به گزارش خط نیوز به نقل از جهان نيوز: سریال بی‌اعتنایی‌های حجت‌الاسلام حسن روحانی به جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام همچنان ادامه دارد. چنانچه که غیبت وی به‌عنوان رئیس‌جمهور و عضو حقوقی در جلسات مجمع دیروز به دوسالونیم رسیده است. حسن روحانی نه تنها در زمان آیت الله هاشمی و آیت الله شاهرودی در جلسات حضور چندانی نداشته بلکه اینک از زمان ریاست آیت الله آملی لاریجانی نیز در مجمع حضور قابل توجهی ندارد.
در اویل غیبت های متوالی روحانی در مجمع، نوبخت در اظهار نظری عجیب گفته بود: علت عدم حضور رئیس‌جمهور در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام، مشغله کاری است.
در همین حال، خرداد امسال نیز رئیس دفتر رئیس‌جمهور درباره حضورنیافتن حسن روحانی در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام به ایلنا همان منطق را تکرار کرد و گفت: «این روزها آقای رئیس‌جمهور بسیار سرشان شلوغ است، به‌هرحال در مجمع افراد مختلفی هستند و اگر زمانی هم لازم باشد، آقای روحانی در این جلسات شرکت می‌کند. درحال‌حاضر برنامه آقای رئیس‌جمهور با گذشته تفاوتی نکرده است، اما مسائل مختلفی وجود دارد که ایشان باید رسیدگی کنند».
این در حالیست که این اقدام رئیس جمهور زیرسئوال بردن اهمیت مجمع تشخیص مصلحت نظام و خلاف قانون اساسی و همچنین این سوال را بوجود آورده که روحانی چه مشغله‌ای مهمتری دارد که به این جلسات مهم نمی‌رسد؟
البته رئیس جمهور قبلی – محمود احمدی نژاد- نیز غیبت های عجیب و غریب زیادی برای حضور در جلسات مجمع داشته است. آنزمان بسیاری عدم روابط صمیمانه بین هاشمی رفسنجانی و احمدی نژاد را دلیل غیبت های او می دانستند ولی غلامحسین الهام از یاران رئیس جمهور دولت نهم و دهم در اظهار نظری عیجب در توجیه غیبت‌های احمدی‌نژاد گفته بود: الهام در آن زمان برای ، این مجمع را «فاقد کارایی و جایی برای سرگرم کردن چهره‌های سیاسی بیکار» دانسته بود.
امام نکته جالب اینکه این روزها احمدی نژاد در مجمع از اعضایی است که حضور نسبتا خوبی دارد و در عکس ها نیز خود را فعال نشان می دهد و این در حالیست که روابط وی با آملی لاریجانی نیز بهتر از روابطش با هاشمی رفسنجانی نیست.
اما در حالیکه برخی گمانه زنی ها درباره علت عدم حضور روحانی را حضور محمود احمدی نژاد می دانند، رسانه های اصلاح طلب غیبت رئیس جمهور در جلسات مهم مجمع آنهم در مورد لوایح مهم "اف ای تی اف" غیرقابل توجیه می دانند.
سایت نامه نیوز از رسانه های حامی دولت در اینباره نوشته است: اول اینکه اساسا چرا آقای روحانی در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام شرکت نمی کند. آیا ایشان شأنیت مجمع را قبول ندارند یا اینکه درجه اهمیت مجمع برای او در حدی نیست که در برنامه هفتگی برایش وقت بگذارد.این مسئله به صورت کلی مطرح است اما از کل که بگذریم، سئوال این است که چرا آقای روحانی در جلسه ای به این اهمیت که قرار بود پالرمو را مورد بررسی قرار دهد شرکت نکرده است. آیا پالرمو برای او بی اهمیت است؟ آیا غیر از این است که دولت در این چند وقت تمام تلاش و انرژی خود را به کار گرفته تا مجوز های لازم را از تمام نهادهای مربوطه اخذ کند؟آیا 8 وزیر کابینه به رهبری نامه ننوشته اند تا برای تصویب پالرمو کمک بگیرند؟ آیا غیر از این است که محمدجواد ظریف جلسات متعددی را تشکیل داده تا بتواند کمکی به حل ماجرا کند؟ به نظر می رسد آقای روحانی هر دلیلی برای عدم شرکت در جلسات مجمع تشخیص داشته باشد (که موجه باشد یا نباشد) جلسه را باید حتما شرکت می کرد.
