خط نيوز - طرح جایگزین سازشکاران فلسطینی به‌جای «معامله قرن»؛ یک گام به عقب برای فریب افکار عمومی

طرح جایگزین سازشکاران فلسطینی به‌جای «معامله قرن»؛ یک گام به عقب برای فریب افکار عمومی

طرحی که گفته می‌شود از سوی تشکیلات خودگردان به‌جای معامله قرن ارائه شده، تماماً به‌ضرر فلسطینی‌ها و در راستای اهداف صهیونیست‌ها است، علاوه بر اینکه مفاد ارائه‌شده در این بند از سال ۲۰۱۴ مورد مخالفت صهیونیست‌ها بوده است و محال است با آن موافقت کنند.

به گزارش خط نیوز؛ روزنامه صهیونیستی «یدیعوت آحارونوت»، روز دوشنبه به‌نقل از خبرگزاری فرانسه، ارائه طرحی از سوی تشکیلات خودگردان فلسطین به ایالات متحده را فاش کرد که به‌عنوان طرح جایگزین «معامله قرن» از آن یاد شده است. این روزنامه عبری مدعی شد حکومت خودگردان فلسطین، طرح نامبرده را به دولت ایالات متحده، اتحادیه اروپا، سازمان ملل و روسیه ارائه کرده است. مفاد طرح پیشنهادی حکومت خودگردان فلسطین براساس آنچه روزنامه عبری فوق فاش کرده، اولین موضوع در این طرح، آمادگی فلسطینیان سازشکار برای آغاز مذاکره با رژیم صهیونیستی از همان نقطه ناتمام مذاکرات در سال 2014 است. دومین موضوع، در این طرح پیشنهادی به موافقت حکومت خودگردان با تشکیل دولت محدود فلسطینیِ فاقد سلاح اختصاص دارد. براساس این بند، حکومت خودگردان پذیرفته است این دولت فلسطینی محدود، تنها یک پلیس قوی ــ که صرفاً قوانین را در داخل محدوده فلسطینی اجرا می‌کند ــ داشته باشد و هیچ نیروی نظامی دیگری در این دولت محدود موجود نباشد. سومین موضوع مطرح‌شده، آمادگی حکومت خودگردان فلسطین با تبادل اراضی براساس مرزهای سال 1967 است. و چهارمین موضوع پیشنهادی حکومت خودگردان، به موافقت با حضور نیروهای سازمان ملل برای برقراری صلح بین دو طرف اختصاص دارد. عقب‌نشینی‌های طرف فلسطینی در 4 موضوع و بندی که در طرح پیشنهادی فوق از آن یاد شده است 6 عقب‌نشینی آشکار در مواضع حکومت خودگردان مشاهده می‌شود. آغاز مذاکرات از نقطه ناتمام سال 2014 سال 2014، مذاکرات بین حکومت خودگردان فلسطین و رژیم صهیونیستی در شرایطی ناتمام باقی ماند که رژیم صهیونیستی از آزاد کردن مرحله چهارم اسیران فلسطینی مورد توافق سر باز زد. این اسیران فلسطینی 104 اسیری بودند که در توافقنامه اسلو سال 1993 برای آزادی آنها توافق شده بود، چرا که این اسیران پیش از سال 1993 در زندان‌های رژیم صهیونیستی بازداشت بودند و از سال 1993 باید آزاد می‌شدند. براساس مذاکرات سال 2013 قدس، مقرر شده بود صهیونیست‌ها این اسیران را در سال 2014 در 4 مرحله آزاد کنند که پس از 3 مرحله، مرحله چهارم ناتمام ماند و مذاکرات در همان نقطه متوقف شد. حکومت خودگردان در همان مقطع از آزادی تمام اسیران فلسطینی به موضع آزادی این تعداد اسیر فلسطینی عقب‌نشینی کرده بود و حالا همان موضع را به‌عنوان موضع اصلی خود در یک خاکریز عقب‌تر انتخاب کرده است، ضمن آنکه تعدادی از آن اسیران، تا کنون دوباره توسط صهیونیست‌ها بازداشت شده‌اند. موافقت با دولت محدود بدون سلاح براساس توافقنامه اسلو، دولت فلسطینی باید در مرزهای 1967 یک دولت مستقل باشد که دارای تمام ارکان حاکمیتی است اما نیروهای نظامی آن تحت نظارت سازمان ملل باشد، ضمن اینکه این نیروها نباید ادوات و تجهیزات سنگین در اختیار داشته باشند. این شرایط در سال 2014، از سوی صهیونیست‌ها به نداشتن نیروی نظامی تغییر کرده و دچار تنزل به داشتن یک پلیس در داخل منطقه فلسطینی شده بود. حالا فلسطینی‌های