عظمت و شخصیت حضرت امام(ره) به سان کوهی بود بسیار بزرگ که قله رفیعش در ورای ابرهای طبیعت سر به آسمان معنویت و عبودیت حق ساییده و با پیوند سرچشمه لایزال هستی، وجودش از زلال معرفت سیراب گردیده بود و از گستره پیرامونش، چشمه سارهای حکمت، جاری شده بود و تشنه کامان آب حیات را سرمست شوق وصال می‌نمود.
عظمت شخصیت امام(ره) و عمق و گستردگی آن حتی برای نزدیک ترین افراد و برجسته ترین شاگردان ایشان قابل دسترسی و شناخت دقیق نبود و کسی را هم یارای چنین ادعایی نیست، با این همه هر کس متناسب با درک و ظرفیت خویش و از بعد ظاهری و اثباتی، قطره ای از دریای حکمت و فرزانگی امام(ره) را چشیده است و با جمع آوری این قطره‌هاست که جویبارهایی از آن دریای فضیلت برای تشنه کامان تاریخ و نسل‌های آینده، جاری می‌شود.
"محمد حسین رحیمیان" نویسنده کتاب "یادها و یادداشت‌هایی از زندگی امام خمینی قدس سره" می‌نویسد: این بنده ناچیز بیش از نیمی از عمرم را به سان خاری، در کنار گل بی خار وجودش سر کردم، ولی به دلیل قابلیت، کمتر از طراوت و زیبایی ملکوتیش بهره مند شدم و بی گمان آنچه از او نصیبم شد، قطره ای بود از دریا و در عین حال آنچه از درک احساسم با قلم شکسته در قالب الفاظ ناقص می‌آید باز هم قطره ای است از دریا!
آنچه در زیر می‌آید هرگز نمی‌تواند معرف شخصیت والای حضرت امام(ره) باشد، بلکه فقط گوشه‌ای است از داستان آشنایی "محمد حسن رحیمیان" و خاطراتی چند از آنچه مستقیما شاهد و مرتبط با آن بوده است و البته در چند موردی که نقل صدها خاطره ای است که از دیگران شنیده است.
اشکال ندارد
در تاریخ /۱۲/۲۶/ ۶۴ بعد از انجام کارها به عرض رسید که آیا از پول جبهه می‌شود برای خانواده فرماندهی که خودشان در جبهه هستند و ماهها به خانه‌شان نیامده‌اند و گرفتاری مادی دارند، پرداخت شود؟
فرمودند: اشکال ندارد. اگر آنها به جبهه نروند که جنگ نمی‌شود.
کی این کار را کرده؟
کتابی تحت عنوان البیعة الواجبة علی المسلمین به وسیله نویسنده آن برای حضرت امام(ره) فرستاده شده بود. نویسنده، عربی ناشناس، ظاهرا اهل حجاز و سنی مذهب بود که سعی کرده بود به گمان خود، با استناد به روایات عامه، اثبات کند که امام خمینی(ره) همان مهدی موعود است!!
این کتاب، همراه با توضیحی مختصر از محتوای آن، به عرض حضرت امام(ره) رسید.
حضرت امام(ره) سخت برآشفتند و به طور کم سابقه‌ای ناراحت شدند و با تندی و تلخی فرمودند:
کی این کار را کرده است؟! عجب!!...
تکلیف شرعی
گویا درباره یکی از روحانیون که از طرف حضرت امام(ره) مجاز در اخذ و ایصال وجوه شرعیه و امور حسبیه و مورد توجه آن حضرت بود، گزارشی در رابطه با زیاده‌روی ایشان در استفاده از وجوه شرعیه به حضرت امام(ره) رسیده بود. به همین مناسبت، چند بار از مقدار وجوه تحویل شده به وسیله ایشان به دفتر، از اینجانب سوال شد. من نیز استخراج کرده و تحویل دادم.
متعاقب آن، چند روز بعد، حضرت امام(ره) با آهنگی جدی و قاطع فرمودند:
به ... بگویید باید ظرف ده روز تمام حساب زندگی‌اش را ارائه دهد، ... را از کجا خریده است؟
سپس با لحنی ناراحت و محکم ادامه دادند:
من گرفتار تکلیف شرعی هستم. باید ظرف ده روز حساب همه چیزش را روشن کند والا من ناچارم عکس‌العمل نشان دهم و ایشان ساقط خواهد شد.
