به گزارش خط نیوز، در میان تمامی ادیان ابراهیمی، باوجود آنکه به نظر می رسد، کتب و دستورالعمل های یکسانی در دسترس است، فرقه های متعددی وجود دارد که اغلب آنها در سایه شاخه های بزرگتر و جامع تر، از دید عموم پنهان مانده اند و برخی از آنها، باوجود قدمت و گستردگی، در نگاه نخست، پدیده ای نو به نظر می رسند.
طبیعی است که تمامی این فرقه ها، خود را شاخه اصلی و صحیح دین مربوطه می دانند و با تکیه بر همین باور و تعصب، در طول تاریخ دوام آورده و حیات خود را حفظ کرده اند.
اگرچه سازگاری با مقتضیات زمانه، یکی از ملزومات بالندگی و حداقل، بقای یک فرهنگ و آئین است، اما در میان فرقه های دینی، گروه هایی هستند که نه تنها از چنین پویایی و سازگاری برخوردار نیستند، بلکه اصلی ترین مشخصه ی آنها، تمایل به سکون و یا بازگشت به شرایط قرن های پیشین است.
آنها هیچ هراسی ازاینکه به سکون، تحجر یا واپسگرایی متهم شوند ندارند و زندگی به شیوه پیشینیان و پایبندی به قوانین اعصار گذشته را مایه مباهات خود می دانند و حتی منطبق بودن مرامشان بر شیوه نیاکانشان را، دلیل و نشانه صحت و اصیل بودن کیششان می خوانند.
آمیش ها، گروهی از مسیحیان هستند که چنین روشی دارند.
گروه بزرگی از آنها در پنسیلوانیای امریکا زندگی می کنند و دیدن آنها، برای گردشگران و ناآشنایان با آنها، شگفت انگیز و باعث تعجب است.
در آئین آمیش ها، رعایت حجاب، هم برای مردان و هم برای زنان الزامی است و علاوه بر آن، لباس‌ها هرگز نباید وسیله‌ای برای جلب توجه باشند و چاپ هیج طرحی بر روی لباس مجاز نیست. زنان باید لباس‌هایی ساده و بلند به رنگ یکدست برتن کنند و سرپوش‌های سیاه یا سفید بر سر کنند.
مردها معمولاً شلوار تیره‌رنگ و یک جلیقه یا کت تیره بر تن دارند. برای پوشش سر نیز باید از کلاه‌های لبه‌دار حصیری یا نمدی سیاه استفاده کنند.
مجردها ریش و سبیل خود را می‌تراشند و مردان متأهل ریش خود را بلند می‌کنند اما باید سبیل‌شان را بتراشند. گذاشتن سبیل غیرمجاز است.
آمیش‌ها با وجودی که به دولت‌های خود مالیات می‌پردازند (از روی اجبار قوانین کشوری)، اما حق شرکت در خدماتی مانند بیمه بازنشستگی و بیکاری را ندارند. آنها در انتخابات نیز شرکت نمی کنند.
کودکان آمیش تا چند سال نخست دوره ابتدایی درس می خوانند و بر اساس مقررات، برای زندگی، همین مقدار سواد کافی است. بنابر این هیچ آمیشی به دبیرستان یا دانشگاه نمی‌رود.
این باور چنان مستحکم است که آمیش هایی که در ایالت هایی زندگی می کردند که ادامه تحصیل در آنها اجباری بود، به ایالت‌های دیگر یا کانادا مهاجرت کردند.
آمیش‌ها در ۳۰ ایالت آمریکا و ایالت انتاریو کانادا سکونت دارند.
آمیش‌های سنتی کلیسا ندارند و مراسم مذهبی را در خانه‌های خود برگزار می‌کنند. (مثل دوران مسیح) آنها یک هفته در میان یکشنبه‌ها در خانه‌های همدیگر به اجرای مراسم مذهبی می‌پردازند.
مخالفت با هرگونه مظاهر فن آوری های مدرن از اصلی ترین باورهای آمیش‌ها است. آنها استفاده از تلفن را حرام می دانند. البته برخی از آنها با نصب باجه تلفن همگانی در شهرهای خود مخالفت نکردند، تا در مواقع اضطراری برای نجات جان مردم، از آن استفاده شود.
استفاده از اتومبیل و دسترسی جوانان به شهرهای غیر آمیش ممنوع است، اما آنها برای تردد از اسب و کالسکه استفاده می کنند.
این گروه از مسیحیان کنترل شدیدی را بر اشکال مختلف هنری در جوامع خود اعمال می کنند، به طوری که اغلب اشکال هنر به طور کلی ممنوع است.
به عنوان مثال، نواختن ابزارآلات موسیقی و همچنین رقص و عکاسی به عنوان امری مذموم و گناه، ممنوع است.
نقاشی تنها در صورتی که اشکال و مناظر طبیعت باشد، مجاز است. البته نقاشی روی بوم و کاغذ نیز حرام است و تنها باید روی چوب یا سنگ کشیده شود.
در این فرقه از مسیحیت، نه تنها الکل، بلکه استفاده از داروها نیز ممنوع است. از میان سه گروه اصلی آمیش ها، تنها در یکی از گروه ها، داشتن حمام در خانه مجاز است.
در آئین آمیش، وظیفه یک زن، خانه داری، پرورش کودکان و کار در باغچه منزل است. همچنین رختشویی، تنها مسئولیت زنان و دختران است و دختران این کار را از مادران خویش می آموزند. اگرچه کار کاشت و برداشت در مزرعه کار مردان است؛ اما زنان نیز در کنار مردان خود به هنگام برداشت محصولاتی مانند توتون و تنباکو مشغول کار می شوند.
در میان آمیش ها، موضوع "تکفیر" به شدت رواج دارد و به عنوان مثال، اگر عضوی از این فرقه به قوانین و آیین ها احترام نگذارد و به آن ها عمل نکند، توسط دیگران ترد و بایکوت می شود و از هرگونه فعالیت اقتصادی و اجتماعی در جامعه منع می شوند.
هر خانواده آمیش، باید غذای مورد نیازش را خودش بکارد و در صورت لزوم، با استفاده از محصولاتی که دارد، با همسایگانش معامله کند. در میان آمیش ها، ازدواج درون خانواده ای نیز رواج دارد.
محققان امریکایی در سال های ۱۹۵۰ اعلام کردند که تعداد آمیش ها کاهش خواهد یافت و تا دهه های بعد، این جوامع از بین خواهند رفت و به استفاده از فن آوری و برق و ماشین تن خواهند داد، اما برخلاف پیش بینی آنها، جمعیت میش ها چهار برابر شده و همچنان رو به افزایش است.
