به گزارش خط نیوز ، حمیدرضا ترابی دبیر اجرایی یازدهمین کنگره بین المللی ام اس ، درباره تولید داروهای خوراکی بیماران مبتلا به ام‌اس، اظهار داشت: با توجه به پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر شده است داروهای خوراکی در دسترس مبتلایان به ام اس قرار گرفته است.
وی افزود: اولین داروهای بیماران مبتلا به ام اس در ۱۹۹۳ میلادی ساخته شد و هدف آن پیشگیری از عود و پیشرفت بیماری بود. این داروها اینترفرون‌ها بودند که جنبه تزریقی داشتند.
در سال ۲۰۰۰ میلادی دارویی به نام متوسانتران ساخته شد که نوعی داروی شیمی درمانی است که در مبتلایان به بیماری ام اس که کنترل بیماری آنها دشوار است کاربرد دارد.
ترابی ادامه داد: سال ۲۰۰۶ میلادی آمپول تای‌سابری به بازار آمد که خوشبختانه به تازگی نیز در ایران ارائه شده است. این دارو ویژه کسانی است که در سیر پیشرفت بیماری هستند یا به اینترفرون‌ها مقاوم شده‌اند.
عضو کمیته علمی انجمن ام اس ایران تصریح کرد: در ۲۰۱۰ میلادی اولین قرص خوراکی به نام فینگولیمود (جی‌لینا) وارد بازار شد که در ایران نیز ساخته شده است و حدود یک سال است که بیماران مبتلا به ام اس از آن استفاده می‌کنند و بیش از هزار بیمار تحت پوشش این دارو هستند.
این متخصص مغز و اعصاب ادامه داد: از سال ۲۰۱۳ میلادی مصرف سه داروی دیگر توسط سازمان بهداشت جهانی مورد تأیید قرار گرفته است که این داروها تکفیدرا (BG۱۲)، فوماراد (دی متیل فوماراد) و تری‌فلونوماید (آباجیا) هستند.
وی افزود: فوماراد بسیار ایمن است و کمترین عارضه را دارد. خوشبختانه طی ماه های آینده این دارو توسط شرکت‌های داروسازی ایرانی تولید می‌شود.
همچنین داروی تری‌فلونوماید احتمالا ظرف ماه‌‌های آینده وارد کشور می شود.
این نورولوژیست، گفت: آلن توزوماب (لمترادا) تزریقی است و عوارض آن بیشتر از داروهای دیگر است اما برتری آن در نحوه مصرف آن قلمداد می‌شود چرا که فرد مبتلا به ام اس دو بار در سال این دارو را تزریق می‌کند.
عضو کمیته علمی انجمن ام اس، اظهار داشت: استفاده از داروهای تزریقی و خوراکی در مبتلایان به بیماری ام اس بر اساس روند سیر بیماری و تشخیص پزشک که نشأت گرفته از شرایط بیمار و سیر بیماری است تعیین می‌شود.
وی ادامه داد: داروی دیگری که مانند اینترفرون‌ها مورد قبول بوده و تأثیر خوبی بر بیماران دارد گلاتیرامراستات است که در ایران نیز موجود بوده و در درمان‌های پیشگیرانه از روند پیشرفت ام اس جلوگیری می‌کند.
این نورولوژیست با تأکید بر حفظ امید در مبتلایان به بیماری ام اس، تصریح کرد: نمی‌توان گفت بیماری ام اس به طور قطعی درمان می‌شود چرا که در سبب‌شناسی آن نیز نمی‌توان دلیل قطعی برای ابتلا به آن عنوان کرد اما با توجه به پیشرفتی که در زمینه تولیدات داروهای کندکننده سیر بیماری و عدم عود مجدد صورت گرفته است می‌توان امیدوار بود که بیماران به نتایج مثبتی در درمان خواهند رسید.
این متخصص مغز و اعصاب با بیان اهمیت انتخاب نوع دارو توسط متخصص مربوط اظهار داشت: در شرایطی که بیمار از مصرف اینترفرون‌ها نتیجه خوبی به دست می‌آورد بهتر است دارو تغییر پیدا نکند و در صورتی که فرد نسبت به اینترفرون‌ها مقاوم شده یا سیر بیماری وی پیشرفت بیشتری داشته است با نظر پزشک می‌توان از سایر داروها مانند داروهای خوراکی استفاده شود.
وی پذیرش بیماری را به معنای تسلیم ندانست و قبول بیماری از سوی بیمار را در درمان مؤثر دانست و افزود: پذیرش موجب می‌شود تا بیمار در بهبودی موفق باشد. با توجه به سیر بیماری لازم است فرد بهداشت زندگی را رعایت کند که این بهداشت شامل تغذیه، خواب، تحرک و کاهش فشارهای روانی است.
این نورولوژیست در پاسخ به این سوال که آیا مبتلایان به ام اس می‌توانند ازدواج کنند، گفت: با توجه به اینکه این بیماری بین سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی که بهترین سنین باروری است رخ می‌دهد افراد منعی برای ازدواج ندارند منتها باید همسر خود را از این بیماری مطلع کنند و او نیز بیماری را بپذیرد.
وی افزود: شانس ابتلای فرزندان به ام اس ۵ تا ۱۰ درصد است که این احتمال پایین است و آنها منعی برای داشتن فرزند ندارند. همچنین تحقیقات نشان می‌دهد که شانس ابتلای ام اس در دوقلوهای تک تخمکی ۲۰ تا ۳۰ درصد است.
وی گفت:با توجه به اینکه این بیماری در بهترین دوران زندگی فرد ایجاد می‌شود و در زنان نسبت به مردان شیوع بیشتری دارد باید شرایط روحی مبتلایان در نظر گرفته شود. امروز آمار ام اس در جهان و ایران نشان می‌دهد که شرایط زیست‌محیطی، استرس و عدم رعایت بهداشت زندگی شانس عود بیماری را بیشتر کرده است.
ترابی خاطرنشان کرد: پس از ابتلای فرد به ام اس زندگی او تمام نمی‌شود و با توجه به اینکه این اختلال طیف وسیعی دارد باید بیمار مبتلا را درک کرد تا بیماری خود را قبول کند و با برنامه‌ریزی درمانی مناسب و برنامه‌های توانبخشی به بازتوانی خود پرداخته و زندگی خود را از سر بگیرد.
