خط نيوز - گل نزدن پرسپولیس در ژاپن خواست خدا بود

پیشکسوت تیم پرسپولیس گفت: کاش یک گل در خانه کاشیما می‌زدیم تا در تهران با فکر راحت تری بازی می کردیم. البته شاید این هم خواست خدا بوده باشد چون ممکن بود بازیکنان به دلیل فکر راحت، به آب و آتش نزنند!

به گزارش خط نيوز، زننده تک گل تیم پرسپولیس به نیسان ژاپن ۲۶ سال قبل در فینال مسابقات جام در جام آسیا، از عملکرد تیم پرسپولیس در دیدار رفت چندان رضایت نداشت. دیداری که در خانه تیم کاشیما آنتلرز با نتیجه ۰-۲ به سود تیم ژاپنی تمام شد و کار را برای دیدار برگشت برای نماینده کشورمان سخت کرد. حسن شیرمحمدی درباره دیدار رفت و برگشت و البته گلی که سال‌ها قبل برای پرسپولیس به تیم ژاپنی زده بود حرف زد. متن صحبت‌های وی در ادامه می آید: *مسابقه پرسپولیس را دیدید؟ - دروغ چرا، من در آن ساعت روی هوا بودم و از خارج از کشور به تهران برمی گشتم. البته پس از رسیدن خلاصه بازی را دیدم و متوجه شدم که بیشتر حملات و فرصت‌های بچه های پرسپولیس در نیمه اول بوده است. پرسپولیس در ۲۰ دقیقه ابتدایی بازی عالی بود و باید کار را در همان دقایق تمام می کرد ولی بد آورد و توپ به صورت بازیکنان ژاپنی خورد. یک ضربه عالی کاشته را هم نوراللهی زد که داشت گل می شد و ای کاش گل می شد. در کل بچه ها در آن دقایق عالی بودند ولی کم کم بازی شان افت کرد. * دلیلش را در چه می دانید؟ - طبیعی است که تیم بعد از کلی مسافرت به دبی و ژاپن خسته می شود. بعد هم همه بازیکنان تیم در ساعتی به زمین رفتند که در تهران و در همان ساعت تازه از خواب بیدار می شوند. بدن آنها برای بازی در آن ساعت آمادگی لازم را نداشته است. * فلش بکی بزنیم به بازی ۲۶ سال قبل شما (اسفند ۱۳۷۱) در قالب تیم پرسپولیس در توکیو آن روز بازی چطور بود؟ - جو خیلی بد بود. در ۲۰ دقیقه اول بازی با نیسان آنها سوار توپ و میدان بودند. تماشاگران شان هم در استادیوم به شدت تشویق می کردند. روز سختی برای ما بود. البته بعد از ۲۰ دقیقه که دوام آوردیم کمی از فشار شان کم شد و ما هم به خودمان آمدیم. * چطور شد که در نیمه دوم گل زدید؟ - تقریبا آن بازی برعکس این دیدار پرسپولیس بود چون ما در نیمه دوم وضعیت روحی بهتری داشتیم و توانستیم در همان نیمه هم به گل برسیم. وقتی من گل زدم (در دقیقه ۵۶) ژاپنی ها خیلی حمله کردند تا آن را(در دقیقه ۸۲) جبران کنند. به کلی از نظر روحی به هم ریخته بودند. من بعد از گل یک توپ هم به تیر دروازه شان زدم و یک بار هم شوتم از نزدیکی تیر به بیرون رفت. خیلی بدشانسی آوردیم وگرنه در ژاپن برنده می شدیم. * حالا برای بازی برگشت چکار باید کرد؟ - فقط این را می دانم که حیف شد یک گل در خانه کاشیما نزدیم. ای کاش لااقل یک گل زده بودیم تا در تهران با فکر راحت تری بازی می کردیم. البته شاید این هم خواست خدا بوده باشد چون ممکن بود بازیکنان به دلیل فکر راحت شان، خیلی به آب و آتش نزنند. ولی حالا با علم به اینکه دو گل عقب هستند از دقیقه یک به حریف شان بتازند. * اتفاقی که برای شما در بازی برگشت آن سال (فروردین سال ۱۳۷۲) رخ داد؟ - تقریبا همین وضعیت برای ما بوجود آمد. ما یک – یک شدیم و به تهران برگشتیم. شاید اگر خیالمان بابت گل زده در خانه حریف راحت نبود به آب و آتش می زدیم. * فکر می کردید پرسپولیس با این شرایط به این مرحله برسد؟ - انصافا باید به برانکو تبریک گفت چون با تیمی که شاید ۱۳، ۱۴ بازیکن بیشتر نداشت و الان هم فکر کنم در برخی بازی ها ۱۱ بازیکنش هم کامل نیستند به این مرحله رسیده است. آن هم نه ۱۴ بازیکن سطح بالا بلکه نصف بیشتر این بازیکنانی که برای پرسپولیس بازی می کنند بازیکنان خوب ولی عادی هستند. افرادی نیستند که تجربه بین المللی بالا داشته باشند. اگر چنین بود سیامک نعمتی با داشتن یک کارت زرد آن کار را نمی کرد تا تیمش را ده نفر کند. * نکته مهم این تیم چیست؟ - شجاعت بازیکنان و همدلی بالاترین و مهمترین ویژگی این تیم است. تعدادی بازیکن جوان و با انگیزه دارد که هر کاری از آنها ساخته است. * چقدر احتمال می دهید که پرسپولیس برنده شود؟ - انشاالله که این اتفاق بیفتد چون حداقل ۵۰ میلیون ایرانی از برد و قهرمانی پرسپولیس شاد می شوند. * پیشنهاد تاکتیکی تان به پرسپولیسی ها چیست؟ - باید باهوش بازی کنند. باید از کمترین موقعیت ها فرصت گلزنی بسازند و مراقب باند گل نخورند. اگر گل نخورند و بازی ۰-۲ هم بشود تازه همه چیز مساوی است. اینکه تیم بتواند مقابل ۱۰۰ هزار پرسپولیسی آبروداری کند و جام بیاورد بهترین اتفاق ممکن در این شرایط می تواند باشد. باید تا دقیقه ۹۰ و سوت داور مراقب باشند چون اگر در دقیقه ۸۶ هم ۰-۲ باشیم ولی یک گل بخوریم آن وقت باید ۲ گل دیگر هم بزنیم و کار خیلی سخت می شود. بی مهابا حمله نکنند ولی از فرصت ها استفاده لازم را ببرند. * شما هم به استادیوم می روید؟ - خیلی دوست دارم بروم ولی کسی ما را نمی شناسد و کارت و برگه ای نداریم که ما هم روزی فوتبالیست بودیم و در همین ورزشگاه روبروی ۱۲۰ هزار تماشاگر بازی می کردیم. نمی دانم آقای تاج و دار و دسته اش از کجا پیدا شدند. البته این را بگویم که از ۵ رییس فدراسیون قبل و ۵ رییس فدراسیون بعد از تاج هم نمی توان توقع داشت چون کسی در ایران به این مسایل نگاه نمی کند. ما مثلا باید در استادیوم جایگاه مخصوص خودمان را داشته باشیم که برویم و بنشینیم و بازی تیمی که روزی برایش بازی می کردیم را ببینیم. مگر ما پیشکسوتان چند نفریم؟ ۲۰۰ نفر می شویم؟ از این تعداد هم که یکی یکی می میرند و از تعدادشان کم می شود. از باقیمانده شان هم مگر چند نفر پای رفتن و حال دیدن بازی در استادیوم را دارند. هر وقت می‌شنوم یکی از پیشکسوتان برای دیدن بازی به استادیوم رفته ولی به دلیل نشناختنش و نداشتن بلیت راهش ندادند حالم از این فوتبال به هم خورد. دیگر چه توقعی است که مرا به یاد بیاورند که ۲۶ سال قبل برای پرسپولیس بازی می کردم و گل تیم را در فینال در ژاپن زدم. منبع:مشرق