به گزارش خط نیوز به نقل از جهان نيوز: در تمام دنیا گردهمایی یا به عبارت عامیانه‌تر، راهپیمایی یکی از عناصر اجتماعی است که جامعه را با نشاط می‌کند و ظرفیت‌های بالقوه آن را بالفعل خواهد کرد، این روندی است که در جامعه‌ای با هویت مردمی ارزش پیدا خواهد کرد. در ایران نیز این نوع بیداری و جنبش اجتماعی در مناسک و مناسبت‌های مختلف دیده می‌شود، دین اسلام و آموزه‌هایش با گوشت و پوست مردم این دیار آمیخته شده است و هر زمان که حس کنند دشمنان به دنبال ساخت دیواری بین ملت و مقدسات دینی و اعتقادی هستند، در مناسبت‌های مذهبی یا ملی دست دوستی و وحدت به یکدیگر می‌دهند. از جمله این مناسبت‌ها می‌توان به راهپیمایی 13 آبان، 22 بهمن و روز قدس، راهپیمایی و پیاده‌روی اربعین، مراسم‌های محرم و صفر و در چند سال اخیر، عید غدیر خم اشاره کرد که دلیلی بر حضور پررنگ مردم با هر نوع ظاهر، پوشش و عقیده‌ای بوده که حس انسجام و وحدت رویه را در خود تقویت می‌کنند.
یک جامعه شاد با رنگ و بوی غدیر
به گزارش صبح نو، همیشه اهل شبهه و مخالفان در هر جایگاه و عنوانی که هستند در داخل و خارج از کشور، کارکرد اجتماعی دین را مورد سؤال و شائبه قرار داده دین اسلام را متهم به روند و روالی پر از غم و اندوه کرده و این مرام و مسلک را مخالف شادی پنداشته و محکوم می‌کنند.
در چند سال اخیر جمهوری اسلامی سعی نموده به این شبهات و اتهام‌ها پاسخ درستی بدهد و ضمن تاکید بر اینکه محتوای مشترک غم و شادی محبت به ولایت است، با تأکید بر هر چه بهتر و اجتماعی‌تر برگزار شدن مناسک شادی و اعیاد، این ادعا را نقض کند و با برپایی کارناوال شادی و نشاط و دعوت مردم به این گردهمایی‌ها که ریشه مذهبی نیز دارد؛ بر حقانیت فرح و شعف در جامعه اسلامی صحه بگذارد که همین اتفاق هم در دو سال گذشته به‌خوبی اثبات شده است.
از این رو دو سالی است که جمهوری اسلامی بهترین گزینه شادی و نشاط جمعی را در بزرگ‌ترین عید مسلمانان و شیعیان جهان؛ یعنی عید غدیر خم دانسته و به همین دلیل گردهمایی 10 کیلومتری را در پایتخت و اکثر کشور تدارک دیده است، شاید این موضوع در ظاهر یک اتفاق معمولی باشد؛ اما در بستر خود اتفاقات اجتماعی بسیاری را رقم می‌زند. جشن بزرگ غدیر، این امکان را فراهم می‌کند که افراد بیشتری از جامعه با آن درگیر شوند، اگر ابعاد انسانی این جشن بزرگ، گرفتار تصمیمات فردی و سلیقه‌ای قرار نگیرد و در عین حال از نظر همگان در برپایی آن بهره ببرد، همچنین بتواند امکانات متنوعی را برای حضور حداکثری جامعه فراهم نماید، در سال‌های بعد شاهد برکات و اثرات بیشتری از این رویداد بزرگ ملی و مذهبی در ایران و جهان خواهیم بود که تمام‌قد دست رد به سینه مخالفان و بدخواهان آن خواهد زد.