سازشکار این نقطه را نیز به‌عنوان موضع خود انتخاب کرده‌اند. تبادل اراضی موضوع دیگری که عقب‌نشینی آشکار فلسطینی‌های سازشکار است، به تبادل اراضی بازمی‌گردد. مسئله تبادل اراضی پس از سال 2010 از سوی صهیونیست‌ها در مذاکرات سازش مطرح شد. مقصود صهیونیست‌ها از این بند این است که زمین‌هایی که در کرانه باختری در آنها شهرک‌های صهیونیست‌نشین ساخته شده، به صهیونیست‌ها داده شود و به‌ازای آن زمین‌های دیگری به فلسطینی‌ها در منطقه‌ای دیگر داده شود. این‌که کدام زمین‌ها را به‌جای زمین‌های شهرک‌های صهیونیست‌نشین به فلسطینی‌ها بدهند هیچ‌گاه از سوی صهیونیست‌ها مشخص نشد. ابتدا زمین‌های منطقه الجلیل به‌دلیل اینکه فلسطینی‌های ساکن سرزمین‌های 1948 در آن ساکن هستند مطرح شد و پس از آن زمین‌هایی در منطقه صحرایی نقب را مطرح کردند که به‌مثابه مبادله جنگل با کویر بود اما همین موضع هم از سوی صهیونیست‌های افراطی رد شد. علی‌ای‌حال حکومت خودگردان که در یک عقب‌نشینی آشکار از توافقنامه اسلو، تبادل اراضی را پذیرفته بود اما به نحوه تبادل و زمین‌های مدنظر انتقاد داشت حالا آن را به‌عنوان پیشنهاد خود طرح می‌کند. حضور نیروهای بین‌المللی براساس طرح دو دولت، دولت فلسطینی باید دارای مرزهای مشخص باشد و از مرزهای خود حفاظت کند اما حالا فلسطینی‌های سازشکار یک قدم به عقب می‌روند و می‌پذیرند که نیروهای بین‌المللی حفظ مرزهای بین آنها و دولت به‌اصطلاح یهودی را به‌عهده داشته باشد. علاوه بر اینکه این مسئله عقب‌نشینی آشکار از توافقنامه اسلو است، به هیچ وجه مورد پذیرش صهیونیست‌ها نبوده است. صهیونیست‌ها در 3 دهه مذاکره حتی حاضر نشده‌اند نظارت بر حفظ امنیت مرزها را به آمریکایی‌ها واگذار کنند چه رسد به اینکه آن را به دست سازمان ملل بدهند. اما امروز این موضع به‌عنوان موضع حکومت خودگردان مطرح می‌شود. عقب‌نشینی مخفی حکومت خودگردان از 4 بند نخست که بگذریم بدترین نقطه‌ای که حکومت خودگردان آن را کنار گذاشته و سخنی از آن گفته نشده و در طرح پیشنهادی‌اش مخفی مانده و کسی از آن سخنی به‌میان نیاورده است، عبارت است از؛ سال 2013، صهیونیست‌ها با شرط خارج کردن دو پرونده قدس و آوارگان فلسطینی از پرونده مذاکرات سازش، وارد این مذاکرات شدند. حال حکومت خودگردان که با بازگشت به نقطه ناتمام مذاکرات سال 2014 به میدان آمده عملاً اعلام می‌کند که با خارج کردن پرونده قدس و آوارگان از پرونده مذاکرات سازش موافق است. حکومت خودگردان فلسطین با طرحی که به‌عنوان طرح جایگزین «معامله قرن» ارائه کرده تمام بندهایی را که تحت عنوان اصول فلسطینی شناخته می‌شود کنار گذاشته است و عملاً با یک شیر بی یال و دم و اشکم می‌خواهد وارد مذاکرات شود. این موضع حکومت خودگردان تنها به این نکته اشاره دارد که آنها صرفاً برای حفظ حیثیت ازدست‌رفته خود در جریان 3 دهه مذاکره با رژیم صهیونیستی، برای آنکه اشتباه ورود به مذاکره با رژیم صهیونیستی را اذعان نکنند، بر ادامه آن به هر روشی تأکید می‌کنند، این در حالی است که مقاومت با وجود فشارهای سنگین همه‌جانبه و بیش از 13 سال محاصره، نه‌تنها قدمی عقب‌نشینی نکرده، بلکه دشمن را جای خود نشانده است. امروز دشمن صهیونیست تمام دغدغه‌اش، مقاومت است و ذره‌ای از جانب سازشکاران نگرانی ندارد. البته عاقبت نافرجام سازش و مذاکره با دشمن جز این نیست، چرا که مذاکره با دشمن، مسیری یکطرفه است که هرکس به آن وارد شود دیگر نخواهد توانست از آن خارج شود و لامحاله باید آنچه را دشمن می‌خواهد محقق کند.