به گزارش خط نیوز و به نقل از رجانيوز: در حالي خبر انتشار بدون امضاي توافق نهايي مورد توجه رسانه ها و برخي از کارشناسان قرار گرفته است که توافق هسته اي ايران و ۱+ ۵ اصلا نياز به امضا ندارد.
خبرگزاري سي ان ان روز پنج شنبه در گفتگو با يک مقام آمريکايي خبر داد متن هر گونه توافق هسته ای احتمالی با ایران علنی می شود اما امضا نخواهد شد.
این مقام آمریکایی در ادامه تاکيد کرد: چنین توافق هایی معمولا امضا نمی شوند اما این موضوع می تواند در را برای منتقدانی بگشاید که می گویند چنین توافقی به ایران فرصت می دهد که آن را نقض کند.
از اين بخش از اظهارات اين مقام ارشد آمريکايي مشخص است که توافق هايي مانند توافق نهايي هسته اي اصلا نياز به امضا ندارد و آنگونه که وي تاکيد کرده، آمريکايي ها مي خواهند از اين ترفند براي لازم الاجرا کردن مفاد توافق از سوي ايران بهره برده و ايراني ها را در عمل انجام شده قرار دهند.
علاوه بر اين سابقه توافق هسته اي ايران و ۱+۵ نشان ميدهد که توافقات صورت گرفته مثل توافق ژنو ، توافق هاي تمديد در وين (تيرماه ۱۳۹۳) و ژنو (آذرماه ۱۳۹۳) و ... به امضاي طرفين نرسيده است.
گفتني است پس از سخنان رهبر معظم انقلاب در ديدار جمعي از مسئولان نظام و تاکيد صريح ايشان بر خطوط قرمز نظام در مذاکرات هسته اي، مقامات آمريکايي به دنبال آن هستند مفاد بيانيه لوزان و قرائت خود از اين بيانيه را مبناي توافق نهايي قرار دهند.
از سوي ديگر موضوع انحرافي عدم امضاي توافق نهايي سبب مي شود افکار عمومي داخلي، نمايندگان مجلس و کارشناسان با اين استدلال که مفاد توافق منتشر شده به علت امضا نشدن آن الزام آور و تعهدآور نيست نسبت به آن حساسيت کمتري به خرج دهند، اما انچه در عمل اتفاق مي افتد الزام اور بودن توافق نهايي پس از انعقاد آن و لازم الاجرا بودن مفاد و تعهدات توافق براي ايران است.
۳ سناريو پيش رو توافق نهايي
پس از فرمايشات رهبر انقلاب در ديدار مسئولان نظام و تاکيد صريح ايشان بر خطوط قرمز نظام و با توجه به زياده خواهي آمريکا در مذاکرات ، براي مردم و کارشناسان اين ابهام به وجود آمده است که سرنوشت توافق نهايي چه مي شود.
بسياري معتقدند مذاکرات به بن بست رسيده و ديگر ختم به توافق نمي شود عده اي ديگر نيز اعتقاد دارند با توجه به رويکرد تيم هسته اي ايران و بر اساس مفاد توافق ژنو ، توافق نهايي سرنوشت محتومي است که دير يا زود مفاد آن منتشر مي شود.
در ادامه سه سناريو ژيش روي توافق نهايي مورد بررسي قرار مي گيرد:
الف) انعقاد توافق نهايي تا ضرب الاجل ۳۰ ژوئن؛ يکي از سناريوي هاي پيش رو براي توافق نهايي انعقاد توافق پيش از ضرب الاجل ۳۰ ژوئن(۱۰ تيرماه) است.البته همانگونه که گفته شد۱+۵ براي آنکه حساسيت ها نسبت به تعهدات ايران در اين توافق را کم کند، اعلام مي کند که اين توافق هنوز به امضاي طرفين نرسيده است،با اين حال آنچه مشخص است پس از انعقاد و انتشار متن توافق نهايي تعهدات آن الزام آور مي شود.
ب) تمديد چند روزه (۷ الي ۱۰ روزه) مذاکرات براي دستيابي به توافق نهايي.
ج) تمديد چندماهه مذاکرات تا پيش از انتخابات مجلس در ايران.
آنچه که مشخص است هر سه سناريو ختم به توافق مي شود و اين احتمال که مذاکرات به بن بست برسد و توافق نشود اصلا مطرح نيست، چرا که:
يک) اراده طرفين مذاکره براي دستيابي به توافق است، طرف مقابل به اين علت به دنبال توافق نهايي است که مي خواهد از فرصت به وجود آمده براي توقف پيشرفت هسته اي ايران و عقب بردن برنامه هسته اي ايران بهره ببرد ، طرف ايراني نيز تمامي سياست هاي اجتماعي ، اقتصادي و فرهنگي و ... خود را به موضوع تحريم ها گره زده است و راه موفقيت دولت را دستيابي به توافق هسته اي مي داند.
دو) بر اساس توافق ژنو و زيرکي ۱+۵ مذاکرات به بن بست نخواهد رسيد، چرا که اگر طرفين مذاکره بر روي مفاد توافق به نتيجه نرسيدند مذاکرات براي ۶ ماه ديگر تمديد مي شود تا توافق حاصل شود، و بار ديگر اگر به توافق نرسيدند براي ۶ ماه ديگر مذاکرات تمديد مي شود و اين روند ادامه خواهد داشت. اين در حالي است که پس از توافق ژنو برنامه هسته اي ايران در بسياري از بخش ها فريز (منجمد) شده و در موضوعات مهمي مانند غني سازي ۲۰ درصد عقب نشيني صورت گرفته و ساختار و شالکه تحريم ها عليه ايران پابرجا باقي مانده است. بنابراين گذر زمان از جهت فني به ضرر ايران است چرا که ايران نمي تواند از ظرفيت هاي برنامه هسته اي خود بهره گيرد و از سوي ديگر موضوع تحريم ها همچنان به قوت خود باقي است.