شکوه یک جشن
راهپیمایی میلیونی مردم ایران و به خصوص پایتخت نشینان در غدیر ۱۴۰۲ چنان چشمگیر و قابل‌توجه بوده که یک بار دیگر ناظران فرهنگی و سیاسی کشور را به تحسین و البته تأمل واداشته است و در هنگامه‌ای که حمله، تخریب و شبهه‌افکنی درباره برخی شعائر و ارزش‌های مذهبی در ایران وجود دارد و حفظ و برپایی باشکوه این شعائر مورد هدف بی‌سابقه‌ترین عملیات‌های ترکیبی، شناختی و رسانه‌ای قرار گرفته، چگونه چنین رستاخیز فرهنگی و مذهبی رقم خورده است؟ علاقه به علی‌ابن ابی‌طالب(ع) و اهل بیت(ع) ریشه تاریخی در ایران دارد. اساسا علاقه ایرانیان به خاندان نبوت علاوه بر یک اعتقاد مذهبی، یک نوع فرهنگ ملی نیز محسوب می‌شود که مردم به‌صورت خودجوش به اقامه جشن در اعیاد یا عزا در شهادت‌ها می‌پردازند. این احیا و اقامه البته بیشتر در عزاداری‌ها بوده و کمتر رخ داده است که در جشن و شادی معصومین (ع) به برپایی و برگزاری پرشور به وسعت یک جامعه بزرگ پرداخته شود، از‌این‌رو برپایی جشن غدیر با این وسعت در تهران و چندین شهر شکوه‌آمیز است و این گزاره را ثابت می‌کند که مردم در برپایی شادی و جشن مذهبی هم بی‌نظیر و همراه عمل می‌کنند.
شادی مردم را سیاسی نکنید!
در سال‌های اخیر رسانه‌های خارجی و برخی در داخل کشور سعی کرده‌اند با شبهه‌افکنی، برپایی مناسک مذهبی مهمی همچون اربعین را با هزاران بهانه زیر سوال ببرند. از‌این‌رو همین جماعت برای کوچک جلوه دادن عظمت حضور مردم در جشن غدیر، دست به دامان اربعین شده و می‌گویند اربعین سیاسی نیست، ولی غدیر سیاسی است، درحالی‌که پیش‌تر می‌گفتند اربعین هم سیاسی است، این تناقض و تعارض در مواضع به‌خوبی نشان‌دهنده ضعف در استدلال برای کمرنگ کردن عظمت حضور مردم آن‌هم با طیف گسترده عقیدتی، ظاهری و پوششی است. این خیل عظیم توده مردم هر چه که باشند و هر نقد و گله‌ای هم داشته باشند، باز هم دل در گروی شعائر دینی، برپایی آن و حمایت از حکومت اسلامی برای احیای آن دارند.
مخالفان که عمدتا مغرضانه نیز نقد می‌کنند از وحدت و یکپارچگی مردم و همراهی و همکاری آن‌ها با امکانات، منابع دولتی و حاکمیتی و کمک‌های مردمی برای برپایی این مناسک و نیز از عظمت چنین حضوری عصبانی هستند و سعی دارند هر اقدام وحدت‌بخش و امیدآفرین در جامعه را نزد افکار عمومی تخریب کنند.
برای همین هم وقتی شاهکار حضور مردم در اربعین رخ می‌دهد و تبدیل به یک اجماع جهانی می‌شود، هزاران مدل انگ ناروا و ناصواب به آن می‌زنند، برای جشن عظیم غدیر نیز همان فرمول را پیش می‌برند و هر جا که حضور مردم بیشتر باشد، حمله و تخریب این جماعت نیز بیشتر خواهد بود.
همه دنیا در مراسم‌های مذهبی‌شان شاد هستند، شما چطور؟
کارناوال‌های جشن و شادی در تمام دنیا وجود دارد که به مناسبت‌های مختلف مذهبی و ملی به خیابان آمده و با توجه به فرهنگ، اعتقادات و عرفی که دارند، شروع به شادی، رژه، بازی و ابراز خوشحالی می‌کنند. این آیین هر ساله در همه کشورها در روزهای خاصی از سال برگزار شده و گردشگران زیادی را نیز به سمت خود می‌کشاند، از شرقی‌ترین کشورهای جهان تا غربی‌ترین‌های آن و اغلب مراسمی که در سراسر دنیا برگزار می‌شوند، ریشه در ملیت، مذهب و قومیت فرهنگی و آیینی آن کشور برگزارکننده دارد، مذهب «هندو» حدود یک میلیارد نفر پیرو دارد، به همین دلیل زمانی که در کنار رودخانه گنگ عده زیادی تجمع می‌کنند تا مراسم «کومه میلا» را اجرا کنند، بزرگ‌ترین تجمع مذهبی جهان را در آن لحظه رقم می‌زنند.
