دوچرخهسواری ایران همچنان زنگ تفریح در آسیا/ وقتی ناکامیها جدی گرفته نمیشود
30 مهر 1398 ساعت 11:39
دوچرخهسواری پیست ایران با نتایجی که در مسابقات قهرمانی آسیا گرفت نشان داد همچنان قرار نیست خبرهای خوبی از این رشته شنیده شود و به نظر میرسد این ناکامیها برای فدراسیون خیلی جدی نیست که تاکنون راه حلی برای آن پیدا نکرده است. به گزارش ایسنا، مسابقات دوچرخهسواری پیست قهرمانی آسیا در کرهجنوبی به پایان رسید و برای دوچرخهسواری ایران یک ناکامی دیگر رقم خورد. این رقابتها سومین، رقابت متوالی (بازی های آسیایی ۲۰۱۸، قهرمانی آسیا ۲۰۱۹ و قهرمانی آسیا ۲۰۲۰) است که رکابزنان ایران ناکام و بدون مدال میمانند و شرایط به گونهای شده ایران که روزی از مدعیان اصلی مدال در آسیا بود ، اکنون هم رده کشورهایی چون کامبوج، ماکائو، فیلیپین، ترکمنستان قرار میگیرد که نمیتوانند حتی یک برنز کسب کند. بارها گفته شد در شرایطی که کشورهای دیگر حضور در کاپ های آسیایی و جهانی را از دست نمیدهند، ایران با تمرین کردن در خانه نمیتواند کاری از پیش ببرد. حتی اگر بودجه کافی در اختیار فدراسیون نیست، باید لااقل بر روی چند رکابزن که آینده درخشانی دارد سرمایه گذاری کند. اینکه فدراسیون تعداد محدودی نفرات اعزام کند که شانس مدال باشند خیلی بهتر از این است با یک لشکر رکابزن به قهرمانی آسیا برود اما حتی یک مدال هم به دست نیاید. تا زمانی که فدراسیون استراتژی خود را تغییر ندهد و بخواهد با یک اردوی دو، سه ماهه نزدیک مسابقه قدم در مسابقات بگذارد وضعیت نه تنها بهتر نخواهد شد بلکه در هر مسابقه باید در انتظار نتایج بدتر هم باشیم چراکه کشورهای دیگر برخلاف ما هر روز به فکر بهتر شدن هستند. *محمد دانشور در نقش توریست؟ ایران در بخش سرعت محمد دانشور را اعزام کرد که پس ازمشخص شدن نتایج او، این سوال پیش آمد هدف از اعزام دانشور به این مسابقات چه چیز بوده است؟ دانشور قرار بود در سه ماده کایرین، یک کیلومتر تایم تریل و اسپرینت شرکت کند اما زمانی که مسابقات آغاز شد او تنها در ماده غیر المپیکی یک کیلومتر شرکت کرد که نتیجهای بهتر از نهمی به دست نیاورد. او در دو ماده المپیکی کایرین و اسپرینت شرکت نکرد و اگر قرار نبود او در این ماده ها هم شرکت نکند اصلا چرا فدراسیون او را اعزام کرد؟ اگر دانشور به هر دلیل آماده نبوده چرا فدراسیون به جای او یک نفر از جوانان را اعزام نکرد؟ اعزام یک رکابزن جوان که برفرض مثال نتیجه خاصی هم نمی گرفت با عملکردی که دانشور داشت چه تفاوتی ایجاد می کرد؟ حداقل فایده ای که برای فدراسیون داشت، میشد امیدوار بود همین اعزام و میدان دیدن باعث شود رکابزنان جوان با انگیزه بیشتر کار کنند و در آینده حرف های بیشتری برای گفتن داشته باشند. *با تجربهها هم نتوانستند ایران را نجات دهند در بخش نیمه استقامت هم وضعیت بهتر از سرعت نبود. محمد گنج خانلو و محمد رجبلو دو رکابزنی بودند که این امیدواری وجود داشت با توجه به تجربه ای که داشتند، بتوانند ایران از بیمدالی نجات دهند اما این اتفاق رخ نداد. ایران از سه ماده المپیکی بخش نیمه استقامت درمدیسون و اومنیوم شرکت کرد که اومنیوم گنج خانلو هفتم و در مدیسون تیم ایران ششم شد. در مادههای غیر المپیکی وضعیت نتایج بهتر نبود به طوری که گنج خانلو در اسکرچ مسابقه را تمام نکرد. محمد رجبلو نیز در تعقیبی انفرادی پنجم، در دور امتیازی ششم شد. این نتایج برای ایران که همیشه در بخش نیمه استقامت حداقل در دو، سه ماده مدعی بوده بسیار ناامید کننده بود و نشان می دهد سیر نزولی دوچرخه سواری ایران همچنان ادامه دارد و در هر مسابقه وضع بدتر هم میشود. *نیاز جدی جوانان و بانوان به مسابقات بیشتر در سالهای گذشته، ایران همیشه بر روی مدالآوری بخش جوانان هم حساب می کرد و اتفاقا مدال هایی که جوانان می گرفتند از اهمیت خاصی برخورد دار بود چرا که نشان میداد در زمینه پشتوانهسازی چقدر موفق عمل شده است. اما جوانان هم نتواستند انتظارات را برآورده کنندو دست آنها هم از مدال کوتاه ماند. در تعقیبی تیمی ایران در مقدماتی ششم شد اما از صعود به فینال بازماند. تعقیبی انفرادی مقام نهم، دو امتیازی مسابقه به پایان نرسید. اسکرچ مقام نهم و اومنیوم مقام یازدهم به دست امد و این نتایج ایران در رده جوانان است. در بخش بانوان ایران در یک نماینده بزرگسال در نیمه استقامت و یک رکابزن جوان در سرعت اعزام کرد. در بخش نیمه استقامت، نتایج دور امتیازی مقام دهم، اسکرچ مام دوازدهم و اومنیوم مسابقه را تمام نکرد، به دست آمد. دربخش سرعت، در مادههای اسپرینت و کایرین نماینده ایران از صعود به فینال بازماند. در ۵۰۰ متر تایم تریل هم پنجم شد. در نتایج بانوان و جوانان، کمبود مسابقه خارجی خودش را نشان داد و با توجه به اینکه پشتوانه ها سال تا سال رنگ مسابقه خارجی را نمی بینند، بنابراین کسب چنین نتایجی خیلی هم دور از انتظار نبود. *کم رنگ بودن هنر مدیریتی در جذب حامیان مالی فدراسیون بارها عنوان کرده نیازبه بودجه بیشتری دارد اما از آن طرف وزارت ورزش هم آب پاکی را روی دست فدراسیون ها ریخته و عنوان کرده متکی به بودجه دولتی نباید. اینکه حامیان مالی به طرف یک فدراسیون جذب شوند در واقع بستگی به هنر مدیریتی یک رییس فدراسیون دارد. بارها زمان انتخابات فدراسیون ها شاهد بودیم، کاندیداها شعار جذب حامیان مالی سر میدهند اما وقتی به عنوان رییس انتخاب میشوند، شعارهای خود را فراموش کرده و بعد نگاهشان به وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک است تا تامین بودجه کنند. در چنین شرایطی تنها کسانی که متضرر میشوند ورزشکاران هستند که از هر مسابقه دست خالی تر از قبل باز میگردند. انتهای پیام
کد مطلب: 62657
آدرس مطلب: http://khatnews.com/vdcfevdv.w6d0tagiiw.html