خط نيوز - زاکانی: انگلیس خودش را در باتلاق نیاندازد/ پشت‌ پرده اقدام انگلستان چیست؟

زاکانی: انگلیس خودش را در باتلاق نیاندازد/ پشت‌ پرده اقدام انگلستان چیست؟

روباه پیر گرچه باتجربه و مکار است ولی ظاهرا دچار آلزایمر شده است که ایگونه همراه با ترامپ دروغگو خود را در باتلاق گرفتار می کند.

گروه سیاسی جهان نيوز: دکتر علیرضا زاکانی، نماینده ادوار مجلس و عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس نهم در واکنش به جدیدترین اقدام خصمانه انگلیسی ها نوشته است: «سربازان انگلیس اینبار در قالب دزدان دریایی جبل الطارق بر عرشه نفتکش ایران قدم گذاشته و به بهانه تحریم سوریه توسط اتحادیه اروپا، آن را توقف کرده اند. روباه پیر گرچه باتجربه و مکار است ولی ظاهرا دچار آلزایمر شده است که ایگونه همراه با ترامپ دروغگو خود را در باتلاق گرفتار می کند.» حرکت انگلیس دست‌اندازی به ثروت عمومی مردم ایران است در همین باره سیدحسین نقوی‌حسینی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با تسنیم با اشاره به اقدام اخیر دولت انگلیس مبنی بر توقیف یک فروند نفتکش ایرانی در آب‌های سرزمینی جبل‌الطارق، گفت: دولت انگلیس در توقیف نفتکش ایرانی قطعا بر خلاف موازین بین‌المللی عمل کرده و حق دستگاه دیپلماسی ماست که از طریق مجامع بین‌المللی نسبت به این اقدام دولت انگلیس اقدامات لازم را انجام دهد. وی با بیان اینکه تنگه جبل‌الطارق و آب‌های سرزمینی کشور مستقل دارای مقررات خاصی است که باید از سوی دولت انگلیس رعایت شود، اظهار داشت: اگر دولت انگلیس خیلی دلش برای توافقات می‌سوزد و می‌خواهد مقررات بین‌المللی را رعایت کند، تعهدات برجامی‌اش را عمل کند، زیرا جامعه بین‌المللی، شورای امنیت سازمان ملل و اتحادیه اروپا آن را تأیید کرده است، اما دولت انگلیس به هیچ‌کدام از تعدات برجامی‌اش عمل نکرده است. سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس تصریح کرد: دولت انگلیس به تعهداتش در برجام عمل نکرده، اما وقتی یک کشتی در جایی حرکت می‌کند به دنبال بهانه‌‌های حقوقی برای توقیف آن هستند، جا دارد که دستگاه دیپلماسی اقدامات قضایی لازم را انجام دهد و از طریق مراجع قضایی کار را دنبال کند. نقوی‌حسینی در پایان، توقیف نفتکش ایرانی از سوی دولت انگلیس را مغایر با اصول بین‌المللی دانست و خاطرنشان کرد:‌ این اقدام جنایت علیه بشریت و دست‌اندازی به ثروت عمومی مردم ایران است. پشت‌پرده اقدام انگلستان چیست؟ روزنامه فرهیختگان هم با انتشار گزارشی درباره حرکت خصمانه بریتانیا نوشته است: انگلیسی‌ها در راستای اجرای قوانین اروپا اقدام نکرده‌اند که البته اگر هم این‌طور بود، از آنجاکه این قوانین شامل حال سایر کشورهای جهان نمی‌شود، در نوع خود قانون‌شکنی دیگری به حساب می‌آمد. از این‌رو باید به‌دنبال دلایل دیگری برای این اقدام انگلیس بود، دلایلی که بتواند توضیح‌دهنده چرایی چنین اقدام تنش‌زایی در مدیترانه باشد. 1- تحلیلگران زیادی هستند که می‌گویند انگلستان در آستانه جدایی از اتحادیه اروپا اساسا علاقه‌ای به اجرای قوانین این اتحادیه ندارد و از سوی مقابل بنا دارد هرچه بیشتر روابط خود را با آمریکا و بالاخص دولت کنونی این کشور یعنی دولت ترامپ گسترش دهد تا در ایام جدایی از اروپا بتواند ثبات سیاسی و اقتصادی خود را تحکیم بخشد. این کشور هم‌اکنون در بحران‌های عمیقی ازجمله مسیر و چگونگی برگزیت به‌سر می‌برد و از طرف دیگر وارد چالشی عمیق با اهالی مناطقی چون اسکاتلند شده، لذا مجبور است برای آینده خود تصمیمات تازه‌ای بگیرد؛ تصمیماتی که حتما همراهی استراتژیک با آمریکا یکی از آنهاست. این تحلیل با مراجعه به نامزدهای احتمالی نخست‌وزیری و دارای شانس پیروزی تقویت هم می‌شود؛ چراکه چهره‌های ارشد حزب محافظه‌کار