خط نيوز - معامله قرن؛ بلایی که مذاکره بر سر فلسطینی‌ها آورد

معامله قرن؛ بلایی که مذاکره بر سر فلسطینی‌ها آورد

طرح آمریکایی معامله قرن که نتیجه دهه ها مذاکره برخی طرف های فلسطینی با دشمن صهیونیستی در سایه موضع گیری بی رمق اعراب است چیزی جز یک مجمع الجزایر محاصره شده برای فلسطینی ها ندارد.

به گزارش خط نیوز به نقل از خبرگزاری مهر: در خصوص طرح آمریکایی معامله قرن که به تازگی توسط دونالد ترامپ رئیس جمهور این کشور و با حضور بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی از آن پرده برداری شده بحث و جدل‌های فراوانی مطرح شده است اما موضع گیری کشورهای عربی در قبال این طرح که تماماً، حقوق فلسطینی‌ها را نادیده و جانب رژیم صهیونیستی را گرفته، قابل تأمل است. کشورهای عضو اتحادیه عرب روز گذشته نشست فوق العاده ای را در قاهره در خصوص پیامدهای این طرح آمریکایی برگزار کردند. این کشورها همانند گذشته با صدور بیانیه ای، طرح معامله قرن را محکوم کردند. در این بیانیه بر چند نکته تاکید شده است. تاکید مجدد بر محوری بودن موضوع فلسطین برای جهان عرب، هویت عربی قدس شرقی اشغال شده و پایتخت دولت فلسطین، حق دولت فلسطین بر حاکمیت بر اراضی ۱۹۶۷ از جمله قدس شرقی و حریم هوایی و دریایی و آب‌های منطقه و منابع طبیعی و مرزهای آن با کشورهای همسایه. مخالفت با معامله قرن آمریکایی-اسرائیلی به این دلیل که حداقل حقوق و خواسته‌های ملت فلسطین را برآورده نمی‌کند و با روند صلح مبتنی بر قانون بین المللی و قطعنامه‌های سازمان ملل در این باره در تضاد است. از دولت آمریکا خواسته می‌شود که به مرجعیت بین المللی روند صلح عادلانه و دائم و فراگیر پایبند باشد. تاکید بر عدم تعامل با این معامله ظالمانه یا همکاری با دولت آمریکا برای اجرای آن به هر شکلی. تاکید بر طرح صلح عربی سال ۲۰۰۲ به عنوان حداقل مقبول عربی برای تحقق صلح از طریق پایان اشغالگری اسرائیل بر اراضی فلسطینی و عربی اشغال شده در سال ۱۹۶۷ و تشکیل دولت مستقل فلسطین به پایتختی قدس و یافتن راهکار عادلانه و مورد توافق برای موضوع آوارگان فلسطینی طبق قطعنامه شماره ۱۹۴ سال ۱۹۴۸ و تاکید بر اینکه اسرائیل نیروی اشغالگر است و تا زمانی که طرح صلح عربی را قبول نکند عادی سازی روابط با کشورهای عربی نصیبش نخواهد شد. تاکید بر پایبندی به صلح به عنوان گزینه استراتژیک برای حل درگیری و ضرورت اینکه اساس روند صلح راهکار دودولتی طبق قطعنامه‌های مشروع بین المللی و طرح صلح عربی و مرجعیت بین المللی مورد اعتماد باشد و راه آن گفتگو جدی در چارچوب بین المللی برای تحقق صلحی است که استقلال و حاکمیت دولت فلسطین بر اساس مرزهای ۱۹۶۷ و قدس شرقی باشد. تاکید بر اقدام با قدرت‌های بین المللی مؤثر و دوستدار صلح عادلانه برای اتخاذ اقدامات مناسب علیه هر طرحی که حقوق ملت فلسطین را مورد اجحاف قرار دهد و روی آوردن به شورای امنیت و مجمع عمومی و دیگر سازمان‌های بین المللی. هشدار به اقدام اسرائیلی به عنوان نیروی اشغالگر درباره اجرای بندهای معامله قرن با زور و نادیده گرفتن قطعنامه‌های مشروع بین المللی. آمریکا و اسرائیل مسئولیت کامل تبعات این سیاست را برعهده دارند. دعوت از جامعه جهانی برای مقابله با هر اقدامی که اشغالگران در میدان عمل انجام دهند. تاکید بر حمایت کامل از مبارزه ملت فلسطین و رهبران ملی آن در رأس آن محمود عباس به عنوان رئیس تشکیلات خودگردان در مقابله با این معامله و هر معامله‌ای که حقوق ملت فلسطین را نادیده بگیرد. حقوق ملت فلسطین غیر قابل تصرف است. همانطور که این بیانیه را از نظر گذراندیم متوجه شدیم که موارد مطرح شده در این بیانیه اگر بصورت عملی از سوی کشورهای مذکور اجرا شود می‌تواند به عنوان اهرم فشاری در برابر آمریکا و معامله قرن مطرح گردد اما نکته اینجاست که برخی کشورهای عضو اتحادیه عرب گرچه در ظاهر در این نشست، طرح مذکور را محکوم می‌کنند اما پیش از این با موضع گیری های پیدا و پنهان خود، آن را تأیید کرده اند. در همین خصوص می‌توان به کشور امارات اشاره کرد. در حالیکه انور قرقاش وزیر مشاور در امور خارجه امارات به تازگی خواهان اتخاذ موضع واقعی و استراتژیک در قبال معامله قرن شده سفیر این کشور در آمریکا، در مراسم رونمایی از طرح مذکور شرکت