کد مطلب: 64799
دوشنبه ۳۰ تير ۱۳۹۹ ساعت ۱۱:۵۰
عدم نظارت اصناف برقیمت کالاها و خدمات/ پول را کامل گرفته‌اند اما از خودرو خبری نیست
مدتی است که در بخش «درددل مردم» پنجره‌ای به سوی شما گشوده‌ایم تا مشکلات خود را با ما در میان بگذارید. بدیهی است در بسیاری از موارد مطرح شده امکان قضاوت برای الف وجود ندارد. به همین دلیل در انتظار پاسخ مسئولان و دستگاههای مربوطه خواهیم بود که در همین بخش منتشر خواهد شد.
برخی از مشتریان ایران خودرو یا سایپا در سال‌های 96 تا 98 ، خودرو پیش خرید کرده‌اند و با وجود سپری شدن موعد تحویل آنها و همچنین تکمیل وجه کردن برای تحویل خودرو، همچنان بلاتکلیف مانده‌اند. بسیاری از این خودروها در نمایندگی‌ها وجود دارند و اکثر نمایندگی‌ها، خودروی بدون پلاک را با اصرار و تهدید به آسیب دیدن خودرو، آفتاب سوختگی، خط افتادگی و ... تحویل مشتریان داده‌اند. این در حالی است که خودروهایی مانند ساندرو استپ وی، پارس، انواع 405 و 206، سمند lx بنزینی و دوگانه‌سوز، وانت آریسان، ساینا، کوئیک و ... در سال 99 تاکنون پلاک نشده‌اند و پاسخ‌های ایران خودرو صرفا متوجه ناجا و محیط زیست شده و از ارائه پاسخی صریح و شفاف طفره می‌روند و پیگیری‌ها نیز تاکنون نتیجه‌ای نداشته است.
خواهشمندم مسئلهٔ کم‌بودن مستمری معلولان بهزیستی را پیگیری فرمایید!
یکم این‌که معلولان به دسته‌های معلولیت کم، زیاد و شدید و این‌ها تقسیم می‌شوند و میزان مسمتری یکسان است و این مستمری بسیار کم به‌ویژه پاسخ‌گوی نیاز معلولان شدید و مطلق نیست که اکثریت آنها با بیکاری و بی‌پولی بدتری دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
دوم این‌که از مهرماه ۱۳۹۸ تاکنون مبلغ واریزی به حساب ما ۱۰۸+۶۳ تومان یعنی ۱۷۱ تومان است [و همیشه در دو بخش واریز می‌شود که جدا نوشتم]. از شهریورماه ۱۳۹۸ به قبل و به‌گمانم حدود دو یا سه سال این مبلغ ۱۰۸+۵۳ تومان یعنی ۱۶۱ تومان بود. پیش از آن دوره هم این مبلغ ۹۵+۵۳ تومان یعنی ۱۴۸ تومان بود. چندین سال پیش که آن ۹۵ تومان افزوده شد، بهانه‌ای شد که درصد افزایش بالا بوده و دیگر نمی‌توان چندان افزایش داد. بنابرین «هر چند سال یک‌بار» آن هم «یکی از این دو واریزی» به‌میزان «۱۵ تا ۲۰ درصد» افزوده شده ولی گفته شده‌است که مستمری ۲۰ درصد افزایش پیدا کرده‌است!
سوم این‌که ما معلولان وقتی با ساختمان‌های بزرگ و امکانات هر بخش ادارهٔ بهزیستی در شهرها و به‌ویژه مرکز هر استانی روبرو می‌شویم و این همه حقوق‌بگیر و کاغذبازی و غیره را می‌بینیم و وقتی برای گرفتن منشی در آزمون استخدامی و نامهٔ تخصیص سهمیهٔ ۳ درصد اشتغال معلولان و دیگر نامه‌ها بارها به ادارات مراجعه می‌کنیم و وقتی برای گرفتن یک کمک ناچار به گدایی و شرح بسیار و باآب‌وتاب مشکلات می‌شویم وگرنه نمی‌پذیرند، فقط به این پرسش می‌رسیم که چرا بروکراسی و هزینه‌های اضافی کمتر نمی‌شود و مبلغی شایان‌تر به همهٔ معلولان داده نشود تا هرکس هرجور خواست مدیریت کند؟ مثلاً یکی نیاز به سفر بیشتر دارد و یکی نیاز به رایانه و…. البته می‌دانم که این پرسش به همین ریخت کنونیش ناپخته است ولی جای درنگ و نقد وضعیت کنونی و برون‌رفت از آن را ندارد؟
شما رو به خدا درباره رعایت نرخ ها در بین اصناف تذکر بدید. قفل فرمان بنده باز نمی شد کلید ساز آوردم و مشکل را حل کرد. البته با خراب شدن قفل! با این حال رقم مطالبه اش را ۱۲۰ هزار تومان اعلام کرد!! بنده البته زیر بار نرفتم و نصف این مبلغ را پرداخت کردم اما واقعا در این مواقع به چه کسی؟ کی؟ و کجا؟ باید مراجعه کرد که که حق آدم ضایع نشود. تجربه ناکارآمدی نظارت اتحادیه اصناف را همه ما داشته ایم. خود بنده یک بار برای تست اصالت یه کالا به یکی از همین اصناف د رخیابان نوفل لوشاتو مراجعه کردم. در کمال تعجب حتی خود ان ها ههم نمی توانستند تشخیص بدهند کالایی که باقیمت بالا خریداری شده اصل هست یا خیر؟!!! پس این اتحادیه های اصناف به چه دردی می خورند !