در همین حال یکی دیگر از رسانه های اصلاح طلب نیز در اینباره نوشته است: هنوز مشخص نیست که چرا روحانی با وجود اینکه می‌داند تصویب این لوایح اهمیت فوق العاده‌ای برای کشور دارد در جلسات مجمع تشخیص غیبت می‌کند و فرصت طلایی دفاع از لوایح دولت را نادیده می‌گیرد.
سایت فرارو می افزاید: به نظر می‌رسد عدم حضور رییس جمهور در این جلسات حداقل در مقطع کنونی توجیه مناسبی ندارد. هرچند نمایندگان دولت در جلسات حضور دارند اما روحانی می‌توانست خود در جلسات مجمع حاضر شود و محکم از لوایح دولت دفاع کند. لوایحی که دولت معتقد است در صورت عدم تصویب می‌تواند برجام را هم کاملا به خطر اندازد.
این رسانه حامی دولت همچنین تصریح کرده است: در این بین عده‌ای دلیل عدم حضور روحانی در جلسات مجمع را با این فرضیه توضیح می‌دهند که رییس جمهور تمایل داشته که خود ریاست مجمع را برعهده بگیرد، اتفاقی که رخ نداد و آیت الله آملی لاریجانی در این دوره ریاست مجمع را عهده دار شده است. حتی اگر این فرضیه را هم درست بدانیم، باز هم به نظر می‌رسد به صلاح دولت و کشور این بود که رییس جمهور در جلسات مجمع حاضر شود.
اما در حالی این سایت حامی دولت عدم حضور روحانی در جلسات مجمع را به علت عدم ریاست او ربط داده ولی قبل از انتصاب آملی لاریجانی، رسانه های اصلاح طلب و حامی دولت به صورت گسترده مطالبی در جهت اینکه روحانی بهترین گزینه برای ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام است، مطالبی را منتشر کرده بودند.
حتی حسام الدین آشنا از نزدیکان حسن روحانی نیز در آنزمان طی یادداشتی با بیان اینکه جایگاه ریاست مجمع تشخیص مصحلت نظام باید به رئیس جمهور تعلق گیرد نوشت: «جایگاه ریاست روسای جمهور قاعدتا بنابه نص قانون اساسی خود را شخص دوم کشور می‌داند و انتظار دارند مانند دو دوره اولیه مسئولیت مجمع برعهده ریاست‌جمهور بماند تا محوریت قوه مجریه در سیاست‌های اجرایی تثبیت شود و از برآمدن یک شبه قوه جلوگیری شود. آنها وقتی با عنوان حقوقی خود در مجمعی قانونی شرکت می‌کنند نمی‌توانند ریاست فرد دیگری را بر آن بپذیرند؛ به خصوص آن‌که مجمع تصویب سیاست‌های کلان را در دستور قرار داد و خود را هم ناظر بر اجرای آن می‌دانست. این تعارض در طول ۲۰ سال ریاست آقای هاشمی بر مجمع همچنان لاینحل باقی ماند و اگرچه روسای جمهور بنابر تکلیف یا با ملاحظه احترام ایشان گاه در جلسات مجمع شرکت می‌کردند، اما در عمل دولت‌ها اغلب سیاست‌های مصوب مجمع را نه چندان راهگشا تلقی می‌کردند و نه چندان به آن سیاست‌ها ملتزم بوده‌اند. اگرچه شخصیت حقیقی آقای هاشمی معمولا این تعارض و ضعف را می‌پوشاند، ولی احساس صوری بودن و جدی گرفته نشدن مصوبات مجمع از گلایه‌های همیشگی ایشان از دولت‌ها بود.»
گرچه عدم حضور روحانی در جلسات مجمع غیر منطقی است که به علت حضور احمدی نژاد یا گمانه‌زنی درباره علاقه وی به ریاست مجمع تشخیص ربط داد ولی واقعیت آن است که غیبت های روحانی در جلسات مجمع شبهه‌ها و پرسش‌های زیادی را به صورت طبیعی بوجود می‌آورد.
قطعا بسیاری از این شایعات، فقط حدس و گمان رسانه‌ها خواهد بود ولی مهم این است که بهترین پاسخ به افکار عمومی در برابر این گمانه‌زنی‌ها، حضور مستمر و فعال رئیس‌جمهور در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