ادیان الهی و فرق متعددی در سراسر جهان به برپایی مناسک مذهبی و آیینی خود می‌پردازند که هر کدام پیروان بی‌شماری دارند که آن مناسک و مراسم را زنده نگه می‌دارند، یوم کیپور از مهم‌ترین جشن‌های مذهبی یهودیان است. عید مقدس یهود، در دهم ماه تیشری (در تقویم کلیمی) برگزار می‌شود.
در این روز که به نام روز توبه، روزه و کفاره شناخته می‌شود، پیروان دین یهود به‌صورت فردی یا جمعی به نیایش‌های مخصوص، دعا و استغاثه مشغول هستند. کریسمس یکی از معروف‌ترین مراسم مذهبی در دنیا است که پیروان دین مسیحیت، هر ساله به مناسبت زادروز حضرت عیسی (ع) برگزار می‌کنند. در این جشن مذهبی دوازده روزه که از ۲۵ دسامبر تا ۶ ژانویه ادامه دارد، مسیحیان به کلیسا می‌روند، در منزل خود به تزئین درخت کاج مشغول می‌شوند و در خیابان‌های شهر، سرودهای مذهبی و شکرگزاری اجرا می‌کنند یا مراسم عید پاک در آمریکا و نمونه‌های بی‌شمار دیگری که در دنیا عیان است.
اما تا صحبت از برپایی مراسم و مناسک دینی در ایران به میان می‌آید و آن رویداد با عظمت هر چه تمام‌تر و مردمی‌تر برگزار می‌شود، برخی از جماعت روشنفکر، برخی اصلاح‌طلبان، منتقدان و مخالفان با جمهوری اسلامی در هر سمت، جایگاه و عناوین مهم دانشگاهی، سیاسی و فرهنگی که هستند، بزرگی چنین رویدادهای ملی و مذهبی را به حاشیه دلخواه خود برده و خوانش مغرضانه خود و جناح و قبیله همسو با خود را برای همگان دیکته و تحمیل می‌کنند و مثلاً می‌گویند، برپایی شادی عید غدیر یا عزاداری محرم و صفر باید در حسینیه، مسجد و اماکن محدود و کوچک باشد و اجتماعی برگزار شدن آن را اشکال می‌دانند، حالا چه اشکالی؟ از پاسخ مستدل عاجز هستند، درحالی‌که در اظهارنظرشان نه تخصص و درکی از فقه و دین دارند و نه حضور و مشارکت عظیم مردم در کف خیابان برای این رخداد را می‌بینند، آن‌ها چشم‌هایی هستند که تعمدا نمی‌بینند و در رسانه‌هایشان نمی‌گذارند که دیگران هم ببینند و بدانند.
از رسانه‌هایی با گرایش اصلاح‌طلبی بگیر که هیچ پوششی از مراسم عید غدیر امسال نداشته و به تعهد کار خبری خود نیز عمل نکرده‌اند تا عمده افراد مخالف با جمهوری اسلامی در داخل و خارج از کشور که همیشه ارتش سایبری آماده‌ای دارند برای گروکشی و یارکشی علیه مردم و دو یا چندقطبی‌سازی در میان مردم که دین و برپایی مناسک دینی و مذهبی که مردم نقش محوری و مؤثری در آن دارند را زیر سؤال برده و سیاسی، دستوری، سفارشی و حکومتی تلقی کنند و مردم را در آن نادیده گرفته و اگر هم مجبور به پذیرش مردمی بودن آن کنند، با توهین و تهمت‌های گوناگون سعی کنند در حقیقت نقش مؤثر مردم، وهن ایجاد کنند.
