباره تیم مذاکره کننده ایرانی نهفته است. توضیح ساده این موضوع به این شکل است که تیم‌های مذاکره کننده قبل از شروع رسمی مذاکرات علاوه بر توافق درونی بر هدف‌گذاری‌ها، تاکتیک‌های مذاکره، موضوعات مورد بحث و ... بر روی پیش‌بینی سناریوهای تیم حریف تمرکز ویژه داشته و پیشاپیش مواضع خود را واحد می‌کنند. به نظر می‌رسد که تاکتیک‌ها و دستورالعمل‌های تیم مذاکره‌کننده ایرانی سبب تحمیل سناریوهای جدیدی برای تیم مذاکره‌کننده آمریکایی شده است که در پیش‌بینی طرف مقابل نبوده و آنها را مجبور به اتخاذ تصمیمات جدید کرده و همین موضوع سبب ایجاد مباحث کارشناسی جدید و بوجود آمدن اختلافات شده است. حتی اگر این فرضیه را هم نپذیریم، حداقل‌ترین برآورد این است که تیم آمریکایی در تحمیل روند مذاکرات و خواسته‌های طراحی شده خود به طرف ایرانی به بن‌بستی رسیده که مجبور به بازنگری در تصمیمات خود شده و در این بازنگری دچار اختلاف کارشناسی و محاسباتی شده است.
سه: یک گمانه تحلیلی قابل تامل دیگر نیز این است که رفتار حرفه‌ای ریچار نفیو راهبردی‌تر و همراه با حوصله بیشتر است ولی رابرت مالی به رفتارهای سیاسی زودبازه در مقطع کنونی علاقه‌مندتر است. رابرت مالی به عنوان نماینده ویژه آمریکا در امور ایران هم به علت فشار در عدم موفقیت دیپلماتیک در برابر ایران و هم به علت شرایط داخلی دولت بایدن در آمریکا، اعلام زودهنگام یک پیروزی سیاسی برایش اولویت دارد. او به همین دلیل چه از طریق طرح توافق موقت و چه از طریق طرح آزادی زندانیان آمریکایی و پیوست کردن آن به مذاکرات، این هدفگذاری سیاسی را دنبال می‌کند.
چهار: آنچه از فرصت بازتاب اختلاف تیم مذاکره کننده آمریکایی در رسانه‌های بین‌المللی دیده می‌شود این است که ایران باید این اختلافات را چه ظاهری چه واقعی، تبدیل به فرصتی برای امتیازگیری بیشتر کند.
