سود ترانسفر بازیکنان به جیب چه کسانی می رود؟

14 مرداد 1397 ساعت 10:23

مدیرانی که تحت هر شرایطی می‌خواهند هوادار را راضی نگه دارند، قراردادهایی می‌بندند که در پایان آن باشگاه را وارد چالش می‌کند. مثل حالا که استقلال هنوز درگیر قرارداد تیام یا حسینی است.


به گزارش خط نيوز، فوتبال ایران را باید جمع اضداد نامید؛ هر چیز عجیبی که بخواهید درونش پیدا می‌شود، از بی‌نظمی‌های متفاوت در امر برگزاری رویدادهای مختلف تا یک فدراسیون آشفته، تا باشگاه‌های گلخانه‌ای فقط به دنبال نتیجه هستند و در راه آن همه‌چیز از جمله درآمدزایی را که مهم‌ترین رکن باشگاه‌داری است هم فدا می‌کنند. از این دست موارد در فوتبال ایران زیاد است. نمونه آشکارش هم قراردادهای عجیبی که با بازیکنان جوان و گمنام با بندهایی عجیب‌تر بسته می‌شود تا به قول معروف خاکش را باشگاه بخورد و منفعتش در آینده و زمانی که بازیکن به ستاره سکوها تبدیل شد تمام و کمال به جیب خودش برود. استقلال و پرسپولیس امسال هم عایدی زیادی از ترانسفر ستاره‌هایشان نداشتند و این کهکشان بدون اینکه درآمد خاص و چشمگیری برایشان داشته باشد بیش از هر زمان دیگری خالی از ستاره شد؛ به امید آنکه جوان‌ترها در آینده جای خالی‌شان را پر کنند. هزینه به جای سودآوری واعظ آشتیانی، مدیرعامل سابق استقلال و معاون اسبق وزیر صنایع در این مورد به «فرهیختگان» گفت: «وقتی مجامع باشگاه‌ها در هدف‌شان چیزی به اسم سوددهی پیش‌بینی نشده و بیشتر به دنبال هزینه کردن و برآورد هزینه‌های فصل هستند، پس این اتفاقات نیز اجتناب‌ناپذیر است. ضمن اینکه در تفکر مدیران ما از گذشته تاکنون این موضوع وجود دارد که جذب بازیکن صرفا هزینه بوده و هیچ‌گاه به بازیکن به چشم سرمایه نگاه نمی‌شود. اگر به بازیکن به چشم سرمایه نگاه شود مطمئن باشید که فضا دگرگون خواهد شد.» وی ادامه داد: «شما به باشگاه‌های بزرگ دنیا نگاه کنید. اکثر آنها در بورس هستند و وقتی شما به سهامداران ریز و درشتی که در پایان فصل به دنبال انتفاع هستند نگاه کنید، قاعدتا باید به دنبال درآمدزایی باشید که یکی از راه‌های آن جذب و پرورش بازیکن و انتقال آن به تیم‌های دیگر با سود مالی بالاست. دقیقا مثل رفتاری که با بازیکنانی مانند نیمار یا رونالدو صورت گرفت که البته درباره رونالدو به شکلی دیگر و سوددهی به‌واسطه فروش پیراهن یا گران کردن بلیت بازی‌های یوونتوس بود. آیا در باشگاه‌های ما هم به این شکل با بازیکن رفتار می‌شود؟» نتیجه‌گرایی، آفت مدیران ایرانی امید نورافکن با بند عجیبی که در قراردادش بود با پرداخت اندکی پول از استقلال جدا شد. حسینی نیز بخش کمتر قراردادش را به استقلال داد و به ترکیه رفت. تیام نیز طبق قراردادش می‌تواند با یک قرارداد 400 هزار دلاری از استقلال جدا شود و یک ریال هم پرداخت نکند، از قبال انتقال ابراهیمی، امیری و احمدزاده هم خیری به سرخابی‌ها نرسید. این در حالی است که تقریبا تمام پولی که بابت انتقال جهانبخش به برایتون پرداخت شده به حساب آلکمار واریز شده است! مدیرعامل سابق استقلال در این خصوص یادآور شد: «این موضوع علت دارد. ورزش ما نتیجه‌گراست. مدیرانی که تحت هر شرایطی می‌خواهند هوادار را راضی نگه دارند، قراردادهایی می‌بندند که در پایان آن باشگاه را وارد چالش می‌کند. مثل حالا که استقلال هنوز درگیر قرارداد تیام یا حسینی است. این به دلیل نتیجه‌گرا و پایین بودن آستانه صبر هواداری است که انتظار دارد تیمش تحت هر شرایطی قهرمان شود. این نشان می‌دهد که ما اصلا اعتقادی به برنامه و هدف نداشته و به دنبال روزمرگی هستیم. مدیران ما تا وقتی که بقای خود را در کسب نتایج و راضی نگه داشتن هوادار می‌بینند، این اتفاقات نیز همواره رخ خواهد داد. ضمن اینکه اگر باشگاه‌ها دایره حقوقی خود را تقویت کنند که قراردادهایشان بر اساس منافع دوطرف باشد، کمتر چنین چالش‌هایی را تجربه خواهند کرد و چنین