به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری میزان؛ برگزاری کنفرانس اقتصادی بحرین در ۲۵ و ۲۶ ماه ژوئن (۴ و ۵ تیر) به ابتکار آمریکا و به عنوان مقدمه طرح به اصطلاح صلح موسوم به «معامله قرن» ترامپ در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است.
دولت آمریکا که در ۲ سال گذشته از انتشار معامله قرن طراحی شده توسط «جرد کوشنر» داماد و مشاور ارشد رئیس جمهور آمریکا و «جیسون گرین بلات» نماینده ویژه آمریکا در غرب آسیا اجتناب کرده بود، در پی موفقیت شکننده «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی در انتخابات پارلمانی ماه آوریل این رژیم فرصت را مغتنم و مناسب شمرده و بخشی از این طرح را منتشر کرد.
کنفرانس اقتصادی بحرین در اواخر ماه ژوئن با هدف ایجاد انگیزه‌های اقتصادی برای فلسطین همان بخش نخست معامله قرن است. این در حالی است که اقدامات ضد فلسطینی ترامپ در سال‌های اخیر اعم از انتقال سفارت آمریکا به قدس، بستن دفاتر فلسطینیان در آمریکا، قطع کمک‌های مالی به آنروا و ... ضمن برانگیختن شائبه جانبدارانه بودن هر طرح صلح پیشنهادی آمریکا سبب شد تا تقریبا این اطمینان برای همگان حاصل شود که چنین طرحی اساسا به آنچه صلح در خاورمیانه خوانده می‌شود منتج نخواهد شد. از این رو انتقاد گسترده از آن چندان دور از انتظار نبود.
نکته قابل تامل مخالفت طرفین این طرح با مفاد آن است. همانگونه که گفته شد اقدامات و اظهارات ضد فلسطینی ترامپ، آنان را به این نتیجه رسانده که اساسا چنین طرحی در تلاش است تا امتیازات بیشتری را به اشغالگران بدهد. در سوی دیگر، بنیامین نتانیاهو به دلیل مواجهه با اختلافات داخلی و پرونده‌های قضایی در انتخابات مجبور به اتخاذ مواضع تندتر و وعده الحاق بخشی از کرانه باختری به اراضی اشغالی شد. او در ادامه برای جلب توجه احزاب راستگرا به منظور ائتلاف در راستای تشکیل کابینه نیاز داشت لبه تیز مواضع خود را تیزتر کند. این امر سبب شد تا هرگونه انتظار موافقت با طرح صلح پیشنهادی از سوی طرف صهیونیستی از بین برود.
یک منبع صهیونیستی به شرط ناشناس ماندن در مورد این نشست میگوید: "این کنفرانس در صورت برگزاری نیز رویدادی تاریخی نخواهد بود. هر کسی با مشاهده به تصویر کامل این جریان، متوجه می‌شود که این رویداد احتمالا اتفاق کوچک و شرمساری بزرگ خواهد بود."
اما موانع عمده اجرایی شدن این کنفرانس که سبب گمانه زنی در مورد لغو آن شدهاند، چه چیز‌هایی هستند؟
۱، تحریم نشست از سوی طرف فلسطینی. تحریم این نشست از سوی فلسطین در ۲۳ ماه مه (۲ خرداد) سبب شد تا مصر و اردن شانس موفقیت خود در اجرایی کردن این طرح بدون مشارکت طرف فلسطینی را از دست بدهند.
۲، نارضایتی مصر و رژیم صهیونیستی به عنوان دو ستون اصلی این طرح از حضور در این رویداد
۳، احتمال حضور هیئت‌های سطح پایین کشور‌های عربی در این رویداد. صهیونیست‌ها پیش بینی کردند که کشور‌هایی مانند مصر، اردن و حتی عربستان با هیئت‌های نمایندگی سطح پایینی در این رویداد شرکت داشته باشند.
۴، حضور اجباری برخی از تجار بین المللی به ویژه از خلیج فارس و دیگر کشور‌های عربی به دلیل فرار از فشار‌های آمریکا و پیامد‌های متعاقب عدم حضور
۵، اظهارات سفیر آمریکا در رژیم صهیونیستی مبنی بر محق بودن رژیم صهیونیستی بر الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری به سرزمین‌های اشغالی در آستانه برگزاری این کنفرانس
۶، عدم مشارکت برخی از کشور‌های مهم عرب در این کنفرانس مانند لبنان
۷، بی ثباتی داخلی در اراضی اشغالی. ناکامی نتانیاهو در تشکیل کابینه و انحلال پارلمان، اعتراض عمومی به عملکرد نتانیاهو، پرونده‌های فساد نخست وزیر رژیم صهیونیستی، انتخابات زودهنگام پارلمانی و ... بی ثباتی سیاسی در این رژیم را به دنبال داشته است.
۸، رد استفاده از ایده‌ها و پیشنهاد‌های اقتصادی برای اهداف سیاسی از سوی سیاستمداران براساس تجارب ناکام مشابه در گذشته
۹، تعویق زمان انتشار کامل طرح صلح به سال ۲۰۲۰
به نظر می‌رسد موانع متعدد پیش روی کنفرانس اقتصادی بحرین، ناکامی آن را آشکار و رغبت شرکت کنندگان را برای حضور به شدت کاهش داده است. در واقع اقدام آمریکا مبنی بر به تعویق انداختن زمان انتشار این طرح ضربه آخر را به موفقیت احتمالی آن زد. از این رو باید به زمزمه‌ها و گمانه زنی‌ها در مورد لغو این کنفرانس بیش از پیش توجه داشت.