کرد. این در حالیست که پیش از این محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، از سفرای عرب خواسته بود در مراسم مذکور شرکت نکنند. قرقاش مدعی شده که کشورهای عربی نباید به صدور بیانیه‌های محکومیت اکتفا کنند و حمایت این کشورها از مسأله فلسطین و ایمان داشتن به حقانیت آن مهم است اما نباید به آن اکتفا کرد. تنها این اعتقاد باعث نمی‌شود معادلات قدرت و نفوذ تغییر کند. هم چنین سخنان احمد ابوالغیط دبیر کل اتحادیه عرب در خصوص لزوم مذاکره میان فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها در زمینه معامله قرن نشان می‌دهد که برخی از طرف‌های عربی هم چنان به نتیجه بخش بودن مذاکره با دشمن صهیونیستی اعتقاد دارند. موضع گیری کم رنگ کشورهای عربی در برابر معامله قرن باعث می‌شود که آمریکا و در رأس آن ترامپ این سیگنال را دریافت کند که این کشورها موضع متحدی در قبال طرح مذکور ندارند همان طور که به تازگی یک مسئول بلندپایه در کاخ سفید تاکید کرد که کشورهای عربی بر سر مخالفت با معامله قرن اجماع نظر ندارند. آمریکا واکنش مثبت بسیاری از کشورهای عربی را در خصوص طرح صلح خود خوب ارزیابی می‌کند. بر اساس آنچه که در معامله قرن مطرح شده، منطقه ابودیس (واقع در شرق قدس اشغالی) پایتخت فلسطین خواهد بود و رژیم صهیونیستی حاکمیت خود را به تمامی شهرک‌ها در منطقه اشغالی کرانه باختری تحمیل خواهد کرد. بنابراین دولت فلسطین به شکل مجمع الجزایری تشکیل خواهد شد که پایتخت آن «در بخشی از مناطق قدس شرقی» خواهد بود و شهر قدس نیز مرکز بلامنازع رژیم صهیونیستی می‌شود. نقشه‌ای که از سوی ترامپ در این خصوص منتشر شده نیز بر مجمع الجزایری بودن کشور فلسطین تاکید دارد. هم چنین رژیم صهیونیستی بر ۳۰ درصد از کرانه باختری از جمله غور اردن تسلط پیدا می‌کند و جنبش حماس در غزه نیز باید خلع سلاح شود. رژیم صهیونیستی از سوی فلسطینی‌ها به عنوان دولت یهودی به رسمیت شناخته می‌شود و آوارگان فلسطینی حق بازگشت به سرزمین خود را نخواهند داشت. رژیم صهیونیستی نیز بر اساس این طرح دیگر محدودیتی در ساخت شهرک‌ها نخواهد داشت و کنترل تمام شهرک‌ها را به دست می‌گیرد. جزئیات نقشه‌ای که از سوی ترامپ منتشر شده بیانگر آن است که کرانه باختری مرزی با رود اردن و بحر المیت نخواهد داشت. تنها راه ارتباطی کرانه باختری با دنیای بیرون دو پلی است که آنها را به اردن متصل می‌کند و از مناطق اسرائیلی خواهد گذشت. هم چنین تأمین امنیت تمام کرانه باختری در اختیار ارتش اسرائیل است و این منطقه شبیه مجمع الجزایری خواهد بود که مابین آنها سرزمین‌های اسرائیلی واقع می‌شود. در واقع شهرک‌های اسرائیلی یکپارچگی آن‌را از بین برده است. مسأله مهمی که در اینجا باید به آن اشاره کنیم این است که طرف‌های عربی و فلسطینی به دلیل آنکه بر مواضع خود در قبال مسأله فلسطین ثابت قدم نیستند هر بار با هر قدم طرف اسرائیلی به جلو، یک قدم به عقب بر می‌گردند. خواسته فلسطینی‌ها در هر مرحله در برابر دشمن صهیونیستی تنزل پیدا می‌کند. حتی طرح دو دولتی که در مجامع بین المللی به رسمیت شناخته شده، اینک از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی به کل نادیده گرفته شده است. مسأله قدس، بازگشت آوارگان فلسطینی، شهرک‌های یهودی نشین، تشکیل کشور فلسطین و غیره… که از سوی طرف فلسطینی بر آن تاکید شده، در طرح معامله قرن به کل به نفع اسرائیل حل و فصل شده و بعید نیست که کشورهای عربی که پیش از این قدم به قدم از خواسته‌های خود عقب نشینی کرده اند این بار نیز بحث مذاکره و سازش را مطرح کنند. این در حالیست که تشکیلات خودگردان فلسطین، که سردمدار بحث مذاکره و سازش با رژیم صهیونیستی در برابر گروه‌های مقاومت فلسطین بوده و موافق گزینه مقاومت نبوده است، اینک حرف از لزوم قطع همکاری با تل آویو و کنار گذاشتن مذاکره می‌زند. معامله قرن نشان داد که گزینه مذاکره و سازش هیچ گاه در برابر رژیم صهیونیستی کار ساز نبوده و اینک زمان آن رسیده که گزینه مقاومت از سوی تمام گروه‌های فلسطینی و کشورهای عربی برای حمایت از حقوق باقی مانده فلسطینی‌ها انتخاب شود. در واقع باید بگوییم که معامله قرن چیزی به فلسطینی‌ها جز یک مجمع الجزایر محاصره شده توسط صهیونیست‌ها نخواهد داد.