کوتاهی‌هایی صورت نخواهد گرفت.» واعظ آشتیانی با بیان نقش اصلی دلال‌ها به‌عنوان محرک بازیکنان درخصوص اینکه آیا در گذشته و زمان مدیریت وی قراردادها به سود بازیکن بود یا باشگاه گفت: «فقط در یک مورد خاص با ۶ بازیکن جوان از جمله محبوب مجاز، عابدینی، یعقوب کریمی و سه بازیکن دیگر در مجموع ۱۵۰ میلیون تومان قراردادهای سه ساله بستیم که مدیریت بعدی همه آنها را فسخ کرد و جالب اینکه یکی دو سال بعد مجبور شدند فقط برای یعقوب کریمی ۷۰۰ میلیون هزینه کنند تا آنها به استقلال برگردند.» مدیرانی که نه بلدند و نه می‌خواهند! امیر عابدینی، مدیرعامل اسبق که در بحث ترانسفر بازیکنان سوابق خوبی دارد نیز در این خصوص به «فرهیختگان» گفت: «بازیکن با حضور در استقلال و پرسپولیس یا تیم‌های بزرگ دنیا برای خودش ایجاد برند و هویت می‌کند، به تیم ملی دعوت می‌شود و هوادار زیادی نیز پیدا می‌کند. اگر بازیکنی حتی آزاد هم نباشد و حق ترانسفرش به باشگاه قبلی پرداخت شود و به دو تیم سرخابی می‌آید باید در قراردادش ذکر شود که در صورت انتقال به باشگاه بعدی، این حق انتقال پرداخت و جبران شود. به این شکل بازیکن تا روزی که می‌ماند این دین را به باشگاهش خواهد داشت یا به ازای هر سال ۲۵ درصد را از این حق انتقال را می‌توان کسر کرد که بعد از سه سال، با نرخ تورم عملا این بخش صفر شده و نوش جان بازیکنی که این مدت برای تیم بازی کرده است و الان اگر پولی درمی‌آورد دیگر نوش جانش. اما نمی‌شود برای یک بازیکنی که می‌خواهد یک فصل برای تیم بازی کند یک میلیارد بدهیم، بلکه او باید بداند این پول را برای دو سه فصل به او پرداخت کرده‌ایم. از سوی دیگر در صورت انتقال خارجی باید به‌گونه‌ای قرارداد بست که حداقل نیمی از حق انتقال به باشگاه خارجی به باشگاه مبدا برسد.» وی ادامه داد: «من تعجب می‌کنم که باشگاه‌های ما هنوز صورت مساله اولیه بستن قراردادها را درست منعقد نمی‌کنند. هم بلد نیستند و هم نمی‌خواهند این کار را بکنند. مگر می‌شود من برای علیرضا جهانبخش دو بار حق انتقال برای داماش بگیرم و باشگاه‌های دیگر نتوانند! چرا نمی‌توانند؟ جالب اینکه حق آموزش هم نمی‌گیرند! همین حق آموزش سالی ۹۰ هزار دلار می‌شود اما همین موضوع که یک اصل مهم و در عین حال ابتدایی به‌شمار می‌رود هم در ترانسفرهای خارجی جایی ندارد و همین‌طوری بازیکن را آزاد می‌کنند. البته شاید هم چون به بودجه دولتی وصل هستند برایشان مهم نیست. مدیریت هزینه پدر فوتبال ما را درآورده به‌خصوص در دو باشگاه بزرگ پایتخت.» قرارداد 15 میلیون تومانی کریمی عابدینی درباره نقش دلالیسم در قراردادهای یک طرفه به سود بازیکنان گفت: «به اسم مدیر بازیکن می‌آیند و طبق قوانین فیفا، جایگاه هم دارند اما باشگاه‌ها هستند که باید حرف آخر را بزنند. درنهایت هم اتفاقاتی می‌افتد که به جای باشگاه‌ها، صددرصد حق ترانسفر را آنها می‌گیرند. باشگاه‌ها باید با قدرت قرارداد بنویسند و فدراسیون فوتبال نیز باید از باشگاه‌هایش حمایت کند و در همین راستا itc مجانی صادر نکند.» وی درباره اینکه در زمان وی چگونه این‌گونه قراردادها برای پرسپولیس سودآوری داشت، گفت: «در زمان من همه بازیکنان خوشبخانه خوب ترانسفر شدند. از علی دایی که سرآمد بود تا مهدوی‌کیا، باقری و میناوند و حتی شاهرودی که به ترکیه و چین رفتند. حتی بازیکنانی که به بلژیک و اتریش رفتند همگی بدون استثنا برای باشگاه پولساز شدند و از سوی دیگر بازیکنی که جذب می‌شد با حداقل پرداخت می‌آمد. به‌طور مثال بازیکنی مانند علی کریمی با قراردادی ۱۵ میلیونی به پرسپولیس آمد و ببینید همین کریمی به کجاها رسید. اعتقاد دارم اگر یک مقدار با برنامه کار کنند و زمان بگذارند و به روزمرگی دچار نشوند می‌توانند بر مشکلات‌شان فائق شوند.» منبع: فرهیختگان


کد مطلب: 53521

آدرس مطلب: http://khatnews.com/vdcfytdt.w6dm0agiiw.html

خط نيوز
  http://khatnews.com