خط نيوز - باید هم سلامی و سلیمانی به ما غش‌غش بخندند!

بدبختانه تنها کاری که ما هنوز می‌کردیم، دنبال نکردن گزینه‌ها بود. ما فقط توافق کردیم که پرسنل پدافند دفاعی را برای نیرو‌های امریکایی حاضر در منطقه افزایش دهیم و حتی برای صدور بیانیه مطبوعاتی برای همین کار هم تا پایان روز مشکل داشتیم.

به گزارش خط نیوز به نقل از جهان نيوز، در صفحه ۳۵۷ و ۳۵۸ کتاب «اتاق حوادث» می‌خوانیم: پمپئو جلسه شورای امنیت ملی را با گزارش از کشور‌های عرب حوزه خلیج فارس شروع کرد. او توضیح داد که پیشرفت خوبی در تعاملاتش با این کشور‌ها برای تأمین بودجه عملیات‌های آتی ایالات متحده امریکا در منطقه روی داده است. او گفت: «من اطمینان می‌دهم که آن‌ها چک‌های خوبی را امضا خواهند کرد.» ترامپ بلافاصله افزود: «آن‌ها ملزمند که چک‌های خوبی را امضا کنند!» ترامپ ادامه داد: «ما حالا به نفت آن‌ها نیازی نداریم؛ من فقط می‌خواهم ایرانی‌‎ها به سلاح هسته‌ای دست پیدا نکنند.» در آن لحظه ترامپ ایده خودش را برای هدفی که می‌خواستیم مورد اصابت قرار دهیم، رو کرد. این هدف فرای همه گزینه‌های پیشنهادی وزارت دفاع بود. نمی‌دانم ترامپ متوجه بود چه نکته مهمی را می‌گوید یا نه، اما آنچه که می‌گفت نکته خیلی مهم و دلخواه پنتاگون درباره چگونگی ایجاد مجدد بازدارنگی بود. رؤسای مشترک تلاش می‌کردند این بازدارندگی را با کاری تلافی‌جویانه ایجاد کنند که نه سیخ بسوزد و نه کباب و هیچ کس هم نتواند آن‌ها را به خاطر آن نکوهش کند. اما در نظر من، یک پاسخ بازدارنده در حد حمله به پالایشگاه‌های نفتی یا یکی از پایگاه‌های برنامه سلاح‌های هسته‌ای ایران برای ایجاد بازدارندگی ضروری بود. نکته این بود که ما می‌بایست ایرانی‌ها را به اقناع برسانیم که اگر کار به استفاده از زور برسد، هزینه‌های بیشتری از آنچه که ما و متحدانمان متحمل می‌شویم، پرداخت خواهند کرد. تا به امروز، ایران هیچ هزینه‌ای پرداخت نکرده بود. حتی اوباما هم به صورت حداقلی تهدید به حمله می‌کرد، بماند که تهدیدات جدی‌اش هم قابل بحث بود. خلاصه آنکه بدبختانه تنها کاری که ما هنوز می‌کردیم، دنبال نکردن گزینه‌ها بود. ما فقط توافق کردیم که پرسنل پدافند دفاعی را برای نیرو‌های امریکایی حاضر در منطقه افزایش دهیم و حتی برای صدور بیانیه مطبوعاتی برای همین کار هم تا پایان روز مشکل داشتیم. علاوه بر این، رسانه‌های معتدل از خبر نقض محدودیت‌های توافق برجام از سوی ایران غافلگیر شده بودند. تهران همچنان در حال پیشرفت به سوی سلاح هسته‌ای بود در حالی که ما فقط در حال غاز چراندن بودیم! روز بعد، ترامپ در مصاحبه‌ای با مجله تایمز، حملات اولیه و اخیر را بسیار جزئی اعلام کرد. من حیرت‌زده شدم که اگر این حملات جزئی است چرا من هر روز صبح خودم را به زحمت می‌انداختم تا خودم را فوری به در غربی برسانم! این عملاً درخواستی برای کار‌های جدی‌تر بود! و درست بعد از این حرف به عنوان شروع، روز چهارشنبه، موشک‌هایی در بصره، از سوی گروه‌های شبه‌نظامی شیعه، به سوی پایگاه‌های سه شرکت نفتی (اکسون، شل و انی) در منطقه شلیک شد. این انفجار‌ها چندین زخمی بر جای گذاشت، اما کشته‌ای نداشت. پاسخ کشور عراق هشداری مبنی بر قانون منع حمله از خاک این کشور علیه دولت‌های خارجی بود. خیلی خوب بود اگر عراق با گروه‌های نظامی ایران و جانشینان شیعه آن در خاک آن کشور همان‌گونه رفتار می‌کرد که با نیرو‌های نظامی امریکا رفتار می‌کرد، اما با توجه به تسلط ایران در بغداد این آرزویی ناممکن بود. این واقعیتی در حال گسترش بود، که ما سال‌ها از ابراز آن طفره می‌رفتیم. واشنگتن آن روز صبح هیچ علاقه‌ای جهت پاسخگویی به حملات موشکی نداشت. با این اوضاع باید هم فرمانده جدید سپاه پاسداران، حسین سلامی و فرمانده نیروی قدس آن، قاسم سلیمانی، غش‌غش به ما بخندند.