خط نيوز - ققنوس در آتش - نسخه قابل چاپ

برای مردمی که مردانی بزرگ را برای آزمون روزهای سخت و دشوار پرورانیدند و امروز طعم تلخ هجران‌شان را تجربه می‌کنند چه دشوار است تحمل این رنج بزرگ، تحمل هجران فرشتگان مهاجری که اوج ایثار و گذشت و فداکاری را به نمایش گذاشتند و به لقای دوست پرکشیدند.

به گزارش خط نیوز به نقل از خبرگزاری تسنیم،‌ محمود عباسی معاون حقوق بشر و امور بین الملل وزیر دادگستری در یادداشتی درباره حادثه ریزش ساختمان پلاسکو آورده است: میان بیم و امید ناشی از سرنوشت برخی عزیزان آتش‌نشانی که زیر خروارها آهن و خاک گرفتارند که قلب آدمی را می‌فشارد و نفس‌ها را در سینه محبوس می‌دارد، شهادت برخی از این عزیزان، اندوهی بزرگ بر دل خانواده‌هایشان و مردم قدرشناس ما نهاد که قلم از ترسیم آن ناتوان است. برای مردمی که مردانی بزرگ را برای آزمون روزهای سخت و دشوار در دامان خویش پرورانیدند و امروز طعم تلخ هجران آنان را تجربه می‌کنند چه دشوار است تحمل این رنج بزرگ، تحمل هجران فرشتگان مهاجری که اوج ایثار و گذشت و فداکاری را به نمایش گذاشتند و به لقای دوست پر کشیدند. زبان قاصر است از وصف این‌همه جانفشانی و بزرگواری و عظمت روحی این مردان بزرگ و قلم ناتوان است از ترسیم چهره این وارستگان خدوم که برای خدمت به مردم سر از پا نمی‌شناختند و دریغ و درد ما را که آتش و دود را در این راه سرد و سلامت می‌بینند و جان بر کف راه خدا می‌پویند. مردم ما در پرورش هنرمندانی برای عرصه‌های مختلف اجتماعی و صحنه‌های سترگ بحرانی ید طولایی دارند که باید برای پاسداشت آن سر بر سجده عبودیت سایید. یک روز غواصان شهید دل بر دل امواج مواج دریا می‌زنند تا مردمی را از اسارت جلاد نجات بخشند و دیگر روز قامت برافراشته آتش‌نشانان جانفشانی که ققنوس‌وار دل بر شعله‌های آتش می‌زنند تا مردمی را از اسارت زبانه‌های آتش رهایی بخشند و همه تلاششان اینکه آن پرچم پرصلابت ایستادگی و مقاومت که امروز در عرصه خدمتگزاری صادقانه به مردم به اهتزاز در آمده است بر زمین نیفتد. امروز شهیدان آتش‌نشان حماسه‌ای دیگر آفریدند و برای نجات جان کسانی که چشم در راه جانفشانی آنان دوخته بودند جان خویش را بر کف نهادند تا اوج عظمت و بزرگی عصاره‌های یک ملت را به تصویر کشانند. در آفرینش این صحنه‌های زیبا که تجلّی عظمت خلقت خداوندی است و چهره معصومانه آن عزیزان را به نمایش می‌گذارد، همه و همه یک هدف بزرگ را نشانه می‌رود که «پرستش به‌جز خدمت خلق نیست»، و بزرگترین درس این صحنه را باید در این نکته جستجو کرد که علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد.