به گزارش خبرگزاری خط نیوز ، پایگاه اینترنتی رأی الیوم در مقاله‌ای نوشت که تصمیم دولت اردن برای امضای قرارداد جهت خرید گاز اسرائیل در ۱۵ سال آینده جنجال سیاسی بزرگ و تحرک پارلمانی بی‌سابقه‌ای در این کشور به راه انداخته و روزنامه‌ها به صورت مستمر از این تصمیم مطلب می‌نویسند، اعتراضات گسترده‌ای نیز در میان جنبش‌های مردمی ایجاد شده که دوران طلایی سه سال پیش را به یاد جریان‌های مخالف دولت می اندازد.
بنا به توصیف یکی از نمایندگان، اعضای پارلمان اردن بعد از خوابی عمیق دچار شوک و حالت بیداری شده اند. آنها تهدید می‌کنند که در صورت ادامه این روند اعتماد خود را از عبدالله النسور نخست‌وزیر این کشور که طولانی‌ترین عمر کابینه نسبت به دولت‌های کوتاه مدت گذشته داشته را پس خواهند گرفت.
محمد حامد وزیر انرژی اردن سعی کرد التهاب گسترده‌ای که در جامعه ایجاد شده را با اظهاراتی اطمینان بخش مهار کند، وی در این راستا گفت توافقی که شرکت برق دولتی اردن برای واردات گاز اسرائیلی امضا کرده از طریق شرکت آمریکایی نوبل انرژی است و آینده کشور را تهدید نمی‌کند و اوضاع اقتصادی این کشور را در اختیار گروه های دیگر قرار نمی‌دهد. وی ادامه داد که مصر و تشکیلات خودگردان فلسطین نیز برای واردات گاز اسرائیل با همین شرکت توافق نامه امضا کردند.
سخن آقای وزیر البته قانع کننده نبود ، چرا که ابعاد سیاسی این توافق نامه را که محور اصلی مشکل آن بود، نادیده گرفت. محوری که خشم بسیاری از جریان‌ها در داخل پارلمان یا افکار عمومی را به راه انداخته است، اردنی‌ها حساسیت بسیار بالایی دارند و نسبت به دیگر ملت‌های عربی ملی‌گراتر و اسلامگراتر هستند، آنها از این به بعد احساس خواهند کرد که غذای خود را از طریق گاز وارداتی دشمنی تهیه می‌کنند که جنایت‌های زیادی را در حق اهالی آنها در سرزمین‌های اشغالی انجام می‌دهد و قدس اشغالی را یهودی می‌کند و آن را در برابر یورش‌های خاخام‌های یهودی که با حمایت ارتش اسرائیل انجام می‌شود، بی‌پناه قرار می‌دهند تا زمینه تجزیه و انهدام آن را فراهم کنند.
در حالی که اسرائیل در معرض تحریم‌های بین‌المللی از سوی کشورهای اروپایی قرار گرفته، منطقی نیست – بهتر است بگوییم خفت بار است- که شرکت برق اردن قرارداد خرید گاز اسرائیل را با این رژیم به امضا برساند.
منطقه عربی بر روی اقیانوسی از نفت و گاز به سر می‌برد و قطر و الجزایر به‌عنوان دو دولت اصلی صادرکننده گاز در دنیای عرب هستند و سومین کشور یعنی ایران نیز کشوری مسلمان است، بنابراین چرا اردن باید واردات گاز خود را با قیمت‌های بازار جهانی از طریق اسرائیل تأمین کند و به این ترتیب اقتصاد اسرائیل را به ضرر ملت و اردن و کرامت ملی آنها تقویت نماید.
وزیر انرژی اردن مدعی است که مصر و تشکیلات خودگردان فلسطین نیز توافق‌نامه‌های مشابهی را برای واردات گاز اسرائیل امضا کردند ، اشتباه این دو نشان‌دهنده درست بودن این مسیر نیست. اردن مصر نیست، همچنین اردن در وضعیت تشکیلات خودگردان فلسطین که زیر سلطه اشغالگران است نیز قرار ندارد.
مشکل ملت‌های عربی با دولت‌هایشان این است که وقتی اقدام به عادی‌سازی روابط با اسرائیل و امضای توافق نامه‌های مختلف با دشمن اسرائیلی می‌کنند، منافع ملت‌ها و پارلمان‌ها و افکار عمومی را به حساب نمی‌آورد، آنها فکر می‌کنند که این معامله ها که در راستای عادی‌سازی روابط با اسرائیل است بدون اعتراضات مردمی خواهد بود و این اشتباه بزرگی است که جنبش پارلمانی اردن و تنش‌های کنونی در بررسی‌ها و اعتراضات جنجالی و تهدیدات پارلمان در بازپس‌گیری اعتماد از دولت اردن این موضوع را ثابت می‌کند.
بخوبی می‌دانیم که قرض‌های اردن بالغ بر ۲۰ میلیارد دینار است و کسری بودجه این کشور نیز به ۳/۱ میلیارد دینار رسیده است، این در حالی است که فاکتور انرژی در این کشور سالیانه ۵/۶ میلیارد دلار است و خسارت‌های شرکت برق نیز بالغ بر هفت میلیارد دلار خواهد بود. ما البته این را نیز می‌دانیم که این رقم‌های منفی نتیجه برخی سیاست‌های سازش‌کارانه دولت اردن در طول ۱۰ سال گذشته بوده است، به عنوان مثال خدمات بزرگی که اردن به کشورهای خلیج فارس کرده یا به صورت تقریباً رایگان انجام شده، یا در ازای مبالغ محدود صورت گرفته است. به عنوان مثال اردن نیروهای خود را برای مداخله بر ضد اعتراضات مردمی به بحرین فرستاده و بخش دیگری از نیروها را نیز برای مبارزه با جنبش الحوثی به عربستان گسیل کرده است. بخش سوم از این نیروها برای براندازی دولت لیبی و تصرف کاخ ریاست جمهوری به طرابلس رفته اند و الان نیز بخشی از نیروهای خود را در چارچوب ائتلاف بین‌المللی مبارزه با دولت اسلامی (داعش) در سوریه و عراق اعزام کرده است.
اگر این گونه است آنها چطور از اردن انتظار دارند که به نیروهای نظامی خلیج فارس برای حمایت از کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس در برابر ایران بپیوندد، این در حالی است که اردن در حالت ورشکستگی قرار دارد و برای صرفه جویی در هزینه‌های نقل و انتقال خطوط گاز مجبور است گاز اسرائیل را خریداری نماید.
بگذارید سؤالی را مطرح کنیم که در ذهن بسیاری از مردم اردن وجود دارد و آن اینکه عواملی که سبب شده ده‌ها میلیارد دلار کمک به مصر صورت بگیرد و انبوهی از نفت و گاز اهدایی به این کشور داده شود چیست و چرا اردن تنها به مقدار بسیار ناچیز از این کمک‌ها دست پیدا کرده است؟
بار دیگر می‌گویم که ملت اردن از ملی‌گرا ترین و شجاع‌ترین ملت‌های عربی هستند، آنها دوست ندارند با گاز اسرائیل گرم شوند و غذایی کودکان خود را بر روی شعله‌های این گاز تهیه کنند. معیشت مردم اردن با گرانی کالاها و بهای بالای انرژی و بالا بودن مالیات‌ها و هزینه‌های زندگی به سختی می‌گذرد، اما با صبر و استقامت تمام این مشکلات را تحمل می‌کنند، اما اینکه تحمل کنند گاز اسرائیل در اردن به جریان درآید مافوق قدرت آن‌هاست، چرا که جایگزین‌های عربی زیادی وجود دارد و ما مطمئن هستیم که اگر از این ملت خواسته شود که هزینه‌های بیشتری برای انتقال گاز بپردازند و در مقابل از گاز کشوری عربی و اسلامی استفاده کنند، آنها قطعاً لحظه‌ای برای حفظ کرامت و احساسات ملی خود در پاسخ مثبت به این خواسته درنگ نخواهند کرد.
ما امیدواریم که وزیر انرژی اردن و نخست‌وزیر این کشور این مطلب و مطالب عدیده دیگری که در این راستا نگاشته شده را مطالعه کنند و با عقب‌نشینی از توافق خود در خرید گاز اسرائیل، دولت خود و کل اردن را از تبعات این معامله خطرناک نجات دهند.