حاکم غالبا چنین نگاهی را محور برنامه‌های خود قرار داده‌اند. مراجعه به مواضع بوریس جانسون و جرمی هانت از نامزدهای جانشینی ترزا می ‌در ماه‌های اخیر به توضیح این مساله کمک می‌کند. سیاستمداران انگلیسی البته یکی از محورهای همکاری و نزدیکی به آمریکا را افزایش تنش‌ها با ایران می‌دانند و این مسیر را برای رسیدن به هدف خود کوتاه و کارآمد ارزیابی می‌کنند. 2- بعد از خروج ایالات متحده آمریکا از برجام و تلاش ایران برای تامین منافع خود در برجام، سه کشور اروپایی مسئولیت جبران هزینه‌های خروج آمریکا از برجام را برعهده گرفتند اما تا امروز قدم‌ازقدم برای این کار که همانا تنها راه بقای برجام است، برنداشته‌اند. از زمانی که ایران تصمیم گرفت در واکنش به بدعهدی آلمان، انگلیس و فرانسه مقابله‌به‌مثل کند و برخی تعهدات خود ذیل برجام را طبق مواد 26 و 36 این توافقنامه کاهش دهد، صحنه نمایش جدیدی در میان اروپایی‌ها شکل گرفت؛ به این صورت که در بازی هماهنگی انگلستان مسئولیت موضع‌گیری‌های تند و شدیداللحن علیه تهران را متقبل شد و در مقابل فرانسوی‌ها به‌عنوان پلیس خوب ماجرا تلاش کردند از جانب خیرخواهی وارد ماجرا شوند. در این راستا چندبار با تهران تماس گرفتند و حتی خواهان ایفای میانجیگری میان تهران و واشنگتن شدند. ترامپ اخیرا گفته است با مکرون دراین‌باره در تماس است و خبر داده که رئیس‌جمهور فرانسه بنا دارد به‌زودی با سفر به تهران با مقامات ایرانی گفت‌وگو کند. با توجه به این فرضیه، می‌توان اقدام انگلیس در توقیف نفتکش «Grace–1» را ادامه نقش پلیس بد لندن در فصل جدید برجام در نظر گرفت و در آستانه گام دوم ایران برای کاهش تعهدات خود اهرمی برای فشار به ایران برای عقب‌نشینی عنوان کرد. 3- انگلیسی‌ها بدشان نمی‌آید در همراهی با آمریکا، تنش‌ها با ایران را افزایش دهند و به‌گونه‌ای رفتار کنند که به تهران بگویند ادامه مسیر کاهش تعهدات برجامی، باعث آغاز همکاری‌های اروپا با تهران نخواهد شد. از این‌رو آنها باید راهی پیدا کنند که مغایر تعهدات برجامی آنها نباشد و پس از اقدامات آنها، در افکارعمومی ایران ذی‌حق شناخته نشوند، از این‌رو حمله به «Grace–1» می‌تواند اقدام درخور توجهی باشد؛ اقدامی که اولین پیامش چالش‌آفریی با ایران و عدم همراهی انگلیس با سازوکاری به نام اینستکس است. 4- چند روزی از سقوط گلوبال هالک، هواپیمای جاسوسی آمریکا در آسمان هرمزگان می‌گذرد، اتفاقی که هیمنه آمریکایی‌ها را برای چندمین‌بار شکست و نگاه واقع‌بینانه ایران به آمریکا را تحکیم کرد. آن روز آمریکایی‌ها با عدم واکنش به این اقدام ایران، در افکارعمومی جهان جایگاه متزلزل‌تری یافتند و حالا برخی تحلیل‌ها می‌گویند که توقیف «Grace–1» پاتک حمله به گلوبال هالک بوده و از همین منظر هم مورد استقبال آمریکایی‌ها قرار گرفته است. 5- در مهرماه آینده بندر لاذقیه در سوریه به‌طور کامل در اختیار جمهوری اسلامی ایران قرار خواهد گرفت، بندر مهم و استراتژیکی در مدیترانه که استفاده از آن نتایج قابل‌توجهی برای اقتصاد و سیاست ایران خواهد داشت. کارشناسان اقتصادی معتقدند با وصل‌شدن تهران به مدیترانه از مسیر امن عراق، مسیر بسیار بزرگ و قابل‌توجهی برای دور زدن تحریم‌های آمریکا ایجاد خواهد شد و احتمالا باید فاتحه این تحریم‌های یکجانبه درجا خوانده شود. از طرف دیگر ایران با در دست گرفتن لاذقیه، گزینه دیگری به‌جز مسیر هوایی و زمینی برای نزدیک‌شدن به سرزمین‌های اشغالی به دست خواهد آورد و می‌تواند تهدید بزرگ‌تری نسبت به گذشته برای اسرائیل قلمداد شود. از این‌رو اقدام اخیر انگلستان را می‌توان تدبیری برای هدف قرار دادن این تصمیم مهم و راهبردی تهران- دمشق قلمداد و آن را اقدامی عملی برای مقابله با آن در راستای اهداف آمریکا و اسرائیل توصیف کرد.