خط نيوز - عصبانیت اصلاح طلبان از رواج طب سنتی در جامعه/ نگذارید قد علم کنند!

عصبانیت اصلاح طلبان از رواج طب سنتی در جامعه/ نگذارید قد علم کنند!

رفتارهای قرون وسطایی مدعیان احترام به افکار عمومی

به نظر می رسد آنقدر که برخی از غربگرایان داخل کشور از طب سنتی می ترسند، سازمان بهداشت جهانی از آن نمی ترسد و اتفاقاً این سازمان به سمتی حرکت کرده تا زمام آن را هم به دست بگیرد!

به گزارش خط نیوز به نقل از جهان نيوز: روزنامه اصلاح طلب اعتماد در راستای نگرش های سطحی و عوام فریبانه خود در مورد مسائل گوناگون جامعه، این بار وارد حوزه سلامت و بازی با جان مردم شد و همنوا با مافیای داروسازی و جریان های معلوم الحال، به طب سنتی حمله کرد. به تازگی این روزنامه در صفحه اول خود با یک تیتر درشت و به قلم عباس عبدی، از طب ایرانی اسلامی با عنوان شبه علم نام برده است! البته نویسنده سعی کرده به بهانه دو طرح مجلس که درباره طب ایرانی اسلامی و همچنین طب مکمل است، حمله های خود را ترتیب دهد؛ اما از آنجایی که آشنایی کاملی به مسائل این حوزه و مکاتب طبی ندارد، در دست انداز می افتد. جهان نيوز پیش‌تر نیز طی گزارشی با عنوان «ماهیگیری کرونایی عباس عبدی/ خواهشاً به دوا و درمان مردم کاری نداشته باشید!»، به یکی از یادداشت های عبدی با نام «تفاهم علم و جهل؟!» انتقاد کرده بود. در اینجا به چند نکته اجمالی درمورد یادداشت اخیر اعتماد اشاره می کنیم: یک: در بخشی از یادداشت، عبدی نشان می دهد که نسبت به مکاتب پزشکی و شیوه های درمان، اطلاع کافی نداشته و سعی دارد که همه چیز را با یک چوب براند و با ترازوی عقل خود سنجش کند. او بیان می کند: «ما دو یا چند چیزی با عنوان دانش پزشکی نداریم. لباس نیست که مدل سنتی و جدید داشته باشد. متمایز کردن خود با عناوین طب سنتی، ایرانی و اسلامی، یک فریب آشکار است.» اما اتفاقاً استفاده از مکاتب طبی مختلف مانند استفاده از لباس است؛ منحصر کردن تمام مکاتب طبی در طب شیمیایی مانند این است که تمام مکاتب اقتصادی را در حد اقتصاد کینزی خلاصه کنیم! نمی توانیم سایر مکاتب اقتصادی را با طعم اقتصاد کینزی مورد مطالعه قرار دهیم! همچنین سازمان بهداشت جهانی – با همه اشکالاتی که دارد - از سال 2002 میلادی، استراتژی های مدونی را در زمینه توسعه طب سنتی و مکمل منتشر نموده است. در سال 2002 ميلادی سازمان بهداشت جهانی، طب سنتی را اینگونه تعریف می کند: «طب سنتی واژه ای کلی است که هم به سيستم های طب سنتی مانند طب سنتی چين، آيورودای هند و طب يونانی-عربی و هم به اشکال مختلف طب بومی اطلاق می گردد. درمان های طب سنتی شامل دارو درمان (استفاده از گياهان دارویی، اجزاء حيوانی و معدنی) و روشهای غير دارویی (مانند طب سوزنی، ماساژ و درمان های روحی و روانی) می باشد. در کشورهایی که سيستم خدمات پزشکی در آنها بر پايه طب مدرن استوار است، به جای طب سنتی اغلب از واژه طب مکمل و طب جايگزين يا طب غير متعارف استفاده می شود.» به نظر می رسد آنقدر که برخی از غربگرایان داخل کشور از طب سنتی می ترسند، سازمان بهداشت جهانی از آن نمی ترسد و اتفاقاً این سازمان به سمتی حرکت کرده تا زمام آن را هم به دست بگیرد! دو: رفتارهای برخی اصلاح طلبان با طب سنتی، ما را یاد رفتارهای قرون وسطی و حاکمیت استبدادی کلیسا می اندازد که در آن زمان، برخی دانشمندان حق نداشتند به خلاف نظر کلیسا سخن بگویند و اندیشه کنند، زیرا جانشان گرفته می‌شد! علم همان بود که کلیسا می‌گفت! قبلاً مشاهده می کردیم که برخی غربگرایان، طب ایرانی اسلامی را مورد تمسخر قرار می دادند، اما امروز، برخی به گونه ای احساس خطر کرده اند که حتی از مطرح شدن نام آن هم بیم دارند و هر از چند گاهی برایش شمشیر می‌کشند! سه: اگر به تعبیر روزنامه «اعتماد» و عبدی، این طب، شبه علم است، چه نگرانی و ترسی بابت آن وجود دارد؟! بگذاریم خود به خود از بین برود! قاعدتاً اگر مردم نتیجه نگیرند، خودشان رویگردان می شوند! چهار: اگر مردم، چه در ایام کرونا و چه در سال های گذشته، به سمت طب ایرانی اسلامی گرایش پیدا کرده اند، به دلیل نتایجی است که با چشم خود مشاهده می کنند. بنابراین از نظر بودجه، اختصاص مراکز پژوهشی و درمانی، جبران هزینه های دارویی و خدمات بیمه ای و ... نباید تبعیض قائل شویم و باید به نظر مردم احترام گذاشته شود. پنج: جالب اینجاست که برخی مدام دم از انتخاب مردم می زنند و از احترام به نظر آنها سخن می گویند، اما در اینجا استقبال مردم را نادیده گرفته و نام شبه علم بر آن می گذارند. در هر صورت، بگذاریم هر کسی از همان روش درمانی که به آن اعتقاد و علاقه دارد، درمان شود و هیچگونه استبداد و تحجر علمی هم در این زمینه نداشته باشیم.